Kijken waar het schip strandt

Op de Amsterdamse grachten vaart een jonge vrouw die haar eigen koers bepaalt. Anouk is slechts 22 jaar en de jongste schipper van de hoofdstad. Hoe dit op haar pad is gekomen, is een leuk verhaal. “Ik had nooit echt een droombaan. Ik wist niet wat ik wilde doen.”

Na haar middelbareschooldiploma te hebben gehaald, besluit de dan 18-jarige een tussenjaar in te lassen. Maar stilzitten doet ze niet. “Ik rolde van de ene in de andere baan: van housekeeping in een hotel tot het monteren van airco’s en luchtkanalen. Het werken in een door mannen gedomineerde wereld voelde al snel normaal. En ik vond het leuk om te doen.”

Uiteindelijk is het liefde die haar in contact brengt met het water. “Bijna tweeënhalf jaar geleden leerde ik mijn vriend kennen. Hij werkt in de binnenvaart en toen besefte ik pas dat varen echt een vak was. Op dat moment monteerde ik nog airco’s, maar toen het werk stopte, wist ik niet wat mijn volgende stap moest zijn. Mijn schoonvader, die ook in de scheepvaart werkt, bracht me bij GVB als pontwachter. Via hem hoorde ik over de mogelijkheid om schipper te worden bij de rondvaartmaatschappij Lovers.”

Varen, varen en varen

Anouk duikt meteen het sollicitatieproces in. “Het was direct praktijkgericht. Je vaart mee om je niveau in te schatten. Als dat goed is, begin je met de opleiding waarin je gekoppeld wordt aan een leermeester. Op die manier leer je het vak: de boot besturen, over de grachten manoeuvreren, gasten te woord staan en de routes op je duimpje kennen. De opleiding duurt een jaar, waarin je dagelijks begeleid wordt. Daarna doe je drie praktijktoetsen en een examen. Pas als je dat allemaal hebt behaald, mag je zelfstandig varen. In het begin is dat wel wennen. Tijdens je opleiding ben je altijd met iemand samen, een leermeester en vaak ook andere leerlingen, en ineens ben je alleen. Gelukkig weet ik het gezellig te maken voor mezelf. En op momenten dat ik niet hoef te varen, zoek ik collega’s op de kade op.”

Als jongste schipper in een wereld die nog grotendeels door mannen wordt gedomineerd, merkt ze dat ze soms verbaasde blikken krijgt. “In het begin werd ik wel aangekeken: jong én vrouw. Gelukkig is de verbazing er snel af en is het op het water niet zo’n ding. Toeristen, voornamelijk mannen uit landen waar werkende vrouwen niet de norm is, kijken me weleens raar aan. Tot nu toe is het nooit echt een probleem geweest. Als dat wel zo zou zijn, kunnen zij wachten tot de volgende boot. Ik doe namelijk gewoon mijn werk.”

Werken in een team vol mannen? Nikki (23) vindt dat juist leuk: 'Ze zijn lekker nuchter'Lees meer

Spannende momenten

Haar nuchtere instelling helpt haar ook tijdens spannende momenten op het water. “Eén maand nadat ik was geslaagd, had ik een vaart op een regenachtige avond. De ramen waren volledig beslagen en ik moest bochten draaien zonder goed zicht. Ik zat de hele vaart met geknepen billen, bang om iets te raken. Dat was de moeilijkste ronde die ik ooit heb gevaren.”

Toch laat ze zich door zulke momenten niet uit het veld slaan. “Het varen zelf kun je zo moeilijk maken als je wilt. Als ik een dag weinig energie heb, kies ik een gemakkelijke route. Andere dagen daag ik mezelf uit door langs smallere grachten te varen.”

Tekst loopt door onder de foto.

Geen publieksspreker

Achter het roer staan, is inmiddels een tweede natuur voor Anouk. Dat geldt niet voor het aanspreken van haar gasten. “Ik ben geen geboren publieksspreker, dus daar heb ik meer moeite mee. Ik probeer het mezelf gemakkelijker te maken door in mijn welkomswoord een grapje te maken of te vertellen dat ik net mijn diploma heb gehaald. Dat breekt vaak het ijs. En tot nu toe heb ik alleen maar fijne mensen aan boord die mij complimenten geven aan het einde van de rit. Soms feliciteren ze me zelfs met het behalen van mijn examen.”

Toekomstmuziek

Voorlopig zit de schipper op haar plek bij de rondvaart. “Ik heb nog drie jaar een studieovereenkomst met het rondvaartbedrijf. In de toekomst wil ik mijn grootvaarbewijs halen. Stel dat mijn vriend en ik ooit samen op een schip willen werken, dan kan dat. Verder kijk ik wel wat er nog meer op mijn pad komt.  Ik ben nog superjong en heb nog genoeg tijd om te ontdekken wat ik wil.”

Voor andere meiden die geen uitgestippeld carrièreplan hebben, heeft Anouk nog wat bemoedigende woorden: “Oriënteer je en blijf jezelf ontwikkelen. Je weet nooit waar het schip strandt.”

Linde (19) is vrachtwagenchauffeur: 'Krijg vaak opmerkingen, maar ook oprechte complimenten'Lees meer