Het leed dat daten heet. Redacteur Julia vertelt over de liefdeslessen die ze in de loop der jaren heeft geleerd. Maar liever eerder had willen weten.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden hoe het er bij hen voor staat op het gebied van flirts, seks en relaties.
Het is zover: ik stop bij LINDA.meiden en daarom is dit mijn allerlaatste column. Onder het mom van going out with a bang wil ik het hebben over alle liefdeslessen die ik in mijn liefdescarrière heb geleerd. Een beetje à la Ariana Grande in Thank You, Next. Enige verschil: ik ga er geen namen bij noemen.
Vroeger was ik dolblij wanneer iemand mij leuk vond. Ik voelde me bijna vereerd. Soms vond ik diegene dan op zich ook wel leuk, maar waren er ook heel veel dingen die ik níét leuk vond. Maar dat nam ik dan maar voor lief. En dat is dus wat ik niet meer doe doe. Ik settel niet meer voor iets dat niet perfect aanvoelt. En in my opinion, dat zou jij ook niet moeten doen.
Om mij heen zie ik zoveel mensen die echt heel graag een relatie willen en settelen voor de eerste en de beste die langskomt. Of mensen die al mega lang een relatie hebben, waarbij de glans er allang af is, maar die toch samenblijven. Uit gewoonte. Maar het is zó belangrijk om te weten wat je waard bent. Soms hoort daar dan bij dat je het uit moet maken. Dat zal dan vast fucking klote zijn, maar uiteindelijk alleen maar beter.
Om maar even met de deur in huis te vallen: graag of niet. Wanneer je mij niet leuk vindt, dan is dat helemaal oké. Maar dan ga ik ook geen moeite meer voor je doen. Iets wat ik vroeger nog wel eens gedaan heb. Maar om de wijze woorden van mijn beste vriendin Gaby te gebruiken: ‘Niet iedereen kan mij leuk vinden, net zoals ik niet iedereen leuk vind’. Ook wanneer ik met iemand ga en diegene geeft aan het niet meer te willen: oké, helemaal prima. Voelt misschien rot, maar ik ga niet achter iemand aan die mij niet wil. Met de vriendelijke groeten van de feestcommissie.
Ik schreef het al in een eerdere column: spelletjes spelen doen we niet in this household. Wanneer ik vroeger met iemand appte en diegene stuurde mij een berichtje, mocht ik niet meteen antwoorden van mezelf. Want ik moest natuurlijk wel een beetje hard to get lijken. Dat doe ik niet meer. Wil ik binnen een seconde antwoorden (omdat ik nu eenmaal aan mijn telefoon geplakt zit), dan doe ik dat gewoon.
Ook heb ik voorgenomen om eerlijk te zijn over wat ik voel. Het scheelt gewoon zoveel gezeik wanneer je kapt met het spelen van spelletjes. Want ik hoop toch echt, mocht ik de ware gevonden hebben, dat hij mij hoe dan ook leuk vindt. En dat ik daar écht geen kinderachtige spelletjes voor hoef te gaan spelen.
En dan de allerbelangrijkste les van allemaal. Het is helemaal oké om alleen te zijn. Ik mag dan wel de eeuwige single van mijn vriendinnengroep zijn, maar ik weet daardoor wel precies wat ik wel- en wat ik juist totaal niet wil. Ik weet hoe het is om alleen te wonen, ik weet hoe het is om moeilijke keuzes in mijn eentje te maken en ik weet hoe het is om in mijn eentje door moeilijke periodes van mijn leven te gaan. En daardoor weet ik zeker: mocht ik een relatie krijgen, dan moet dat een aanvulling zijn op mijn (geweldige) leven en géén opvulling.
Julia out.
Julia is 25 jaar en woont met haar beste vriendin samen in Utrecht. Heeft geen serieuze relaties gehad (op wat kalverliefdes na).
Hoe date ik het: 'Gezocht: parttime vriendje voor de winter'
