LINDA.meiden podcast-host Lisa Volkers gaat er graag met een gestrekt been in. Ook in haar tweewekelijkse column waarin ze in alle eerlijkheid deelt wat er allemaal in haar leven gebeurt.
Ik klikte op boeken en kreeg de mail in m’n inbox: uw vlucht naar Barcelona is geboekt. Hoe de f*ck vertel ik aan mijn ouders dat ik een jongen ga opzoeken waar ik één weekend mee heb gespendeerd?
Deze spontane actie is out of my comfort zone. Ik denk goed na over dit soort keuzes, anders voel ik me snel roekeloos. En vooral bij deze situatie spoken de doemscenario’s direct door mijn hoofd. Ik ken hem nog helemaal niet goed. Wat als het opeens totaal niet meer klikt? Straks vind ik hem niet meer aantrekkelijk? OMG, straks vindt hij mij niet meer aantrekkelijk? Hoe kan ik een heel weekend niet poepen? Hij deed er luchtig over: ‘Boek gewoon’. And so I did.
We kennen elkaar via via en een jaar geleden kwam ik hem tegen in Barcelona. Hij schepte op over waar hij allemaal gewoond had en ik rolde (blijkbaar) met mijn ogen. Een paar weken geleden kwam ik hem tegen in Amsterdam. Nee ik lieg, ik kwam hem tegen op een datingapp en we besloten te meeten. We zijn het hele weekend samen geweest. Zelfs nadat hij in mega brakke toestand had overgegeven op straat, kwam hij terug. Ik dacht niet echt na over het vervolg, maar wilde hem sowieso weer zien.
Tijd vrijmaken voor iemand die in dezelfde stad woont, vind ik tegenwoordig al een uitdaging met alle overvolle agenda’s – laat staan voor iemand die in een ander land woont. Hij appte al snel: kom gewoon dit weekend hierheen, boeie. Ehh, ja boeie! Ik heb hier een leven en een volle agenda.
Maar aan de andere kant: het is leuk, zoveel verplichtingen heb ik ook niet en ik ben inmiddels oud genoeg om deze keuze te maken. Dus ik boekte. Het ticket was eigenlijk te duur en daar bovenop moest ik natuurlijk direct online shoppen om wel tien verschillende outfits in anderhalve dag te kunnen dragen. Live a little, toch?
Maar deze spontane, beetje gestoorde actie moest ik wel nog even delen met mijn ouders. Mijn moeder stond te koken. Correctie: niet normaal te koken. Alle lekkernijen waren weer uit de kast getrokken om een A-klasse maaltijd in elkaar te flansen voor haar favoriete kind. Ze vraagt of ik iets bij mijn tante wil droppen in Amsterdam. “Lukt dat dit weekend?”, zegt ze. “Dit weekend zit ik in Barcelona, mam. Ik ga iemand opzoeken.” Ik merk dat ik haar blik ontwijk uit ongemak. Ben ik bang dat ze het raar vindt? Ben ik bang voor haar judgement?
Ze vraagt voorzichtig naar zijn voornaam, dan zijn achternaam en wat hij in Barcelona doet. Ik merk dat ze haar interesse probeert te onderdrukken, zodat ze niet te enthousiast overkomt: goed teken, i’m safe. Vrijwel altijd als ik dan toch iets laat doorschemeren over een man in mijn leven, zie ik haar enthousiasme dat ze probeert te onderdrukken zodat ze mij niet afschrikt. Lief vind ik haar, als ze dat doet.
Mijn koffer is bijna helemaal ingepakt, ook al vertrek ik pas over een paar dagen. Normaliter laat ik dat op het laatste moment aankomen, wanneer vaak mijn beste vriendin het dan ook nog voor me doet. Maar nu moét ik goed voorbereid zijn op verschillende situaties.
Het wordt 25 graden, dus het weer zal in ieder geval niet tegenzitten. Misschien de vibe tussen ons wel, maar ik laat delulu Laisa thuis. Duim voor me svp & to be continued.
Lisa: 'Wij hebben geen muilkorf nodig, maar een megafoon'
