“Ik was uit met een vriendin en rond een uur of één ’s nachts sprak een meisje mij op straat aan” beschrijft Fleur de avond waarop het gebeurde. “Ze had hulp nodig, zei ze huilend en duidelijk in paniek. Ze vertelde dat ze net was gevlucht van haar loverboy en dat ze niet wist hoe laat de volgende trein zou gaan.” Fleur maakt screenshots van de tijden en appt die naar het nummer die ze vlak daarvoor van het meisje krijgt. Ondertussen krijgt Fleur een foto van een kindje zien: het kindje dat ze, zo zegt het meisje, samen met de loverboy kreeg. “Daarna trok ze haar shirt omhoog en zag ik allemaal blauwe plekken. Ik dacht: dit is echt serieus.”

Doodsbang

“Maar binnen no-time stonden er opeens een stuk of acht, tien mannen voor mijn neus. Ze begonnen te schreeuwen en te schelden: ‘Hoer, waarom help je haar?’. Ik haastte naar mijn vriendin een paar meter verderop, maar ze kwamen achter me aan terwijl ik door allerlei steegjes rende. Ik rende maar door, totdat ik ze uiteindelijk niet meer zag. Ik was doodsbang.”

Fleur belt de politie die snel daarna ter plaatse is, maar durft zich niet bij ze te melden. “Veel te bang dat de mannen me zouden zien.”

Nu hebben ze me gevonden

De volgende ochtend wordt ze wakker met appjes van onbekende nummers. ‘Wie ben je?’, ‘Wat heb je gedaan?’ Niet veel later beginnen de nummers haar ook te bellen. “Ik nam niet op en reageerde niet. Maar op een gegeven moment werd het echt dreigend: ‘We komen er wel achter wie je bent’, appten ze. Vijf minuten later werd ik toegevoegd op Facebook door zo’n tien mannen tegelijk. Ik had mijn pagina niet goed afgeschermd: er stond waar ik woonde, op school zat, werkte. Ik dacht: nu hebben ze me wel gevonden.” Daarna krijgt ze een appje: ‘We hebben je gevonden. Tot snel.’

“Ik zat te huilen op de bank en was toen echt in paniek. De politie kwam langs en nam het gelukkig ook erg serieus. Ze patrouilleerden de hele dag door de straat. Ik lichtte ook mijn school en werk in dat als iemand zou bellen en naar mij zou vragen, ze niets moesten zeggen.” Even daarna wordt Fleur twee uur lang verhoord door de recherche. Ze krijgt te horen dat de mannen bekend zijn bij de politie en betrokken zijn bij mensenhandel – ze is getrapt in een truc die vaker wordt gebruikt en waarbij meisjes worden ingezet om andere meisjes te ronselen.

Lovergirl

Als een paar jaar later een lovergirl te gast is in Spuiten en Slikken valt het kwartje: “Zij schetste precies het verhaal dat ik heb meegemaakt. Over straat lopen, gaan huilen, een meisje aanspreken… Na afloop zouden mannen het slachtoffer meeslepen, knock-out slaan en brengen naar een bordeel. Bizar om te beseffen dat dit mij precies is overkomen, alleen ik was op tijd weg.”

Veilig voelt ze zich pas na een paar weken weer, met name nadat de recherche aangeeft dat de kans op nieuwe benadering klein zou zijn: daarmee zouden de mannen zichzelf makkelijk traceerbaar maken en hun eigen ruiten ingooien.

Geraffineerd

Wat ze anderen wil meegeven nadat dit haar is overkomen? “Dat het goed is om op de hoogte te zijn van hoe deze mensen handelen, zodat je daar rekening mee kunt houden in het dagelijks leven. Het ouderwetse beeld dat we allemaal hebben van loverboys, dat ze cadeaus geven en meisjes opwachten bij school, bestaat niet meer en heeft zich erg ontwikkeld. Er bestaan steeds meer geraffineerde manieren om iemand te ronselen, zoals via je telefoon of de manier waarop het mij is overkomen.” Ook wil ze benadrukken dat je niet ‘dom’ bent als je hier ‘intrapt’: “Ik ben goed opgeleid, goed ontwikkeld en ook ik ben hier bijna slachtoffer van geworden. Ik hoop dat ik andere meiden hier alert op kan maken. Het gebeurt zonder dat je het doorhebt.”

Of de mannen zijn opgepakt weet Fleur niet. Ze is een officiële getuige dus het kan zijn dat ze na jaren, als er ontwikkeling in de zaak komt, nog wordt gehoord.

*De naam Fleur is gefingeerd. De echte naam is bij de redactie bekend.

We spraken Fleur* voor dit interview eind 2020, maar wilden dit verhaal nog een keer delen.