Lieverdjes, ik ga er geen doekjes om winden. Ik kan geen mooi weer blijven spelen. Feit is. Ik ben skirr. Ik ben BLUT. Financieel is het op dit moment not a vibe. It’s giving w&b. Mijn pas is niet zwaar, maar hééft het zwaar. Ik weet dat sommige mensen hier mee resoneren, maar ik? Ik ben dit niet gewend. Voor het eerst in mijn leven moet ik nadenken over wat ik uitgeef. Ik wéét dat ik bevoorrecht ben, maar het is ècht even aanpoten. En dat allemaal, omdat mijn vader ineens vond dat ik moest ervaren om onafhankelijk te zijn. In de winter pap?! Echt? Chill! Thanks.

Nú begrijp ik waarom mensen vaak stellen dat ‘je pas weet wat je mist, als je het niet meer hebt’. Ik moest deze week namelijk voor het eerst doorkomen zonder havercappu’s buiten de deur, zonder pilates bij Saints, geen Rocycle, zonder hèt viral kaassoufflébroodje van Fort Negen te proeven en het allerergste: zonder ubers te bestellen of checks te pakken.

Ik cancelde mijn facial bij Soap Treatment Store, ze vroegen aan de telefoon ‘of het wel goed met me ging?’. Ik belde Rob Peetoom om de kwartaal touch-up van mijn highlights te annuleren. De front desk medewerker hing me in tranen op. Ik was gedwongen om een dupe te kopen van mijn favo parfum, ‘Zadig & Voltaire This Is Her!’. Nu ruik ik naar luchtverfrisser en moet ik het om het half uur sprayen omdat de lucht niet blijft hangen.

Ik wist tot op heden niet dat ik zó materialistisch was. Dit is de definitie van een realitycheck. Met als kers op de taart – mijn huidige POV. Ik zit in mijn kamer, afgezonderd van mijn huisgenoten die een sushi night hebben die ik niet kon joinen, omdat mijn bankrekening dat niet aankan. Met mijn laatste centen investeerde ik niet in aandelen, maar in de carbonara noodles van Buldak, terwijl ik langzaamaan afscheid neem van mijn high standards en een ‘normaal leven’ probeer te omarmen. Een leven zonder geroza, gesadi’s buiten de deur of een spontane wispo. Het was dit of een stomekru. Ik probeer nog een lach op m’n gezicht te toveren. Maar ik ben geen Hans Klok. De magie is echt weg als je saldo non-existent is. “Het is wat het is schat”, zeg ik tegen mezelf.

Alsof het universum mijn lijden niet langer kon aanzien, kreeg ik – pling! Een melding van ING! ‘Tegemoetkoming pechgeneratie +€1200’. Ik lees het vijf keer opnieuw. Gezien en gecompenseerd door de overheid? Sinds wanneer doen zij dat?! Sinds wanneer… zijn zij chill?! Zie je wel! Werkt het tóch in mijn voordeel dat klagen een van mijn hobby’s is! Dat betekent géén adidi vanavond met dit goede nieuws. Thanks for the realitycheck, universe, maar ik ga weer terug naar waar ik thuis hoor: een welvarende levensstijl. Tot de volgende lieverds.

Liefs,
MC x

Afko’s
w&b = water & brood
POV = point of view
geroza = gerookte zalm
gesadi = gezellig samen dineren
wispo = wintersport
stomekru = stokbrood met kruidenboter
adidi = after dinner dip