‘Al zo lang als ik toegang heb tot het internet, maak ik content van mijn leven. De leuke momenten des levens worden verpakt in stories en snaps. Hoewel dat allemaal begon als hobby en met een bepaald naïef gemak kwam, veranderde dat op een gegeven moment behoorlijk. Ik begon mijn leven ongemerkt te bouwen naar ‘contentmomenten’. Als je graag analytisch naar de wereld kijkt, dan ben je in de wereld van social media aan het juiste adres. Als maker weet je álles van je kijkers. Leeftijd. Woonplek. Gender. Hoe ze bij jouw content komen én wat ze het leukst vinden. De knallers op mijn platform? Mijn familie, mijn vrienden (bonuspunten als dat óók bekende koppen zijn) en elke suggestie naar een romantische partner.
Leuk hoor, al die informatie, maar mij bracht het een tijd terug aan het twijfelen. Maakte ik keuzes in mijn leven voor mezelf, of voor de views? Toen ik op vakantie ging naar Curaçao met twee vrienden (en YouTubers), verbleven we in een enorme villa. Niet omdat we dat nodig hadden, nee joh, helemaal niet zelfs. We sliepen met z’n allen op één kamer, want alleen slapen vonden we eng. Het zwembad was beeldig op plaatjes, maar zwemmen deden we niet. En tachtig procent van de tijd hingen we in onze telefoons. Van foto naar foto leven, is dat nou vakantie? Een bewuste werktrip dan. Is dat de oplossing?

Nou, mijn reis naar LA met drie mede-makers bewees het tegendeel. Op beeld leek alles rozengeur en lolligheid. Maar niemand zag het moment dat we zúlke ruzie hadden dat we een dag gesplitst moesten spenderen omdat er anders koppen waren gaan rollen. Ik vond het vreselijk en beloofde mezelf nooit meer mee te doen aan deze poppenkast.
Intussen weet ik: ik wil en kán mijn leven niet leven voor het internet. Doe mij maar een familievakantie zonder contentplan. Dan boek ik dat ene huis niet voor de fotopotentie, maar omdat er een fantastische zithoek is waar je met z’n allen een spelletje kan doen. En die brok aan Instagram-potentie die ik mijn vriend noem, blijft gewoon voor mij alleen. Al weet ik dat de content van ons samen zou werken als een tiet. Ik wil nooit hoeven twijfelen of ik hem een weekendje Disneyland cadeau doe omdat ik hem dat daadwerkelijk wilde geven, of omdat ik het stiekem toch vooral een goed socialmediamoment vond. En uiteraard: als ik tijdens de leuke momenten in mijn leven wat fantastische foto’s heb gemaakt, zal ik daar altijd mee pronken. Dat vind ik leuk én verdient de kost. Maar tegenwoordig maak ik mijn herinneringen eerst voor mezelf, en daarna voor de rest.’ •