Vanaf mijn zeventiende ben ik in m’n eentje gaan zwerven. Soms sliep ik bij een goede vriendin op de bank. Ik had een bijbaantje bij een bakker en van de eigenaar mocht ik daar weleens op zolder slapen – hij wist niet dat ik dakloos was maar dacht dat ik ‘gewoon’ problemen thuis had, zoals zo veel pubers. Bij de Action kocht ik een luchtbed dat ik altijd in een tas bij me droeg. Al mijn spullen zaten in een shopper: kleren, een tandenborstel en deodorant.

Leven uit een tas is lastig. Geen eigen plek hebben, nooit echt kunnen ontspannen. Ik was oververmoeid en at slecht, want ik kon nergens koken. Dus leefde ik op ham-kaascroissantjes en energiedrank. Dat ongezonde eetpatroon in combinatie met stress zorgde ervoor dat ik altijd buikpijn had. Maar een huisarts had ik niet meer. Ik viel kilo’s af.

Niet weten waar je ’s avonds slaapt is doodvermoeiend. Soms bracht ik de nacht door in een park. Dan sliep ik niet, maar zat ik op een bankje de tijd te doden. Zodra het donker werd, verscheen er vreemd volk. Ontelbaar vaak ben ik door oudere, dronken mannen lastiggevallen.

Dan vroeg zo’n kerel of ik met hem meeging, of er werd zogenaamd een slaapplek aangeboden. Eén keer bleef een man mij achtervolgen, pas op een drukkere weg kon ik hem afschudden. Daarna heb ik een klein mes gekocht, uit zelfbescherming. Gelukkig heb ik dat nooit hoeven gebruiken.”

Benieuwd naar het hele verhaal van Lotte? Je leest het in LINDA.meiden ‘Meer dan Mode’ (met Romy Boomsma op de cover). Deze ligt nú in de winkel of je bestelt ‘m hier.