Jabé Spreij (18) studeert kunstmatige intelligentie aan de Universiteit Utrecht. Ze woont bij haar ouders in Rotterdam.
“Een paniekaanval is vaak een opstapeling van kleine dingen. Soms heb ik slecht geslapen of ben ik al een paar dagen aan het piekeren, en dan heeft óók nog eens mijn trein vertraging. Vaak gebeurt het als ik ergens geen invloed meer op heb, als ik iets anders had willen doen. Een gesprek met iemand, of een toets. Aan de buitenkant zie je niet veel aan mij, maar vanbinnen gebeurt er van alles. Ik ben weleens uit een trein gestapt omdat de muren op me af kwamen. Als kind was ik al bang voor Harry Potter en kerken, maar pas op de middelbare school kreeg ik last van paniek. Als ik een aanval voel aankomen, app ik een vriend: kan je even bellen? Alleen al door dat appje ga ik nadenken: wat ga ik dan eigenlijk vertellen? Er is niets aan de hand. Daardoor voel ik me al beter. Een vriend van me gaf me ooit een supergoeie tip. ‘Als je in paniek raakt, zoek dan eerst drie oranje dingen in je omgeving.’ Tegen de tijd dat ik die heb gevonden, is de paniek vaak al gezakt.”

---