Het ene moment ga je naar de huisarts met een moedervlek, het andere moment krijg je te horen dat je huidkanker hebt. Het overkwam de 22-jarige Aida. Laat dit jouw sign zijn om je goed in te smeren.
Aan LINDA.meiden vertelt ze welke gevolgen deze nare ziekte met zich meebrengt.
Inmiddels is het vijf jaar geleden dat Aida plotseling een moedervlek op haar kuit opmerkt. In eerste instantie maakt ze zich geen zorgen om het vlekje dat net iets donkerder is dan andere. Toch wordt ze na een aantal jaar ongerust, als de moedervlek steeds groter lijkt te worden. “Ik verwachtte wel dat de moedervlek gewoon met me mee zou groeien, maar heb ‘m altijd een beetje raar gevonden.”
Ook Aida’s beste vriendin heeft er een slecht gevoel over. Na vijf jaar is zij degene die Aida meesleurt naar de huisarts. Hier wordt ze in eerste instantie gerustgesteld: de moedervlek blijkt onschuldig. “Wel werd ik doorgestuurd naar de dermatoloog. Zij zou het voor de zekerheid nakijken en ik zou ook de mogelijkheid krijgen ‘m weg te laten halen.”
Kirsten (22) heeft lymfeklierkanker: 'Mijn moeder zei: 'Had ik het maar, niet jij''
Een aantal dagen later bezoekt Aida de dermatoloog. Hier wordt haar geadviseerd om de moedervlek weg te laten halen. Niet omdat de arts iets kwaadaardigs ziet, maar omdat ze het gevoel heeft dat Aida er onzeker van wordt. “Ik ben doodsbang voor naalden, dus eigenlijk wilde ik het laten voor wat het was. Daar werd mijn moeder alleen heel boos van. Zij zei dat we er nu toch al waren en dat het geen kwaad zou kunnen. Ik ben overstag gegaan en daar ben ik achteraf dus heel blij mee.”
Twee weken nadat Aida onder het mes gaat, wordt een ziekenhuisbezoek ingepland. Daar zal de artsen checken of het wondje goed geneest. Vanaf dat moment heeft Aida een slecht voorgevoel bij de moedervlek op haar kuit. “Ik heb vaak een slechte mindset: ik ga van het slechtste uit, zodat ik niet teleurgesteld word en de shock niet te groot is. Daarnaast ben ik heel spiritueel. Ik ging met een slecht gevoel naar het ziekenhuis, ook al zeiden mijn naasten dat er waarschijnlijk niets aan de hand was.”
Toch blijkt Aida gelijk te hebben. Wanneer ze de chirurg binnen ziet komen, kan ze het slechte nieuws van zijn gezicht aflezen. “Hoe hij binnenkwam heeft me echt een beetje getraumatiseerd. De manier waarop zijn gezicht stond, waarop hij ging zitten en diep zuchtte vond ik vreselijk. Ik wist dat het niet goed zat. Dat was heel moeilijk, want ik was helemaal in mijn eentje. Er was niemand die me kon troosten op het moment dat ik het slechte nieuws te horen kreeg.”
Toch begint de chirurg uiteindelijk te praten. Zoals verwacht, vertelt hij Aida dat de vlek kwaadaardig is en dat ze de heftigste vorm van huidkanker heeft. Om het nieuws te verzachten, vertelt hij vlak daarna dat er geen uitzaaiingen zijn. “Ik reageerde heel kalm en zei dat ik huidkanker al verwacht had. De chirurg keek me een lange tijd alleen maar aan. Na vijf minuten begon ik me te realiseren wat er aan de hand was. Toen moest ik huilen en heb ik mijn moeder gebeld. Ik was met de auto en moest na die rotuitslag mezelf bij elkaar pakken om naar huis te rijden.”
