Is het plaatsen van een spiraal pijnlijk? Bij Amber Esmee Hazebroek (23) in ieder geval wel. Ze ondervindt zoveel last van haar Mirena-spiraal dat ze ‘m er weer uit wil laten halen, maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Ze moet er zelfs voor onder het mes.
“De gynaecoloog heeft uitgelegd dat de spiraal op drie punten in mijn baarmoeder prikte”, deelt ze met LINDA.meiden in een telefonisch interview.
Disclaimer: dit artikel gaat over een persoonlijke ervaring, en is geen medisch advies. Overleg altijd met je (huis)arts.
Als je bij de huisarts aanklopt voor een spiraaltje wordt deze zónder verdoving geplaatst. Een pijnlijke ervaring waar het overgrote deel van spiraaleigenaars niet over te spreken is. Ook bij Amber ging het niet van een leien dakje, vertelt ze. “In november 2022 ben ik naar de huisarts gegaan voor een spiraal. Daarvoor had ik twee keer drie jaar lang een Implanon (hormoonstaafje in je arm, red.) maar na die laatste had ik een periode last van veel bloedverlies. Ik wilde wat anders, maar de pil was geen optie. Toen ik die op 15-jarige leeftijd uitprobeerde, werd ik depressief en kwam ik veel aan. Dus toen bleef de hormoonspiraal, specifiek de Mirena-spiraal, over.”
Het plaatsen van de spiraal gebeurt bij Ambers huisarts. “Ik moest op een normaal bedje gaan liggen. Mijn handen moesten onder mijn billen zodat mijn bekken gekanteld werden en mijn voeten moesten tegen mijn billen aan. Het was heel oncomfortabel. Toen de huisarts mijn baarmoedermond ging meten, schoot ik zowat tegen het plafond van de pijn. En daarna moest de spiraal er nog in. Doordat ik een gekantelde baarmoeder heb, bleef de huisarts er maar aan trekken om ‘m recht te leggen. Het was enorm pijnlijk en mensonterend, zo zonder verdoving. Na afloop moest ik met een rolstoel naar buiten worden gebracht omdat ik zo’n pijn had. De buikpijn hield dezelfde dag nog aan, maar was de volgende dag zo goed als over.”
Is het nodig om pijn te lijden voor een spiraaltje? 'We zeggen snel 'even doorbijten', maar er zijn opties'
En dan beginnen de klachten. “Na de plaatsing van mijn spiraal had ik geen menstruatie en bloedverlies meer, maar ik kreeg wel een heftige cyclus. In de eerste week had ik het gevoel dat ik de wereld aankon, maar in week twee werd mijn huid heel onrustig. Dat had ik nog nooit gehad. Ook was ik moe, somber en lusteloos. In de derde week was ik qua gevoel neutraal, maar had ik enorm opgezette borsten en rugpijn. En in de laatste week kreeg ik een schijnmenstruatie zonder bloed maar met bizarre buikpijn, heel laag in mijn buik. Het leek alsof mijn baarmoeder eruit ging vallen. Daarnaast kampte ik met gewichtstoename, en kreeg tussen alle weken door ook last van steken in mijn blaas en stemmingswisselingen.”
Als Amber een half jaar na het plaatsen van de spiraal naar de huisarts gaat voor een check-up, deelt ze haar klachten. “Er werd gezegd dat ik mijn lichaam één jaar de tijd moest geven om te wennen. Daarnaast werd mij verteld dat ik sowieso een heftige cyclus had en dat het niet veroorzaakt kon worden door de spiraal, omdat deze slechts plaatselijk hormonen afgeeft. Ik gaf het nog een kans, maar ik had zo’n last van de klachten, die alsmaar leken te verergeren, dat ik besloot dat-ie eruit moest.”
Opnieuw staat Amber op de stoep bij de huisarts, dit keer om haar spiraal te laten verwijderen. “Ik wilde mijn lichaam wat rust geven en mijn cyclus leren kennen, maar de huisarts drong meteen aan op een andere vorm van anticonceptie. De opties die ik zelf had bekeken, wees hij allemaal af. Ik voelde me niet gehoord.” Toch is het zaak dat de Mirena-spiraal eruit gaat, dus neemt Amber opnieuw plaats op de behandeltafel in een oncomfortabele positie.
“Ik merkte dat de huisarts lang aan het zoeken en wroeten was, wat enorm zeer deed. Toen zei hij: ‘Ik krijg ‘m er niet uit. Ik kan ‘m niet vinden.’ Door alle verhalen die ik had gelezen, schoot ik eigenlijk meteen in de stress. Ik mocht me weer aankleden en kreeg een doorverwijzing naar de gynaecoloog in het ziekenhuis. De wachtrij was drie maanden, maar ik wilde zo snel mogelijk van mijn spiraal af. Dankzij wachtrijbemiddeling kon ik uiteindelijk na twee maanden terecht.”
