“I’m so sorry”, mompelt Brad, zijn blik op straat gericht. Nadat we elkaar de hand hadden geschud wilden we tegelijk de straat over steken maar liepen we per ongeluk tegen elkaar op.
“That’s alright”, probeer ik hem gerust te stellen, maar de ongelukkige blik in zijn ogen blijft. Met een ongemakkelijke stilte tussen ons in stappen we voort naar het café dat Brad voor onze eerste date heeft uitgekozen.

Het is zijn eerste date in Nederland, biecht hij al snel op, sinds hij een jaar geleden voor zijn baan van New York naar Amsterdam verhuisde. Zo dapper als ik zo’n grote verhuizing vind, zo schuchter oogt hij nu. Er schuilt weinig bravoure in deze lange jongen met warrig haar. En dat terwijl hij me op de datingapp juist zo actief versierde met al zijn bijdehante opmerkingen. Of zoals de Engelsen dat zo leuk zeggen: banter.

Een week lang hadden we een flirterig gesprek waarin hij me zelfs uitnodigde voor een ADE-feest waar hij de dag na onze geplande date heen zou gaan. ‘I wanna call dibs on being your dancepartner’, stuurde hij, ‘I bet you’d look good dancing’. Spontaan kocht ik ook een kaartje voor het obscure techno-bunker-feest waar hij heenging. Ik zag een date met deze spontane jongen helemaal zitten en deelde mijn enthousiasme met al mijn vriendinnen.

Nu, in een café in De Pijp, brokkelt mijn enthousiasme langzaam af. De jongen tegenover me is het tegenovergestelde van spontaan. Misschien zijn het de zenuwen? Hij heeft inmiddels ook al uit de doeken gedaan dat hij betaalt voor Bumble Premium en dus kan inzien hoeveel likes hij krijgt, en ook dat het nog niet bepaald storm loopt.

“Maybe Dutch girls just don’t want to date an expat”, zegt hij somber.
Ik begin te denken dat het eerder aan zijn Iejoor-achtige vibe ligt die andere meiden blijkbaar wel hebben opgepikt maar ik niet. Er hangt voor hem in elk geval veel van deze date af, voel ik. Ik vermoed zelfs dat hij een aantal vragen heeft ingestudeerd die hij zodra het ook maar even stilvalt op tafel gooit. “If you had one day to live, what would you do?”, en: “Who was your celebrity crush growing up?”

Misschien wordt hij wat losser als hij drinkt. Ergens achter die zenuwen moet toch iets zitten van die grappige, gevatte jongen waar ik een week mee heb lopen appen? Ik bestel nog een rondje en warempel, alcohol lijkt inderdaad iets met zijn zelfvertrouwen te doen. Na een paar drankjes gaan de gesprekken een stuk soepeler en legt Brad onder de tafel zelfs een hand op mijn been. ‘Are you coming back to my place?’, vraagt hij schalks als de laatste ronde geweest is. ‘It’s just around the corner.’
Welja, voordeel van de twijfel. Wie weet verandert hij in zijn vertrouwde omgeving ineens in een heuse seksgod.

Niet heel veel later is het kwaad al geschied.
“I was afraid that was gonna happen”, zegt Brad sip. “I’m so sorry.”
“It’s okay, don’t worry.”

Ik rol me op mijn buik. Prompt vouwt Brad zich als een uit de kluiten gewassen koala om me heen, zijn linkerbeen en arm stevig om me heen geslagen. Ik probeer hem nog een beetje van me af te werpen, maar hij geeft geen krimp. Wanneer ik een paar uur later wakker word lig ik in nog precies dezelfde houding, op mijn buik met Brad over me heen gedrapeerd. Ik draai voorzichtig mijn hoofd om de kramp in mijn nek te verlichten en lig meteen oog in oog.

“Good morning”, fluistert hij. “What’s your favorite childhood memory?”
Ik maak een mentale notitie dat ik direct bij thuiskomst dat ADE-kaartje op Ticketswap moet zetten.

'Terwijl mijn date op de wc was, greep de ander zijn kans en kuste me'Lees meer