Zonder einddatum en geen idee van wat haar te wachten stond, zwaaide Maud Wessels (26) haar waanzinnige Amsterdamse leven drie jaar geleden gedag. Inmiddels is ze weer thuis, en dat is best wennen.
Deze week had ze een flashback naar ‘de oude Maud’, die een héél ander leven leidde.
Na een lange dag op de redactie – van de dagelijkse talkshow waar ik werk – moest ik nog even stoom afblazen. Het was een hectische dag geweest, met last-minute breaking news, en daarom stond ik nog stijf van adrenaline bij thuiskomst. Ik had gepiekt in de laatste uren van mijn dag en was daarom nog niet afgeschakeld. Ik stond te stuiteren en zag mijzelf de komende uren nog geen slaap vatten op deze manier.
Ik besloot een kopje thee te maken en mezelf met mijn takeaway-cup uit te laten. Nog even een rondje door het park. Nadat podcasts, spraakmemo’s en liedjes elkaar in rap tempo hadden afgewisseld tijdens mijn wandeling, trof ik mezelf opeens oog in oog met mijn oude huis. Uit automatisme was ik erheen gelopen, terwijl ik er toch al jaren niet meer woon. Het was het laatste huis geweest voordat ik op reis ging, en daarmee toch al zo’n vijf jaar geleden dat ik daar woonde.
Maud: 'Als je tijd wil maken voor een date, dan maak je die toch?'
Door het raam zag ik het leven dat zich daar afspeelde. De tafel werd opgeruimd, een bed opgemaakt en de kaarsjes uitgeblazen. Ik hoop niet dat zij mij zagen, want dat moet er creepy uit gezien hebben, maar ik was gefascineerd en verzonk in een stroom aan gedachtes. Het was mijn oude leven. Het leven van Maud, die zich staafde naar wat de maatschappij van haar verwachtte; zij had daar gewoond. Ze was gefocust, had een relatie, was bezig met het maken van carrière en eigenlijk ging dat allemaal niet snel genoeg.
Ze had geen geduld. Ze had ‘gemoeten’ en niet gemogen. De geüpgradede en verjaarde versie van mij keek naar haar – terwijl ik rook dat ik in de hondenpoep was gestapt – en besefte dat ze had gebroken met alles wat ze daar moest. Ik mocht nu veel meer en deed wat ik wilde in plaats van wat men van mij verwachtte. Ik was liever voor mijzelf. Mijn ambitie en ongeduld niet verloren, maar niet meer met opgetrokken schouders, maar met opgeheven hoofd.
De nieuwe ik keek naar alle situaties die zich achter dat raam op één hoog hadden afgespeeld en begreep niet waar zij zich al die tijd zo druk om had gemaakt. Ze had beren op de weg gezien en vond het spannend alles achter haar te laten, omdat ze niet wist wat ze ervoor terug zou krijgen. Wat nou als het niets zou opleveren? Ze was doelgericht en had geen tijd te verliezen gehad.
Ik zag het meisje zitten dat zich druk maakte om wat men van haar vond, leuk gevonden wilde worden en altijd aan het streven was naar meer in plaats van genoegen nam met wat was. Ze had gebroken met wat de maatschappij van haar leek te verwachten, toen ze besloot dat ‘standaard’ niet het leven was dat zij wilde leven. Ze wilde haar eigen standaard creëren. Nu, een paar jaar later, keek ik naar haar en dacht ik: het is mij gelukt. Toen ik alles losliet, kreeg ik mijzelf ervoor terug.
Maud: 'Gek besef dat mensen van de 'meest gebruikte chat' naar ongelezen of gearchiveerd gaan'
