Vroeger wilde ze het liefst profvoetballer worden, maar uiteindelijk koos Sofie toch voor haar andere grote liefde: schrijven. In haar debuutroman De Geschiedenis van mijn Seksualiteit, die vanaf 6 februari verkrijgbaar is, schrijft ze op komische wijze over haar reis door haar seksuele geaardheid, maar ook over het verlies van haar moeder en hoe het is om als vrouw een carrière te ambiëren waarin mannen er vaak met de roem vandoor gaan.

Maar wie is Sofie Lakmaker? Hier stellen we onze nieuwe collega aan jullie voor. 

Naast schrijver is ze namelijk ook pizzabakker. “Het is helaas maar voor een paar schrijvers weggelegd dat je van je inkomsten kunt leven, dus naast het schrijven bak ik al anderhalf jaar pizza’s. Ik wilde mezelf niet meteen de druk geven dat ik elke maand acht stukken zou moeten slijten waar ik maar half achter sta. Bovendien is een steady bron van inkomsten heel fijn.”

“Het geeft me ook een bepaalde rust, omdat ik met schrijven vaak toch blijf twijfelen of ik het goed heb gedaan. Met mijn pizza’s ben ik daarentegen altijd heel tevreden.” Daarnaast heeft Sofie van jongs af aan veel gevoetbald en heeft ze zelfs een profvoetbal-carrière laten schieten om haar droom om schrijver te worden na te jagen.

En nu schrijf je voor ons. Waar haal je de inspiratie voor jouw columns vandaan?

“Toen ik werd gevraagd om voor jullie te schrijven, heb ik een Word-document gemaakt met alle meisjes met wie ik ooit heb gedate. ‘De Put’ heet het document”, vertelt Sofie lachend. “In de afgelopen vijf jaar heb ik veel dingen voor mezelf moeten uitvogelen, omdat ik ‘pas’ rond mijn twintigste ontdekte dat ik op meisjes viel. Ik heb de hele experimentele fase met meisjes op de middelbare schooltijd daardoor gemist, dus die heb ik vanaf dat moment dunnetjes overgedaan.”

Uit alle dates die Sofie sindsdien heeft gehad, put ze nu haar inspiratie. “Ik heb veel leuke meisjes ontmoet, maar ook een paar idiote. En het zijn vaak toch de dates die een beetje in het water vallen of mislukken die grappiger zijn om over te schrijven dan de grote, geslaagde liefdes.”

Wat voor haar ook belangrijk is, is de representatie van lesbiennes in de media. “Ik zie niet genoeg lesbische vrouwen in de media en ik vind het fijn om een keer positieve, queer verhalen te vertellen die eens niet gaan over een in de kast opgesloten lesbienne of homo.”

In je debuutroman schrijf je over de geschiedenis van jouw seksualiteit. Denk je dat jouw zoektocht herkenbaar is voor anderen?

“Deels wijkt mijn zoektocht natuurlijk af van waar veel mensen van mijn leeftijd mee te maken hebben. Ik ben bijvoorbeeld in gesprek met een therapeut bij de genderpoli van de VU om toe te werken naar een fysieke behandeling. Maar verder begin ik mijn verhaal gewoon als 17-jarig meisje met lang blond haar en heb ik te maken met twijfels over mijn lichaam. Iets waar veel meiden zich waarschijnlijk wel in kunnen vinden.”

“Het is vooral de conclusie van het boek dat afwijkt van ‘de norm’, waarbij ik me meer mannelijk dan vrouwelijk voel. Op dit moment ben ik nog gewoon Sofie en identificeer ik me als vrouw, maar ik denk zelf dat daar een keer verandering in komt. Wie weet nog wel dit jaar, dus misschien is dit wel Sofies laatste interview als Sofie.”

“Het laatste dat ik wilde was een boek schrijven over hoe het hoort: wat fout is rondom seksualiteit en wat goed. Ik heb denk ik vooral een heel grappig verhaal willen vertellen waarin ik laat zien wat er bij mij allemaal is misgegaan. Het vallen en opstaan: daar herkent iedereen zich waarschijnlijk in. Het lesbische thema is misschien wat nieuwer, en daarom vind ik het ook zo leuk om nu voor LINDA.meiden te schrijven. Ik had het heel tof gevonden om op mijn zeventiende meer van dit soort stemmen te horen.”

Benieuwd naar Sofies schrijfkunsten? In de nieuwste LINDA.meiden ‘MIJ NIET BELLEN’ lees je haar eerste column. Hier lees je vast een voorproefje:

‘De eerste keer dat ik naar de Trut ging, een gayclub in Amsterdam, werd ik versierd door een tandarts. Zonder enige aankondiging begon ze mijn gebit te controleren, en dan in het specifiek mijn kiezen. “Keurig”, zei ze. Ik knikte, en besloot: zo doe je dat dus – een vrouw versieren. Gewoon naar de kiezen kijken. Toen ik een half uur later op het meisje afstapte dat ik al vanaf het begin in de gaten hield, wist ik dat alleen niet meer zo zeker. Ze had prachtige tanden, en het leek me wat beledigend om die direct te inspecteren. Dus ik vroeg: “Val je op meisjes?”‘

De Geschiedenis van mijn Seksualiteit is vanaf 6 februari te verkrijgen, maar nú al te bestellen via pre-order.