Voor wie denkt dat ik geboren ben met een talent voor koken: it’s a lie. Ook ik moest het leren. Een van mijn vroegste herinneringen aan het organiseren van een etentje was voor de verjaardag van een goede vriendin van de middelbare school. We zaten in de fase waarin we uitgaan héél stoer vonden en onze tijd voornamelijk besteedden aan goedkope wijn drinken en jongens sms’en om te vragen of ze ook naar de kroeg gingen. Ik nam het diner op me, want de rest rookte en stond praktisch de hele avond buiten. Maar het ging snel mis: ik vergat de tijd en in plaats van pasta al dente hadden we een soort aardappelpuree van pasta. Helaas moesten ze het toch opeten, want zij gingen ervan uit dat ik zou koken.

In mijn studententijd werd ik een stuk beter in koken. Veel beter zelfs, maar sommige dingen veranderden niet: we gingen nog steeds samen uit (dorpskroeg De Karseboom werd verruild voor het Leidseplein), en er werd natuurlijk samen gegeten. En ja, er werd nog steeds van uitgegaan dat ik zou koken, onder één voorwaarde: er moest vet gegeten worden om een goede bodem te leggen voor het uitgaan. De volgende ochtend (of middag, afhankelijk van hoe laat iedereen wakker werd) was er niet alleen een uitgebreide nabespreking (wie had er gezoend, wie was gesignaleerd met wie), ook was het vaste prik om te melden wat er op het uitbrakmenu zou staan die dag. Want brak zijn is best fijn: het geeft je een excuus om ongegeneerd alles te eten wat je wil, op elk tijdstip. Chips als ­ontbijt? Kan prima! Een bak ijs als avondeten? Geen probleem.

Van een ex-vriendje dat het studentenleven al langer kende, leerde ik twee dingen: 1) zet de dag ervoor twee flesjes blauwe Aquarius klaar, één voor ’s nachts en één voor de volgende ochtend. En 2) milkshakes en softijsjes zijn de beste antikatermiddelen. Waarom het blauwe Aquarius moest zijn, begreep ik nooit, maar ik weet wel dat ik standaard wakker werd met een blauwe smurfentong. (Sexy? Mwah.)

Tegenwoordig zijn de katers heftiger. Schijnt de leeftijd te zijn, maar ik probeer het te ontkennen. Voor mij doen nu andere dingen wonderen: een groot glas icetea green (drink ik anders nooit), een goede tosti met veel mozzarella en tomaat of de klassieke Turkse pizza met extra veel kaas en knoflooksaus. ’s Avonds wil ik comfortfood: een groot bord pasta, een pizza of chips met een lekkere dip.

Een paar van mijn favoriete culinaire hoogstandjes die je het liefst wilt eten als je brak bent, heb ik nu voor jullie gebundeld. En er zit zelfs een groen sapje bij, want wie weet doet dat wonderen voor jou. Anders is het voor de maandagochtend na het weekend!

En als laatste … Onthoud de gouden regels: blauwe Aquarius, milkshakes en softijs to the rescue!•

Je leest Piens uitbrakmenu in de LINDA.meiden app.