Eenmaal thuis begint Aida na te denken over de oorzaak van haar ziekte. “Ik ben half Pools en heel wit van mezelf. In het verleden ben ik vaak verbrand, ik was alleen maar wit of rood. Op de middelbare school ben ik gepest om mijn huidskleur, daarom overtuigde ik mijn moeder ervan dat ik naar de zonnebank wilde. We zijn maar zes keer gegaan, maar ik denk wel dat dat één van de redenen is dat ik uiteindelijk huidkanker kreeg. Ik geef mezelf er een beetje de schuld van, maar ik denk dat ik het ook gekregen had als ik niet onder de zonnebank had gelegen.”
Wat Aida frustrerend vindt, is dat mensen om haar heen wel naar de zonnebank kunnen. “Er gaan genoeg gezonde mensen naar de zonnebank. Ik gun natuurlijk niemand dezelfde ziekte toe, maar ik heb me wel vaak afgevraagd waarom ik dan degene ben die huidkanker kreeg. Uit respect kiezen mijn vrienden ervoor niet meer te gaan. Dat vind ik heel lief. Bij hen kan ik altijd terecht. Mijn beste vriendin houdt ook al mijn vlekjes in de gaten.”
Melissa (29) kwam er door alcohol achter dat ze kanker had: 'Kreeg een steek in m'n arm'
Vlak na de slechte uitslag moet Aida opnieuw onder het mes. Hier zullen de laatste deeltjes van de moedervlek verwijderd worden. Doodeng, vindt ze. “Ik vond het vreselijk dat ik dit nog een keer moest doormaken. Daarom heb ik er ook expres voor gekozen om onder narcose gebracht te worden. Gelukkig kreeg ik er daardoor niet veel van mee.”
Hoewel Aida na de operatie schoon is, blijft ze nadenken over de afgelopen periode. Er zijn nog een hoop momenten die ze probeert te verwerken. “Het heeft me allemaal een beetje getraumatiseerd en daar heb ik veel last van gehad. Ik kreeg gelijk geen checks meer bij de dermatoloog, wat ik heel raar vond. Zij vertelde me dat ik zelf in de gaten moest houden of het terug kwam. De kans is bij mij namelijk nog groter dat ik opnieuw een kwaadaardig vlekje krijg.”
En die verantwoordelijkheid zorgt ervoor dat Aida langzaam panisch wordt. Bij ieder vlekje op haar huid raakt ze in paniek. Ook kan ze veel dingen niet meer doen zoals voorheen. “Ik moest er aan wennen dat ik zonlicht moet vermijden. Eigenlijk moet ik altijd de schaduw opzoeken. Het wordt zelfs aangeraden om binnen te blijven als de zon het sterkst schijnt. Verder moet ik me warmer aankleden als de zon schijnt. Topjes en korte broeken mogen helaas niet meer, alles moet bedekt blijven.”
Hierdoor voelt Aida zich vaak schuldig. Omdat ze niemand tot last wil zijn, vindt ze het moeilijk om bij vriendinnen aan te geven dat ze niet mee kan naar het strand. “Ik wil niet zeuren. Eigenlijk is dat hartstikke onnodig, want ze zijn altijd lief en houden ook rekening met me. Mijn vriend trouwens ook: hij zegt juist dat ik de zon uit moet.”
Laura (20) had botkanker: 'Na operatie werd ik wakker zonder linkerbeen'
Inmiddels is ze nog steeds niet bijgekomen van de enorme klap die de huidkanker met zich meebracht. Terwijl ze alles probeert te verwerken, is ze constant bezig met het checken van haar moedervlekken. Tot haar grote schrik ontdekt ze dat er een moedervlek in het bijzonder opnieuw op begint te vallen.
“De moedervlek is niet groot, maar wel heel donker aan het worden. Ik tast even af of-ie verder gaat groeien, maar ik heb er geen goed gevoel over. Natuurlijk kan dat ook zijn omdat ik panisch ben geworden door mijn ervaring. Ik hoop gewoon dat het toeval is en alles goed zit, maar als de vlek donkerder wordt, neem ik weer contact op met de dermatoloog.”
*Dit artikel verscheen eerder op onze site.
Eva (25) is te zien in 'Over Mijn Lijk': 'Ik hoop dat ik de afleveringen zelf ook nog kan bekijken'
