Marith Elisa Romeijn (25) was negentien jaar toen haar moeder zelfmoord pleegde. Nu, zes jaar later, vertelt ze hoe ze de periode na haar overlijden heeft ervaren.
Trigger warning: Dit artikel bevat passages over depressie en zelfmoord. Mocht dit een gevoelig onderwerp zijn, is het misschien beter om een van onze andere artikelen te lezen.
Op 26 mei 2015 pleegt de moeder van Marith Elisa zelfmoord. “Ik was op school en werd door een docent apart genomen. Ik dacht dat ik iets verkeerd had gedaan, maar hij zei dat er mensen voor me waren. Ik snapte er niets van. Ik vroeg meerdere keren aan hem wat er aan de hand was. Toen hij uiteindelijk zei dat het om mijn moeder ging, wist ik: ze is dood.”
Marith Elisa wordt in een lokaal gezet en de politie komt bij haar zitten. “Ze vertelden me dat er iets met mijn moeder gebeurd was. Ik zei: ‘Ze heeft zelfmoord gepleegd zeker?’. Ze zeiden dat er nog een arts bij haar was en ze nog niets met zekerheid konden zeggen. Maar ik heb geen moment getwijfeld. Ik voelde gewoon dat ze er niet meer was.”
Ze wordt door de politie naar huis gebracht. De straat staat vol politiebusjes en de hele buurt is uitgelopen. “Ik mocht niet naar binnen omdat er onderzocht werd wat er gebeurd was. Ik ben een paar straten verderop naar vrienden gegaan, en heb buiten in het zonnetje zitten wachten.” Marith Elisa voelt in die tijd weinig. “Ik heb de eerste dagen niet eens gehuild. Ik was zo in shock dat mijn emoties er niet uit kwamen.”
Dat het niet goed ging met haar moeder, wist Marith Elisa wel. “Maar dat het zó slecht ging, wist ik niet. Ik denk niet dat er één specifieke reden is waarom ze zelfmoord heeft gepleegd, maar het een opeenstapeling van dingen was. Nu terugkijkend denk ik dat ze al jaren depressief was. En daar heeft ze geen hulp voor gekregen.”
“Mijn ouders waren uit elkaar, maar woonden voor mij nog wel in hetzelfde huis. Door dingen die mijn moeder deed, koos ik de kant van mijn vader. Soms praatten mijn ouders tijden helemaal niet met elkaar en ook mijn moeder en ik hadden tijden waarin we amper contact hadden. Soms als ik alleen met haar thuis was zei ze opeens dat ze zelfmoord ging plegen. Dan belde ik papa compleet in paniek op.”
Inge (27) reanimeerde Roos (29): 'We hebben daarna altijd contact gehouden'
Na het overlijden van haar moeder worden bonnetjes gevonden van heliumtanks, die ze gebruikt heeft om zelfmoord te plegen. “Ze heeft een zak over haar hoofd getrokken, een slang van een heliumtank in die zak gedaan en zo is ze gestorven. Ze had de heliumtanks al twee maanden voor de dag dat ze zelfmoord pleegde gekocht bij een feestwinkel. Die stonden al die tijd al in huis. Dat vind ik wel een geruststellende gedachte. Ze heeft er lang genoeg over nagedacht; het was geen impulsieve keuze. Tuurlijk had ik het graag anders gezien, maar ik heb vrede met haar keuze.”
“Ik ben na haar overlijden heel veel gaan feesten en drugs gaan gebruiken. Ik stond het weekend na de crematie op Amsterdam Open Air. Nog steeds was ik emotieloos. Het is nu zes jaar later en ik heb nog steeds geen klap van emoties gehad. Wel merk ik dat er nu wat dingen zijn in mijn leven waar ik tegenaan loop, die ik kan linken aan het overlijden en de verstoorde relatie met mijn moeder.”
Marith Elisa heeft sinds dit jaar iedere maand een sessie bij een therapeut. “Ik merk dat ik niet goed liefde kan uiten. Naar vriendinnen, familie, maar ook in relaties. Ik zoek liefde op verkeerde plekken en ik wil heel veel aandacht en tegelijkertijd heel veel ruimte.” Ze is achteraf blij dat ze niet eerder in therapie is gegaan. “Ik had het toentertijd ook kunnen doen, maar toen had ik er nog niks uit kunnen halen. Dit is het goede moment.”
Loop jij rond met zelfmoordgedachten? Neem dan contact op met de hulplijn voor zelfmoordpreventie via het nummer 113 (chatten kan ook) of bel gratis naar 0800-0133.
Pascal (23) over haar eetstoornis: 'Ik was op het randje van de dood'
