Liesbeth Rasker (35) runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
In deze aflevering: ‘Ik heb een quarterlifecrisis als net afgestudeerde, geen zin in werk en voel me doelloos. Heb je tips?’
Na dik anderhalf jaar Kroegpraat zijn er wel een paar constante factoren te ontwaren. Vragen over waarom iemand (meestal een man) aan ghosten doet. Vragen over wat te doen als je verliefd wordt op een ander. En met stip op nummer één staat de vraag: wat moet ik doen met mijn leven? Vooral van de wat jongere garde die net is afgestudeerd, maar ook van de mid-dertigers en veertigers die er al wat jaren werk op hebben zitten en tot de ontnuchterende realisatie komen: is dit het nou?
Zelf ben ik zo iemand die de mazzel heeft gehad altijd heel helder voor ogen te hebben wat ik wilde worden, namelijk hoofdredacteur van een tijdschrift. Mijn moeder was dat, haar vader deed het, wat dat betreft koos ik heel clichématig en eenvoudig voor het pad dat mijn familie al voor me had uitgezet. Het plan moest wel wat worden bijgestuurd, want de tijdschriftenwereld stortte toen ik net was afgestudeerd volledig in, maar gelukkig was daar het internet en kon ik daar doen wat ik in eerste instantie in de bladen wilde: verhalen vertellen.
Maar om me heen had ik natuurlijk genoeg mensen die geen idee hadden. Want ga er maar aan staan, mijn leeftijdsgenoten en ik kregen onze hele jeugd lang te horen dat we álles konden worden wat me maar wilden. Hoe moet je nou in hemelsnaam kiezen uit alles als een leven zo lang is?
En wie nu afstudeert, staat aan de voet van een wereld vol gekmakende conflicten, een klimaatapocalyps, gigantische huizencrisis en een land waar steeds minder vertrouwen in de overheid is. Ik zou het ook echt niet weten als ik nu 20 was en niet kon nadoen wat mijn moeder had gedaan.
Kortom, genoeg om over te piekeren. Wat moet je worden als je niet weet wat je wil doen, en andersom? De kroeg heeft, zoals altijd, raad en daad.
‘Accepteer dat je “onder je niveau” mag werken. Ik ben HBO-gediplomeerd en heb jaren gewerkt in dergelijke functies. Maar daar werd ik zó ongelukkig van. Ik werk nu als postbode en ben gelukkiger dan ooit. Ik had elke zondagavond buikpijn vanwege de week die weer voor me lag. Nu heb ik er zin in! Doe wat je LEUK vindt. Ongeacht het niveau. (Makkelijker gezegd dan gedaan, geloof me, ik weet het. En het moet financieel natuurlijk ook kunnen, maar als het éven kan; ga ervoor).’
‘Ik zou het wat kleiner maken door je voor te nemen dat je de komende tijd (3 weken/2 maanden/half jaar/wat past) het gewoon even niet weet. Dit is mij ooit geadviseerd en het gaf me zoveel rust. Accepteren dat deze periode een grijs gebied is waarin niet nagedacht hoeft te worden over welke keuzes gemaakt moeten worden, kan ook ruimte geven voor andere dingen en wellicht komt er wel ineens iets op je pad wat past.’
‘Probeer het niet te groot te maken: je hoeft nu niet te weten hoe je de rest van je leven werkend doorkomt. Maak het klein, wat heb je nodig om komende maand door te komen? Juist. Hoe ga je dat verdienen? Misschien is het ook wel even prima om fulltime bij de bioscoop te gaan werken, zodat je in ieder geval huur en wijn kunt betalen? Trust the proces, het doel vindt jou wel (of niet, dan na een tijd misschien eens een jobcoach o.i.d. inschakelen).’
‘Ik denk dat het ook samenhangt met het ouderwetse idee dat je carrière vanaf je 25ste bepaald moet zijn en in steen gebeiteld staat. Voor mij hielp het om gewoon ergens te beginnen wat ik dacht leuk te vinden (want zoveel opties) en als het niet bevalt, is een contract zo opgezegd. Ik vond daarnaast de video van Toto Wolf (F1) vrij verhelderend, waarin hij zegt dat hij het onredelijk vindt dat we van twintigers verwachten dat ze weten wat hun doel is in het leven als ze zichzelf nauwelijks hebben uitgevogeld. Dus dat aankloten en dingen proberen mag en dan kom je er vanzelf wel. We hebben nog 40 jaar te gaan, dus why the hurry?’
‘Ergens beginnen… een baan is niet meer voor altijd. Zelfs de sector die je nu kiest, daar zit je niet aan vast. In de eerste jaren is leren wat níet voor je werkt minstens zo waardevol als leren wat je wel wil. Denk na over dingen die je nodig hebt/belangrijk vindt (veel nieuwe dingen leren/gezellige collega’s/veel of weinig achter een computer zitten/impact van het werk dat je doet). En soms moet je nou eenmaal geld verdienen, want de rekeningen moeten betaald worden. Werken is zelden tijdverspilling, je neemt altijd iets waardevols mee.’
‘Stel jezelf niet de vraag “wat voor werk moet ik gaan doen?” Stel in plaats daarvan de vraag “wat wil ik doen?” En dat hoeft geen werk te zijn. Gewoon, wat vind je leuk? Begin daarmee en bouw dat uit. In deze economie zijn er zó veel manieren om geld te verdienen met iets wat je leuk vindt. Een andere vraag kan zijn: “welke vaardigheden heb ik waarmee ik kan bijdragen aan de samenleving?” Het idee dat je echt iets nuttigs kunt doen, kan heel motiverend werken. En als je het echt niet weet, ga lekker reizen in de tussentijd!’
Hoe hervind ik het vertrouwen in mijn relatie na overspel van partner?
Liesbeth is schrijver en podcastmaker (van onder meer ‘De Dienst’ en ‘Dag voor Dag’), en sinds een jaar digitale kroegbaas. Ze woont in Amsterdam met haar poes Disco, was in een vorig leven altijd op reis, en als ze later groot is hoopt ze de helft van het jaar op een Italiaanse heuveltop te wonen.
