Wereldwijd achter de draaitafels staan voor duizenden fans, een leven in hotels en overal applaus – het klinkt als een droom. Maar dj en producer Julian Jordan deelt dat het niet altijd zo glitter & glamour is als het lijkt.
‘Ik zag op tegen alleen zijn in taxi’s, hotelkamers en op luchthavens’, deelt de 29-jarige Julian Dobbenberg, zoals hij echt heet, met LINDA.meiden.
Julian reist al sinds zijn zestiende de wereld over voor optredens. “Omdat ik minderjarig was, moest er altijd een volwassene mee.” Vanaf zijn achttiende koos hij ervoor om het avontuur verder solo aan te gaan en alleen te reizen. “Financieel hield ik er meer aan over, maar soms viel dat wel zwaar. Ik zag op tegen het reizen. En zag vaak op tegen alleen zijn in taxi’s, hotelkamers en op luchthavens.”
Die eenzaamheid was niet constant aanwezig, maar stak de kop op op bepaalde momenten. “Bijvoorbeeld als ik zag dat mijn vrienden met z’n allen in de kroeg zaten of bij een verjaardag waren. Dan baalde ik. En ja, voor velen leefde ik dé droom, maar ik heb veel dingen moeten missen. Dat ging me niet in de koude kleren zitten.”
Tussen zijn 18e en 20e was de eenzaamheid het meest voelbaar. “Het is een leeftijd waarin veel gebeurt: je gaat studeren, ontdekt wie je bent, bouwt vriendschappen op. Maar ik werkte keihard en moest daardoor veel dingen overslaan. Begrijp me niet verkeerd, ik vond het geweldig wat ik deed en nog steeds doe, maar terwijl ik in een hotelkamer aan de andere kant van de wereld zat, waren mijn vrienden bij elkaar. Ik deed iets wat ik altijd al wilde doen, maar op dit soort momenten viel het tegen. Die teleurstelling heb ik wel gevoeld.”
“Destijds heb ik er met niemand over gesproken”, geeft Julian aan. “Ik dacht dat mensen het niet zouden begrijpen. Wat moet je zeggen? Het voelde als klagen over een droomleven. Dat ik mijn gevoelens toen niet heb gedeeld, daar heb ik spijt van. Als ik het toen had besproken, had ik me waarschijnlijk niet zo lang minder goed gevoeld. Inmiddels weet ik hoe belangrijk praten over je gevoelens is. Dat hoort ook bij ouder worden: leren dat je je er niet voor hoeft te schamen.”
Tekst loopt door onder de post.
Dit bericht op Instagram bekijken
Sinds enkele jaren reist Julian nog amper alleen, hij heeft vaak een tourmanager en/of videograaf mee. “Ik heb graag mensen om me heen. Juist door niet meer alles alleen te doen, vond ik het plezier in mijn werk terug. Vroeger zat ik veel alleen op mijn kamer met roomservice. Nu ik samen reis, ga ik toch sneller de deur uit om ergens wat te eten of om iets te doen. Dat doet zoveel voor hoe je je voelt.”
En daar kaart hij meteen iets aan wat niet vaak genoeg besproken wordt: de mentale gezondheid van mensen in de muziekindustrie. “In deze industrie rust er helaas nog wel een taboe op het bespreken van hoe het mentaal met je gaat. Iedereen wil succesvol lijken, dus laten ze niet snel hun kwetsbaarheid zien. Toen ik jonger was, en nog niemand in deze wereld kende, voelde ik me daardoor heel alleen. Het leek altijd zo goed te gaan met iedereen.”
Inmiddels is een aantal van Julians collega’s ook goede vrienden geworden. En zoals bij echte vrienden, kan hij ook alles met hen bespreken. “Er is ruimte om me open te stellen, kwetsbaar te zijn en echt mijn ei kwijt te kunnen. Zo’n gesprek kan ontzettend opluchten. En dat werkt natuurlijk twee kanten op.”
Dat Julian met gevoelens van eenzaamheid kampte, wisten zijn naasten niet eens. Laat staan fans. Als we de artiest vragen of zijn fans bewust zijn van deze kant van de muziekwereld, zegt hij: “Ik denk wel dat het meer leeft dan vroeger. Je ziet steeds vaker artiesten die hun tours cancellen of open zijn over hun mentale gezondheid. Het overlijden van Avicii was voor mij echt een wake-upcall en waarschijnlijk ook voor veel anderen. Wat ik nu begrijp is dat succes niet het einddoel is. Voor mij gaat het om plezier, mijn leven met mensen delen en mijn passie blijven voelen.”
Er was namelijk een tijd dat hij overwoog om te stoppen als dj en zich volledig te focussen op het produceren van muziek. Dan hoefde hij namelijk niet (zoveel) alleen te reizen. “Ik zat echt niet lekker in mijn vel, waardoor het ook moeilijk was om geïnspireerd en gemotiveerd te blijven. Als ik er nu op terugkijk, waren er jaren waarin ik blij was om thuis te zijn van het touren. Op de momenten dat ik niet onderweg was, wilde ik niks met mijn carrière te maken hebben. Gelukkig heb ik het plezier teruggevonden.”
Zijn advies voor jonge artiesten die dromen van een leven zoals het zijne? “Zorg dat je mensen om je heen hebt met wie je alles kunt delen. Als je niet lekker in je vel zit, hoef je niet meteen een psycholoog in te schakelen – al is dat ook prima. Een vriend of familielid die luistert, kan al genoeg zijn. En luister naar jezelf: maak keuzes die jou gelukkig maken. Uiteindelijk zijn er veel mensen die profiteren van jouw succes, maar als het niet goed voelt, niet doen. Je mag ook nee zeggen. Dat heb ik pas later, misschien wel te laat, geleerd.”
Julian is zich er van bewust dat niet iedereen een groot sociaal vangnet of veel vrienden heeft. “Vroeger had ik ook niet veel vrienden, maar ik vond mijn plek in een online community. Daar kon ik mijn muziek en passie delen. Weet dat er altijd een plek is waar jij welkom bent en gelijkgestemden kunt vinden. Soms is die plek online, bij mensen die je (nog) niet kent.”
Dit artikel is onderdeel van het LINDA. en LINDA.meiden dossier Eenzaamheid. Het hele dossier lees je hieronder.
Merche is minder eenzaam door hosten eetclub: 'Alsof je met vriendinnen kletst'
