Another week at the office has passed en hoe leuk ik mijn werk ook vind, die colli’s van mij blijven me al-tijd verbazen. Terwijl ik mijn ding doe in onze kantoortuin, die net op de set van The Office lijkt, voelt het soms alsof ik zèlf in een aflevering van deze iconische serie zit. Mocht je deze klassieker nog niet hebben gezien trouwens, doe het, je gaat gegarandeerd stuk. Anyhow, ik zoom even in op deze toppers die mij dagelijks vermaken. Zíj́ zijn mijn real life reality show.

Ten eerste wil ik Finn even in het zonnetje zetten. Op het eerste gezicht een knappe gast, aardig ook hoor. Op mijn eerste werkdag zag ik hem nog zitten ook. Alleen merkte ik gaandeweg op dat hij een opvallende fascinatie heeft voor onze baas Kari. Kari is zo’n powervrouw van middelbare leeftijd met een lippenstift collectie waar je U tegen zegt. Ik wil haar later zijn. Ik denk oprecht dat ze elke tint rood in haar baka heeft staan. Haar aura is welvarend en ze ademt rijkdom. Ik denk alleen dat Finn onlangs Babygirl heeft gezien en erachter is gekomen dat mature women ook onder zijn type vallen, want telkens als ze langsloopt valt z’n mond open. Schaamteloos. Ik judge niet hoor, maar afgelopen woensdag zag ik hem een move maken tijdens de lunch en het zag er gwn cringe uit omdat zij obviously not interested is. Ze is ook letterlijk getrouwd.

En dan hebben we Frida. Ze werkt er al langer dan ik leef, which I respect maar dat betekent ook dat ze het tempo van de digitalisering bij moet houden. Elke week spendeert ze minstens een uur bij de mannen van ICT omdat ze denkt dat haar laptop kapot is. Spoiler alert: haar oplader zit 9 van de 10 keer niét in het stopcontact. Gisteren gilde ze de hele boel bij elkaar omdat ‘heel haar scherm op zwart beeld was gesprongen’, stand-by noemen we dat lieffie. Als ze haar handen niet vol heeft aan tech-problemen of het vervangen van de cartridges, zit ze ook regelmatig bij de bedrijfspsych. Het doet haar namelijk veel dat mensen havermelk drinken en vega eten terwijl ‘alles van de boer ook prima is’.

Als laatste is daar Dennis. Een man met een passie. Niet voetbal of een creatieve hobby, maar crypto. Tijdens onze meetings heeft hij altijd een scherm openstaan waar hij NFT’s (ver)koopt. Gisteren schoot hij een meeting in met Kari om haar te overtuigen dat we onze salarissen in Bitcoin moeten laten uitbetalen. Vandaag lulde hij een heel verhaal over het moeten hebben van een ‘passief inkomen’ terwijl hij zijn zesde kop filterkoffie naar achter gooide en ik afgeleid was door zijn lerarenadem. Ik vroeg me eigenlijk alleen maar af wat hij precies doet op een dag. Maar ja, hij zorgt wel altijd voor gespreksstof als er weer een ongemakkelijke stilte valt tijdens de lunch. Beter dat dan cricket sounds.

Tja, die colli’s van mij zijn interessante figuren. Soms zou ik willen dat ik ze op mute kon zetten of de groep real life kon archiveren. Maar eerlijk is eerlijk, zonder hen zou ik geen vermaak hebben tijdens m’n werk. Dus, zolang ik elke week iets te lachen of te judgen heb, blijf ik hier nog wel even zitten. M’n salaar is ook HDP dus top.

Liefs, MC

Afko’s
Colli’s = collega’s
Baka = badkamer
Gwn = gewoon
Psych = psycholoog
Salaar = salaris
HDP = Heerlie de Peerlie