Marit de Vries (18) werd in mei geprikt met een naald tijdens een feest in Zwolle. Ze is urenlang gemonitord in het ziekenhuis.
In ons LINDA.meiden Winterboek vertelt ze, samen met vijf anderen, haar ervaring met needle spiking.
Prik in m’n bil
“‘GHB is veel te dik en stroperig voor een injectie’. ‘Een middel inspuiten duurt minstens tien seconden: dat merk je toch’. Dat soort reacties las ik online. Ja hallo, ik ben zelf ook geen verpleegkundige, maar weet wat ik heb meegemaakt. Ik voelde een prik in mijn bil en een kwartier later zag ik lijkbleek, had ik knalrode ogen en werd ik draaierig.”
“Het was mijn tante die bij de EHBO-post het gaatje in mijn broek zag, met daaromheen een bloedvlekje. Inmiddels is op een festival in Den Haag een man opgepakt met een naald vol harddrugs bij zich. Verschrikkelijk, maar ook een opluchting. Zie je wel, ik ben niet gek. Het drogeren zelf was naar, maar wat daarna kwam was nog tien keer zo erg. Ik kreeg paniekaanvallen en durfde niet meer naar school of de supermarkt.”
“Dankzij EMDR-therapie ben ik nu gelukkig van die angst af, maar elke keer als ik iets lees over needle spiking draait mijn maag ervan om.”
Benieuwd naar de verhalen van andere meiden die hetzelfde meemaakten? Het LINDA.meiden Winterboek ligt nu in de winkel of bestel je hier.