“Als een drugsverslaafde op zoek naar een shot, zo winkelde ik. Stapels tegelijk kocht ik bij Pull & Bear, H&M of Zara. Terwijl ik thuis al 35 soortgelijke tops of tien precies dezelfde broeken had. Met de kaartjes er nog aan. Nooit bracht ik iets terug.”

Studieschuld

Myrthes shopverslaving gaat jaren goed, tot ze op haar zeventiende naar een studentenkamer in Amsterdam verhuist en zich inschrijft bij een peperdure particuliere opleiding. “Mijn ouders betaalden mijn huur, maar niet het schoolgeld à twintigduizend euro. Ik leende en maakte me geen zorgen over de studieschuld.” Het bijbaantje bij de supermarkt, dat juist zo lekker betaalt, heeft ze op dat moment niet meer.

“Alles wat ik leuk vond, kocht ik, en ik ging naar de kroeg en uit eten. Alleen zonder vaste inkomsten.” Het gaat mis als zowel haar ouders als drie huisgenoten de huur niet langer direct naar de huurbaas overmaken, maar naar haar. “Ik hield alles zelf. Zo loste ik mijn rekeningen op. Toen de huurbaas aan de bel trok, wist ik dat ik hulp moest zoeken. Ik heb mijn verslaving meteen opgebiecht aan mijn ouders. Ze waren in shock. Ze namen mijn schulden over, op voorwaarde dat ik niet meer doorsla met kopen. Want dan moet ik de schuldsanering in.”

Myrthe stopte met de privéschool en is in therapie gegaan voor haar verslaving. Ook AfterPay en alle kledingapps zijn van haar telefoon: “Voor mij is zo’n site vol aanbiedingen levensgevaarlijk.”

*Myrthe is niet haar echte naam. Die is bij de redactie bekend. Dit verhaal staat in LINDA.meiden 30. 

Lees ook
Anouk (21) heeft tinnitus en non-stop een piep in haar oor: ‘Ik verlang zo naar stilte’