Ook daar gaat het niet volgens plan. “Bij de gynaecoloog, een vrouw trouwens, kon ik mijn verhaal kwijt. Zij bevestigde dat de klachten die ik ervaarde wel degelijk konden komen door de hormonen van de spiraal. Ik voelde me begrepen en zij drong ook niet aan op andere anticonceptie. Ook bij haar ging ik op de behandeltafel liggen. Gelukkig waren er van die beugels voor je benen, dus dat maakte het al een stuk comfortabeler. Er werd een echo gemaakt om te bevestigen dat de spiraal nog in mijn baarmoeder zat. Dat zat-ie, wat geruststellend was. Maar toen ze ‘m wilde verwijderen, lukte het haar niet. Ook de stagiaire kwam kijken en uiteindelijk kwam er een tweede gynaecoloog bij, maar de conclusie was dat het hen niet ging lukken. De touwtjes waren te kort afgeknipt, waardoor ze het niet vast konden pakken. Ik werd wéér doorverwezen, dit keer voor een poliklinische ingreep.”
Olivia's (27) spiraal raakte zoek in haar buik: 'Gynaecologen konden 'm niet vinden'
Fast forward vier maanden en Amber is eindelijk aan de beurt voor haar hysteroscopie. Een ingreep waarbij de gynaecoloog met ‘een kijkbuis via de vagina naar de binnenkant van de baarmoeder’ kijkt, schrijft het Erasmus MC op zijn website. ‘Tijdens dit onderzoek zijn kleine ingrepen mogelijk, zoals het verwijderen van een (kleine) poliep of een spiraal waarvan de touwtjes niet meer zichtbaar zijn.’
De ingreep wordt doorgaans gedaan zónder verdoving. Iets waar Amber al bij het maken van een afspraak zo tegenop ziet dat ze in tranen uitbarst. “Toen ik dit aan mijn moeder vertelde, pakte ze meteen de telefoon om naar het ziekenhuis te bellen. Ik wilde geen pijn meer. Ik wilde niet meer dat ze zoiets engs gingen doen terwijl ik volledig bij kennis was. Samen hebben we geregeld dat ik de hysteroscopie onder verdoving kon doen – dat was een verdoving die tussen een narcose en roesje inzit.” Door haar verzoek moet ze langer wachten op een afspraak, maar na vier maanden is ze dan eindelijk aan de beurt.
De operatie verloopt goed, hoort Amber als ze na de ingreep wakker wordt in de uitslaapkamer. “De artsen waren lang met mij bezig geweest, langer dan normaal voor deze ingreep. De gynaecoloog heeft uitgelegd dat de Mirena-spiraal in feite te groot was voor mijn baarmoeder. Dat verklaarde mijn buikpijn, want de spiraal prikte op drie punten in mijn baarmoeder. Het was eigenlijk al bizar dat het paste. De huisarts had mij een kleinere variant, de Kyleena-spiraal, moeten aanraden. Gelukkig heb ik er geen langdurige schade aan overgehouden.”
Op dit moment is Amber spiraal- en hormoonvrij. En een nieuwe laten plaatsen staat voorlopig niet op de planning. “Ik lees veel dat het na een zwangerschap anders is om een spiraal te plaatsen. Als het mij gegund is, is het iets om tegen die tijd te overwegen. Voor nu ben ik te getraumatiseerd. Van de ingreep ben ik inmiddels wel hersteld, maar ik heb nog niet gemenstrueerd sinds de verwijdering van mijn spiraal. Ik ben benieuwd hoe mijn cyclus zal zijn, maar het kan nog wel een paar maanden duren voordat het op gang komt. Misschien is het een placebo-effect, maar ik voel me wel echt beter.”
Amber heeft haar verhaal ook op TikTok (@amberesmee) gedeeld. “Ik wilde mensen niet afschrikken. Het gaat mij om bewustwording dat het niet altijd goed gaat. De reacties op mijn video’s zijn over het algemeen goed. Er zitten veel vrouwen en meisjes bij die zich begrepen voelen, maar ik krijg ook stomme reacties. Opvallend genoeg zijn het voornamelijk vrouwen die vinden dat ik me aanstel en zeggen dat wij gemaakt zijn om te baren. Ik zal nooit begrijpen waarom vrouwen elkaar over zoiets neerhalen. Laten we eerlijk zijn: op medisch gebied is er nog veel te weinig kennis over het vrouwelijk lichaam.”
Saskia is sinds haar spiraal al anderhalf jaar ongesteld: 'Soms sta ik tot aan mijn knieën in het bloed'
