Studeren, werken en aandacht besteden aan je sociale leven: ondanks alle drukte krijgen studenten constant te horen dat dit de mooiste tijd van hun leven is. Maar vaak ervaren zij dit niet zo, door prestatiedruk en stress. Zoals Kyra, zij werkte mee aan een expositie over dit onderwerp.
In de expositie ‘Mooiste Tijd Van Je Leven’ wordt aandacht besteed aan de mentale gezondheid van studenten. Zeven jongeren doen hun verhaal. Eén van deze jongeren is Kyra.
Mijke Bos, fotograaf en lerares op hogeschool NHL Stenden in Leeuwarden (Friesland), merkt steeds vaker dat studenten stress ervaren tijdens de lessen. Andere klachten, zoals vermoeidheid en hoofdpijn, komen ook vaker voorbij dan voorheen. Voor Bos is dit een teken om zich zorgen te maken en met studenten het gesprek aan te gaan. Haar doel is om jongeren op die manier beter te begrijpen en hen te helpen. En dat doel behaalt ze, want na de gesprekken komt Bos erachter dat praten al genoeg kan zijn om te helpen.
Daarom begint Bos een expositie, waarin ze de problemen van jongeren aankaart en de verhalen van zeven studenten deelt. Ook maakt ze foto’s van de jongeren. Kyra, één van hen, deelt haar verhaal ook met LINDA.meiden.
Wanneer Kyra gaat studeren, verhuist zij van Twente naar Leeuwarden. “Dat deed ik alleen omdat het moest. Het liefst was ik in Twente blijven wonen, waar al mijn vrienden en familie ook vandaan komen. Maar in Twente was er geen opleiding waar ik interesse in had en het was ook geen optie om dagelijks op en neer te reizen. Inmiddels zit ik in het tweede jaar van Leisure & Event Management, omdat mijn passie bij organiseren ligt.”
Gelukkig spendeert Kyra ook veel tijd in haar eigen dorp. “Ik doe vrijwilligerswerk daar en ben druk met allerlei dingen. Zo organiseer ik het zomerkamp voor kinderen, zit ik in commissies van de carnaval en werk ik bij een vast evenement. Dat is waar ik energie van krijg.”
Maar naast de vele buitenschoolse activiteiten, studeert Kyra ook nog steeds. “De dagen in Leeuwarden voelden vaak aan alsof ik aan het jongleren was. Ik moest colleges volgen, opdrachten maken en een sociaal leven managen. In het dorp nam ik te veel klussen aan, omdat ik het spannend vond om ‘nee’ te zeggen. Op een geven moment voelde het alsof ik ieder moment in kon storten.”
“Vorige zomer begon ik dit te merken, toen ik met vriendinnen op vakantie was op Mallorca. Terwijl mijn vriendinnen op stap wilden, wilde ik alleen maar slapen. Tijdens de pandemie was ik ook al zo opgebrand, maar toen was ik verplicht om een pauze te nemen. Die verplichte pauze had ik nu niet, waardoor ik eigenlijk te lang door ben gegaan.”
Sharon (24) lag ruim twee jaar in bed door burn-out: 'Niemand snapte wat ik meemaakte'
Op een doodnormale avond beseft Kyra dat het niet goed met haar gaat. “Ik had een belangrijke vergadering die ik niet wilde missen. De angst om de vergadering te missen was zo groot, dat ik dacht: dit is niet normaal. Het was vanaf dat moment voor mij duidelijk dat ik moest veranderen en gezondere manieren moest vinden om met stress om te gaan.”
Daarom lucht Kyra haar hart bij een vriendin. “Ik deelde met haar dat ik last had van stress, druk ervaarde en hieronder leed. Voor mij was dit een eerste stap om er iets aan te kunnen doen.”
Na een goed gesprek met vriendinnen zoekt Kyra het hogerop. “Ik ben op zoek gegaan naar een therapeut, maar daar had ik veel geduld voor nodig. Het heeft namelijk drie maanden geduurd voordat ik ergens terecht kon. Nu leer ik bij mijn therapeut om open te zijn over angsten en onzekerheden. Grenzen stellen en goed voor mezelf zorgen zijn inmiddels grotere prioriteiten geworden. Ook heb ik geleerd dat om hulp vragen geen teken van zwakte is; het is juist een teken van kracht. Soms voelde het tijdens therapie alsof ik er niet beter van werd, maar ik zette altijd door en heb er uiteindelijk veel aan gehad.”
Volgens Kyra is het belangrijk dat scholen ook interesse tonen in de geestelijke gezondheid van hun leerlingen of studenten. “Het is makkelijk om een vrolijk gezicht op te zetten, maar het is voor de studenten ook vermoeiend. Het is moeilijk om mensen de strijd te laten zien die je in je hoofd voert. Door mijn verhaal te delen, wil ik anderen laten weten dat ze niet alleen zijn. Er zijn veel studenten die dit meemaken.”
Vivian (29) had eetstoornis en blowverslaving - nu staat ze 6 uur op een paal voor mentale gezondheid
