‘Om vijf uur ’s nachts ben ik naar buiten gegaan om mijn kleren weg te gooien’, vertelt Ciel van de Ven. Ze wilde niets meer hebben wat haar zou herinneren aan het feit dat zij die nacht was verkracht.
In een telefonisch interview met LINDA.meiden deelt ze haar verhaal én een schokkend feit over de dader.
Trigger warning: dit artikel gaat over seksueel geweld en verkrachting.
Dit artikel is onderdeel van het LINDA.meiden-dossier over seksueel geweld. Meer weten?
In de zomer van 2021 willen Ciel en haar vriendinnen op vakantie, maar door de coronapandemie besluiten de meiden – de meesten toen nog 17 jaar – het dichtbij huis te houden en boeken een camping in Rotterdam. “Ik was de enige 18-jarige in de groep. Toen een vriendin op het idee kwam als groep een Tinderaccount aan te maken, moest dat op mijn telefoon. Al snel kwamen we in contact met een jongen die ook met zijn vrienden op zoek was naar leuke meiden om een gezellige avond mee te hebben. We wisselden telefoonnummers uit en maakten een groepschat aan. Kort daarna spraken we een groepsdate af, zij kwamen onze kant op.” De jongen waar Ciel een oogje op heeft is 21 jaar, werkt en woont op zichzelf. “Op de avond zelf hebben we veel gekletst en uiteindelijk werd er ook gezoend. Ik had geen interesse in meer.”
Na die avond wordt er in de groepschat contact gehouden over een reünie. Al ziet de nu 21-jarige Ciel dat niet per se zitten. “Wij kwamen uit Tilburg, de meeste van hen uit Rotterdam. Ik zag het nut er niet echt van in. Bij iedereen verwaterde het contact, tot er vlak voor de jaarwisseling weer contact werd gezocht. De jongens nodigden ons uit bij een studentenhuis van een van hen, toevallig in Tilburg.”
Zo ziet een lotgenotengroep eruit: 'Je hoeft niet in detail over het misbruik te praten'
Als de vriendinnen bij het studentenhuis aankomen, zijn de jongens al aangeschoten. “Het was winter, dus wij waren gekleed in dikke truien. Het huis zat potdicht, er mochten geen ramen open omdat er al eerder politie aan de deur was geweest vanwege geluidsoverlast. Naarmate de avond vorderde, werd het binnen steeds warmer. Genoeg reden om even een luchtje in de tuin te scheppen. De jongen waarmee ik al eerder contact had zei dat hij met mij mee ging om verder te kletsen.”
De tuin is pikdonker. “Zo donker dat je vanaf de keukendeur niet kon zien wat er achterin de tuin gebeurde. We liepen samen naar buiten en midden in het gesprek, zag ik hem schuin op mij aflopen. Hij zette mij tegen een muurtje en toen begon het. Het enige wat ik me nog vaag kan herinneren is dat zijn handen overal heen gingen, wat ik niet wilde. Uiteindelijk stond ik met mijn broek uit en shirt omhoog in een tuin in Tilburg. Hij was lang en breed waardoor hij mij volledig blokkeerde. Ik kon geen kant op. Het was niet eens in mij opgekomen om nee te zeggen of om te roepen, zo in trance was ik. Dit gaat vanzelf over en als ik gewoon zou doen wat hij wilde, zou het vast goed eindigen, dacht ik.”
Het misbruik in de tuin lijkt een eeuwigheid te duren. “Pas toen twee vriendinnen naar de tuindeur liepen en mijn naam riepen, kwam er een einde aan. De jongen schrok, waardoor ik kon wegglippen. Ik liep casual naar mijn vriendinnen toe, maar zij zagen paniek op mijn gezicht. Dat hadden ze nooit eerder gezien. Mijn vriendinnen bleven vragen wat er was gebeurd, maar ik was zo van slag dat ik het niet kon verwoorden. In een rechte lijn liep ik naar de wc, omdat ik pijn had aan mijn bovenlichaam. Toen ik mijn shirt omhoog trok zag ik strepen en bloeduitstortingen op mijn borsten door zijn hardhandigheid. Pas toen kwam het besef dat dit foute boel was. Ik wilde zo snel mogelijk weg.”
In alle haast worden Ciels vriendinnen opgetrommeld om te vertrekken. “Ik stond in mijn eentje in de hal te wachten toen de jongen die dit had gedaan kwam aanlopen. Op een boze toon zei hij: ‘Wat doe je moeilijk? Waarom huil je, we hebben het toch gezellig gehad?’ Ik voelde me gevangen, omdat hij de uitgang blokkeerde. Er ging zoveel adrenaline door mijn lijf dat ik dacht dat ik out zou gaan. Hij bleef bij de tussendeur staan en ik ben uiteindelijk de voordeur uitgelopen en naar de auto gerend. Mijn vriendinnen zijn mij gevolgd. Ik was ook nog de bob. Hoe ik het heb gedaan, geen idee, maar ik heb de auto aangezet en ben naar het huis van een van de meiden gereden. Tegen mijn vriendinnen zei ik dat niemand dit mocht weten.”
