Disclaimer: dit artikel gaat over een persoonlijke ervaring. Handlezen is niet iets wat wetenschappelijk bewezen is. Wij pretenderen daarom niet dat wat er gezegd wordt waarheid is.

Na het googelen van ‘handlezen Utrecht’ kom ik al snel bij Esther Captain uit. Ze woont op een prachtige boerderij net buiten Utrecht, waar ook haar praktijk zit. Onderweg ben ik aardig zenuwachtig. Wat nou als ze zegt dat mijn levenslijn een heel abrupt einde laat zien? Of dat ik nooit de liefde van mijn leven ga vinden?

Omdat haar stulpje met het openbaar vervoer niet makkelijk te bereiken is, haalt ze mij op van het station. Mijn voornemen: tijdens de autorit niet teveel over mezelf vertellen. Ik wil natuurlijk niet dat ze al teveel voorkennis heeft. Wat wel interessant is: handlezen is niet Esthers ‘hoofdbaan’. Ze is namelijk fulltime wetenschapper. Over contrast gesproken.

Met een verfrollertje rolt Esther zwarte (makkelijk afwasbare) inkt op mijn handen, waarna ik die op een A4’tje druk. Wanneer ik terugkom van het afwassen van de inkt, heeft Esther allemaal kleine tekentjes en krabbeltjes rondom mijn vingers getekend. ‘Dingen die haar opvallen’, zegt ze. Terwijl ze mijn handafdrukken bestudeert, voelt het alsof er iemand al mijn geheimen aan het ontrafelen is. Alsof ze een soort kijkje in mijn leven neemt, en ik totaal geen invloed heb op wat ze wel en wat ze niet te weten krijgt. Spannend dus, hoewel ik geen gigantische geheimen heb.

“Je vingerafdrukken blijven je hele leven hetzelfde en de lijnen in je handpalm veranderen”, vertelt Esther. “Stel er wordt morgen een baby geboren in jouw nabije omgeving, dan is er een grote kans dat ik dat binnen een dag in jouw handen kan zien”, legt Esther uit. Je linkerhand is je zogenaamde ‘privéhand’ en rechts is de ‘werkhand’. Het eerste wat haar opvalt is dat ik lange en elegante vingers heb. “Ze zijn heel vrouwelijk; bijna als een soort vlinder. Maar bij jou zit er een hele sterke en taaie kern in, die mensen niet altijd doorhebben”. Oké, bedankt voor de veren in mijn reet, maar dit is nog wel vrij algemeen.

Wanneer ze met een ernstige blik mijn ringvinger op het A4’tje bestudeerd en vraagt of ze mijn daadwerkelijke vinger even onder de loep mag nemen, springt het zweet mij in de handen. Ze kijkt even en zegt: “Ah ja. Ik zie een pauwenoog. Dat is een teken van spiritualiteit. Het betekent dat je een antenne hebt voor het niet-materiële. Het feit dat hij op je ringvinger staat, betekent dat je zou kunnen werken met de energie in je handen”.

Terwijl ze dat zegt valt mijn mond open. Aan mijn moeder, tante én oma is alledrie afzonderlijk verteld dat ze ‘helende handen’ hebben. Het is eerder al eens door een vrouw die ik ontmoette tegen mij gezegd, maar ik was er nog niet helemaal van overtuigd. Nu ook Esther het tegen mij zegt moet ik bijna wel geloven dat dit geen toeval is.

Mijn levenslijn wordt vergeleken met prikkeldraad (wat betekent dat er wat obstakels in mijn leven zijn geweest), ze ziet aan de ‘buitenland lijn’ dat ik behoefte heb om de wereld te ontdekken en ze merkt op dat mijn intuïtie lijn aan het groeien is. Ik denk dat ik nog nooit zo vaak ‘ooooh’ en ‘aha’ in een uur heb gezegd. In veel dingen kon ik mij wel vinden, maar in sommige ook niet. “Het kan ook zijn dat je over een week, maand, of zelfs na jaren opeens beseft waar ik op doelde, dat het dan pas op zijn plek valt”, legt ze uit.

Uiteindelijk bekijkt ze mijn ‘liefdeslijnen’. Als 23-jarige vrijgezel ben ik hier natuurlijk enorm nieuwsgierig naar. Ze ziet dat ik uiteindelijk de wens krijg om te verbinden. Geruststellende gedachte: ze ziet relatielijnen, maar ook een reservelijn. “Stel dat een relatie uiteindelijk niet vervullend genoeg is, dan heb je altijd nog een reservelijn. Maar dat wil niet zeggen dat je die moet gebruiken. Het zegt mij als handlijnkundige eerder dat de wens om het leven te delen, ook vervuld gaat worden.” Dan het moment suprème: ze ziet een klein lijntje, die zich nog maar een héél klein beetje laat zien. Dit staat volgens Esther voor een beginnende relatie. “Laat je verrassen”, zegt ze. Dat zal ik dan maar doen.

Ik ben geboren en getogen in het Noorden, dus een klein beetje nuchterheid zal altijd in me blijven zitten. Maar ik moet zeggen: dit was een leuke en bijzondere ervaring. Esther vertelde geen dingen die ze bij mij ‘voelde’, maar ze vertelde dingen die ze van mijn hand kon aflezen. Toen ik weer onderweg was naar huis besefte ik dat het eigenlijk niet zoveel uitmaakt of ik hier nou écht in geloof of niet. Ik ben daar met een goed gevoel de deur uitgelopen met een aantal nieuwe inzichten op zak, en dat voelde hartstikke lekker.

Eindoordeel: 9/10