Hoe mijn Oud & Nieuw was? Nou wat lief dat je het vraagt lieve lezer. Het was, zoals voorspeld in mijn vorige column, een gevalletje expectations vs. reality. Begrijp me niet verkeerd, het was mega gezel. Maar tóch waren hier en daar wat verbeterpuntjes voor NYE 2025. Allereerst had ik een betere bodem moeten leggen. Ik denk overigens dat dit een veel voorkomend probleem is. De eerste cava gleed namelijk al om 17:00 door m’n keeltje en ik had s’ochtends alleen een açai bowl na m’n cycle lesje gechapt. Dangerous. Elk jaar slaag ik er toch weer in om een liquid dinner te pullen. I know, echt heel slecht. Dan is het éxtra jammer als die schaal met bitterballen richting jou door de kamer zweeft en ze nog half bevroren zijn van binnen.

Wat ik ook altijd matig vind zijn de flirtmoves van al die dronken gasten die na wat biertjes om je heen gaan hangen. De één brabbelde iets over ‘samen het nieuwe jaar inluiden’ terwijl ik me alleen maar kon focussen op de vetvlek van een appelbeignet die op z’n shirt zat. Woest aantrekkelijk. Iemand anders vroeg nog of ik z’n Romeinse kaars wilde zien. Ik pas.

Maar goed, fast forward naar half twee: voldaan van de avond, maar met een triest randje. M’n stem was weg, daar was ABBA verantwoordelijk voor. Ik zat op een doorgezakte stoel, met mijn ogen in m’n rechter broekzak, mascara tot aan m’n kin van de emo gesprekken met Em en een trek, daar zei ik u tegen. Ik bestelde daarom bij mijn favoriete snackbar m’n go-to order, ik verdiende het. Bovendien begin ik ‘volgend jaar’, a.k.a de ochtend daarop wel met m’n goede voornemens. Eindstand: de bestelling duurde VIER uur aangezien iedereen in Amsterdam hetzelfde idee had. Er werd om 6:00 uur aangebeld door de bezorger, niemand deed uiteraard open, want iedereen lag waterpas in z’n boxspring. Hij had het wel nog netjes aan de deur gehangen. Thanks lief!

Anyways. New year, new me. Daar ging ik. Ik werd de volgende ochtend wakker met twee dingen: een betonkater en goede voornemens. De meest ambitieuze? Dry January. Ja, je leest het goed lieffie. Ik ga een maand géén alcohol drinken. Het helpt wel om die challenge te beginnen op de eerste dag van het jaar, want ik kon niet meer denken aan wijn. Waarom ik dit mezelf aandoe? Geen idee. Mental clarity? Misschien een keer géén katers hebben in het weekend? Mijn lever haat mij in ieder geval en ik vind dat die ook wel eens rust verdient.

Om het officieel te maken, ging ik naar de Nix & Nix. Ja, die alcoholvrije slijterij waar alles, inclusief het personeel, schreeuwt ‘ik ben de beste versie mezelf’. Het motiveerde me wel. Dus daar ging ik, op m’n swap met in m’n krat een doos witte wijn zónder alcohol. Of het smaakt naar appelsap gaan we nog achter komen. Ik mag hopen van niet, maar we moeten iets mensen.

Toen ik mijn vriendinnen probeerde mee te krijgen in deze zelfopgelegde lijdensweg, werd ik genadeloos afgebrand. Juul vertrekt deze maand naar ZA en lachte me uit in mijn gezicht. “Sorry, maar ik zit daar tussen de wijnvelden. Wat denk je zelf.” Saar was niet veel beter: “Ik drink toch al nauwelijks alcohol dus ik ga dit niet officieel maken. Klinkt als een cult.” Thanks girls!

Alsof Dry January niet al erg genoeg was, besloot ik ook mee te doen aan een 30-day reformer pilates challenge bij m’n favo studio. Na één les voelde ik spieren waarvan ik niet wist dat ze bestonden en werd ik wakker alsof ik overreden was door tram 12. Maar hé, alles voor die hot girl winter. Of dat vertel ik mezelf tenminste, terwijl ik m’n ziel weer probeer terug te vinden in een ‘Green Goddess-juice’ van €12,50. Echt, who have I become.

Wish me luck y’all, en happy new year <3
Liefs,
MC

Afko’s
Gezel = Gezellig
Swap = Swapfiets