Thuis daalt het besef pas in. In paniek belt Ciel haar moeder op. “Er is iets gebeurd met een jongen, zei ik. Binnen vijf minuten stond ze voor de deur. Toen ik vervolgens mijn shirt omhoog trok om haar de strepen te laten zien, barstte iedereen in tranen uit. Aan de keukentafel heb ik mijn verhaal verteld. Ook heb ik de jongen toen nog een bericht gestuurd. Ik had het gevoel dat dit mijn fout was omdat ik geen nee had gezegd. ‘Als jij in dit sprookje gelooft, is het oké’, kreeg ik terug. Zijn reactie was een klap in het gezicht. Ik besefte me meteen dat het geen nut of meerwaarde had om hem te laten inzien wat hij had gedaan.”
Die avond blijft Ciel bij haar vriendinnen. “Ik ben gaan douchen omdat ik van mezelf walgde. Vervolgens zijn wij met z’n vijven ’s nachts de straat op gegaan op mijn kleren weg te gooien. Ik wilde het nooit meer zien of aantrekken.”
Expert over schuld- en schaamtegevoelens na seksueel misbruik: 'Heel normaal om te voelen'
Het incident laat diepe sporen achter. Ciel kampt met gevoelens van schaamte. “Ik vond mezelf een sukkel en dacht dat het mijn schuld was dat hij dit had gedaan. Ik dacht altijd dat mij dit niet zou overkomen. Dat ik wist hoe ik nee moest zeggen. Toen het gebeurde, voelde het alsof ik had gefaald. Alsof ik mijn eigen belofte niet was nagekomen. Ook voelde ik me dom, ik was tenslotte zelf met hem een donkere tuin in gegaan. Door in gesprek te gaan met de mensen om mij heen zag ik in dat zijn gedrag niet door de beugel kon.”
Ciels moeder vraagt haar meermaals of ze professionele hulp wil. “Ik wilde er vooral nooit meer op terugkijken. In de anderhalf jaar dat volgde, merkte ik dat ik me steeds vaker onprettig en onveilig voelde. Als ik door de stad liep, scande ik de straten. ’s Avonds naar buiten vond ik maar niks en als mensen, vooral mannen, te dichtbij kwamen of mij aanraakten, raakte ik in paniek en kreeg ik het benauwd.”
Ciel neemt een vrouwelijke docent in vertrouwen en deelt haar verhaal. “Ik merkte dat er een last van mijn schouders viel. Toen ben ik hulp gaan zoeken en heb uiteindelijk een therapietraject doorlopen. Daar werkte ik aan mijn schaamtegevoelens en leerde ik dat ik mezelf niet de schuld mocht geven van wat er was gebeurd. Ook leerde ik daar dat dit verkrachting was. Het is niet zo ver gekomen dat ik seks tegen mijn wil in had, maar hij is wel op bepaalde manieren bij mij binnengedrongen. Ik weet zeker dat als mijn vriendinnen mij niet waren komen zoeken, hij dan was overgegaan op gedwongen seks.”
Ciel deelt haar verhaal niet alleen met LINDA.meiden, maar gaf onlangs ook op haar school een presentatie over seksueel geweld en ongewenste intimiteit. “De studenten vonden het heftig om te horen, maar ervaarden het ook als leerzaam. Door mijn verhaal te delen, wil ik benadrukken dat zoiets in elke situatie kan gebeuren. Ook als je zelf met iemand afspreekt.”
Vroeger had Ciel een ander beeld van seksueel geweld. “Ik dacht dat het alleen op grote feesten, in onbekende landen en bij volwassenen gebeurde. Maar het gebeurt ook op redelijk normale plekken, zoals een studentenhuis. Door mijn verhaal te delen hoop ik dat jongeren weten dat het niet oké is als zij met seksueel geweld te maken hebben gehad. Ik wil dat ze weten dat het nooit hun schuld is en dat ze erover kunnen praten.”
De jongen die Ciel verkrachtte heeft ze nooit meer gezien of gesproken. Achteraf is ze wel met zijn vrienden in gesprek gegaan. “Zij waren benieuwd wat er was gebeurd en ook erg bezorgd. Ze gaven aan dat dit eerder was gebeurd. Niet in deze heftigheid, maar wel dat hij al vaker over de grens was gegaan. Ik ben daar best boos om geworden, misschien onterecht. Als je weet dat jouw vriend met een slok op niet meer weet wat nee is, houd hem dan in de gaten.”
Tessa (21) werd verkracht door klasgenoot: 'Mijn mentor zei dat ik het zelf had uitgelokt'
