OMG, die zon van de afgelopen dagen heeft mijn mood een instant boost gegeven!!! Wát een blessing om weer zonder jas te kunnen racen door het vopa naar een afspraak, terras of een sportles. Maar toen mijn dilf van een huba doodleuk appte dat ons ‘paleis’ (lees: schimmel op de muren, een kapotte douche en verwarming waar je niet op kan rekenen) werd verkocht aan expats, verdween de lach van mijn gezicht. “Jullie moeten er 1 april uit” stuurde hij met een duimpje. CHILL!?

Tuurlijk. Iedereen wist dat dit moment er aan zat te komen. Na vijf jaar op de Vrijheidslaan met zes meiden te hebben gewoond, op 67m². Waar je alleen met een strakke planning en een tijdslot kon douchen en waar niet iedereen stond ingeschreven. Het was tijd om iets nieuws te vinden. Maar met wie?
Ik zag mezelf niet weer met zes man wonen, ik raak lett te vaak overpri daardoor. Idealiter zou ik nu eigenlijk met één vriendinnetje willen wonen. Iemand die ‘werkt, houdt van terrasjes, niet vies is van avondjes op de bank en ook tijd voor zichzelf neemt’, je kent het wel. Maar hoe weeg je dan af wie de juiste persoon daarvoor is, van alle meiden waar ik nu mee woon? Er speelt zich een soort interne bachelor af in mijn hoofd, maar dan voor de perfecte hg, zonder rozen.

Neem bijvoorbeeld Ier. Echt een super lieve meid, maar een sloddervos waar je u tegen zegt. Haar kamer lijkt oprecht op een kringloopwinkel, en niet zo een waar je pareltjes kan scoren. Dus laat staan hoe ons hele huis er dan uit zou zien! En Juul? Altijd aan het werk óf op een rave, ze is nooit thuis en als ze er wel is keert ze zich terug in haar kamer om bij te komen van de vicieuze werk- & party cirkel waar ze zich in begeeft. En dan heb je nog Soof. Die is gewoon… prima. Maar dat is niet wat ik zoek als ik met iemand moet leven onder één dak.
Het werd Saar. Obvious choice. Mijn ride-or-die die ik voor mijn leven op de Vrijheidslaan ook al kende, we gingen namelijk naar dezelfde middelbare school én zaten samen op hockey. Ik nam d’r apart tijdens een van onze laatste huis avonden en great minds think alike want Saar had ook met niemand anders willen wonen dan met moi.

We doken Funda & Pararius in alsof ons leven ervan afhing en gingen in een rap tempo verschillende bezichtigingen af. In de Javastraat zagen we een ruim, licht en net te betalen appartement. Het minpunt was dat ik bij binnenkomst werd begroet door een grijs koppel. Geen bejaarden, nee. Was het maar zo. Het waren muizen. I’m out. Het had overigens ook geen balkon en zat op de vierde verdieping. Afgeschreven dus want ik moet kunnen tannen. Een ander huis had dan weer een tuin, een vigra, een bad en een kookeiland (!!!). Alleen was het dan weer in bolo. Tja, ff seri. Dan kan je net zo goed buiten Ams gaan wonen. Sorry not sorry.

Uiteindelijk hadden we met héél veel geluk een winnaar. Een prachtig pandje in De Pijp, beide ruime slaapkamers (belangrijk voor onze ego’s en inboedels), een fijne woonkamer en een klein balkonnetje. Boven budget? Sadly, yes. Maar met een paar zielige appjes met veel hartjes richting onze vaders werd het gek genoeg tóch mogelijk. #blessed!

Natuurlijk moet alles nog geregeld worden. Maar eerst: het terras op en de zon in. Deze overwinning moet gevierd worden en vooral ons uitstelgedrag voeden. Want oh ja, we moeten het de andere girls nog vertellen… to be continued.

Liefs,
MC x

Afko’s
Vopa = Vondelpark
Dilf = Daddy I’d Like to …
Huba = Huisbaas
Lett = Letterlijk
Overpri = Overprikkeld
Hg = Huisgenoot
Vigra = Visgraatvloer
Bolo = Bos en Lommer
Seri = Serieus