Ultra runner Boas Kragtwijk (28) wil iets doen voor de slachtoffers van de oorlog in Oekraïne. Hij besluit dat een ultra run van 2500 kilometer hopelijk genoeg indruk op mensen zal maken om te doneren.
Met het geld dat hij met de run ophaalt, wil hij ambulances aanschaffen die 20 tot 25 mensen per dag kunnen helpen in het oorlogsgebied.
Met een fanatiek marathonloper als vader zou je misschien verwachten dat hardlopen Boas in het bloed zit. Toch begint hij pas op z’n vijftiende met trainen. “De sport zelf vond ik niks aan, maar ik wilde een opleiding doen bij de landmacht. Daarvoor moest ik een bepaalde sporttest halen en moest ik dus gaan trainen. Om beter te worden liep ik drie maanden lang samen met mijn vader hard.”
De opleiding wordt het uiteindelijk toch niet, maar als Boas stopt met trainen gaat hij het al snel missen. “Sinds ik toen weer ben begonnen, ben ik nooit meer gestopt. Mijn grootste motivatie was het verbreken van bepaalde hardlooptijden van mijn vader die hij op mijn leeftijd had gelopen. Helaas heb ik hem nooit verslagen.”
Wel ziet hij nog meer uitdaging in ultralopen. “Dat is een andere vorm van hardlopen, omdat ultralopen veel meer gaat over intrinsieke motivatie waarbij je echt tegen jezelf strijdt. Het mentale aspect is veel groter. Daarnaast beginnen ultra afstanden vanaf alles wat langer is dan een hele marathon (42,195 km); dit kan oplopen tot afstanden van 400 tot 500 km.”
“Ik kon niet begrijpen waarom mensen dat zouden doen. Het klonk een beetje als zelfmarteling, maar juist daarom werd ik nieuwsgierig en heb ik mijn scriptie erover geschreven. Uiteindelijk heb ik een aantal ultra wedstrijden gedaan, zoals het rennen van de Santiago de Compostela: de bekende voettocht in Spanje die normaal gesproken gewandeld wordt. Ik vond het steeds interessanter en heb het niet meer losgelaten.”
Vorig jaar rende Boas in één dag 100 kilometer bij de 100 van Windschoten in Groningen. “Dan ren je tien keer een ronde van tien kilometer. Zonder muziek, dus dan zit je enorm in je hoofd én je rent de hele tijd het zelfde parcours. Dat is tot nu toe de grootste afstand die ik in één keer gerend heb. De Santiago de Compostela is de langste afstand die ik met tussendoor slapen heb gerend: 980 kilometer in 21 dagen.” Een gigantische afstand die Boas als uitdaging voor zichzelf aflegt. Toch wil hij ook iets voor anderen doen.
Beau (31) wil dat vrouwen zich 's avonds veilig voelen op straat: 'Ze was gaan rennen'
“Het idee om geld op te halen voor Oekraïne ontstond nadat ik, toen de oorlog net begon, al heel erg de behoefte voelde om iets te doen. Ik wist niet goed wat, omdat ik geen baan of bevoegdheid had om veel invloed uit te oefenen, dus vertrok ik met de auto naar Oekraïne. Ik kon vast wel íéts doen.”
Drie weken lang helpt Boas mensen te evacueren, maar hij moet vanwege financiën terug naar huis. “Wat we konden doen had te weinig effect, doordat er zo ontzettend veel groepen vluchtelingen samenklonterden in de dorpjes. Het ging om gigantische aantallen. Denk aan Lowlands dag drie en dan keer honderd, met alleen maar ouderen en kinderen.”
Terug in Amsterdam ziet Boas het schrijnende contrast. “Het was lente, de stad bruiste en ik voelde dat ik iets moest doen dat écht impact zou maken en duurzamer is.” Afgelopen zomer ziet hij de 23-jarige Australische ultra runner Nedd Brockman, die een fundraiser start en van Perth naar Sidney rent. “4000 kilometer in veertig dagen tijd; 100 kilometer per dag. Daarvan was ik zó onder de indruk dat ik zelfs zonder me aangetrokken te voelen tot het doel waar hij voor rende toch ben gaan doneren.”
Boas beseft dat hij het ultra runnen kan inzetten om ook zoiets voor Oekraïne te kunnen betekenen. “We moesten iets bedenken dat nieuwskoppen zou kunnen halen. Daarom dacht ik: ik ga gewoon van Amsterdam naar Kyiv rennen en me laten sponsoren.” Op 22 juli vertrekt Boas om in vijftig dagen zo’n 2500 kilometer te rennen. Rond de 50 kilometer per dag.
Gaby leerde binnen 8 weken 5 kilometer hardlopen: 'Was na de wedstrijd twee dagen ziek'
Dat doet hij samen met zijn team van elf mensen, waarbij iedereen een eigen taak heeft. “We hebben niet per se de snelste route gekozen, maar een route die door meer steden loopt, zodat we ook daar projecten kunnen opzetten en geld kunnen ophalen. Dit hele project draait ook niet om welke afstand ik ren of hoe knap dat is; het is enkel een middel om ons echte doel te halen.”
Dat doel is om zo veel mogelijk ambulances aan te schaffen die slachtoffers in het oorlogsgebied kunnen helpen. “Één ambulance kost 30.000 euro. Dit voertuig is omgebouwd, zodat het bijvoorbeeld kogelwerend glas heeft en wordt direct als we het bedrag bij elkaar hebben uitgezonden. Binnen twee weken kan deze al gebruikt worden om mensen te helpen. Één ambulance heeft de potentie om 20 tot 25 mensen per dag te helpen.”
Het team van Boas heeft als doel in totaal 1 miljoen euro op te halen. “We mikken superhoog, maar we willen uiteindelijk gewoon zoveel mogelijk kunnen betekenen.”
Tekst gaat verder onder de foto.
De grootste uitdaging die Boas verwacht te gaan krijgen onderweg? “Bij lange afstanden die ik verdeeld over verschillende dagen maak, merk ik dat ik last krijg van restless legs. Daarvan krijg je jeuk in je benen waardoor je niet goed kunt slapen, terwijl je natuurlijk goed moet rusten tussen het rennen door. Het wordt dus echt een uitdaging om te zien hoe ik met slaapgebrek om zal gaan. Verder zijn er fysiek gezien niet heel veel dingen waar ik me zorgen om maak.”
“Ik accepteer dat het vijftig dagen afzien wordt, maar de potentiële impact is veel meer waard. Als ik met vijftig dagen afzien kan zorgen dat andere mensen niet hun hele leven moeten afzien, dan geeft dat me de drive om door te gaan.”
Wil je doneren? Dat kan hier. Je kunt de reis van Boas volgen via het Instagramaccount @ultra4Ukraine.
Dit bericht op Instagram bekijken
Sam (25) werd met bierglas in gezicht geslagen nadat hij meisje hielp: 'Bloed stroomde uit m'n nek'
