De uitnodiging voor haar eerste uitstrijkje kwam twee jaar te laat. Op haar dertigste verjaardag was de baarmoeder van Kim de Wit (nu 31) er – na de diagnose baarmoederhalskanker – al uit.
We vroegen haar hoe het HPV-virus haar leven op z’n kop heeft gezet.
Dit artikel is onderdeel van het LINDA.meiden-dossier over HPV. Meer weten?
Symptomen? Die heeft Kim nooit gehad voordat ze de diagnose baarmoederhalskanker kreeg. Ze is zwanger van haar derde kind als ze tegen het einde van haar zwangerschap voorweeën krijgt. “De verloskundige ging voelen of ik al ontsluiting had, maar liet me weten dat ze iets anders voelde. Ze zei dat het waarschijnlijk een poliep was en dat ik dat na mijn zwangerschap even moest laten controleren bij de dokter.”
Kims zoon wordt geboren, waarna ze meteen ter controle naar het ziekenhuis gaat. “Een maand na mijn bevalling werd de ‘poliep’ onderzocht. Maar toen ik hoorde dat het om een ‘bloemkoolachtig’ gezwel ging, wist ik eigenlijk al voldoende.” Er wordt een lisbiopsie uitgevoerd, gevolgd door een spoedoperatie.
Gynaecoloog Ruud Bekkers over HPV-vaccin: 'Leeftijdsgrens ontzegt een grote groep bescherming'
“Op 31 juli zou ik de uitslag krijgen van de biopsie, maar ik wist dat ik online ook al mijn dossier kon inzien. We zouden om één uur een afspraak hebben, maar die ochtend hebben we stiekem al gekeken. Daar kregen we de grootste klap: ik had baarmoederhalskanker, met een tumor van vier bij vier centimeter.”
“Bij de arts hebben we toen vooral gevraagd hoe het nu verder moest. Die dag was het supermooi weer, dus we zijn na het doktersbezoek met onze pasgeboren zoon op het terras gaan zitten en hebben in de zon een biertje gedronken. Eenmaal thuis in bed kwamen alle emoties in één keer naar boven. Als je de diagnose kanker krijgt, denk je vaak gewoon dat je doodgaat. Dus we hebben het erover gehad dat ik mijn partner met drie kinderen zou achterlaten, maar ook gezegd dat het wel goed zou komen. Er gaat een shitload aan emoties door je heen.”
Een MRI-scan die uitsluitsel geeft over het resultaat van de operatie laat nog zes weken op zich wachten. “Tenminste, dat was wat we te horen kregen. Ik heb er, terwijl ik bij de dokter aan z’n bureau borstvoeding zat te geven, gelukkig twee weken vanaf kunnen krijgen. Ik kon écht niet zo lang wachten, vooral omdat het voelde alsof ik nog een tikkende tijdbom in me had zitten.”
Uiteindelijk blijkt Kim geen uitzaaiingen te hebben. “Ik was er echt nét op tijd bij om er op deze manier ‘vanaf’ te komen, maar waarschijnlijk zat die tumor er al een hele tijd. Als ik niet zwanger was geweest, had ik het nooit geweten. Als ik pas om m’n dertigste een uitstrijkje had laten doen, had het veel slechter kunnen aflopen.”
Medio september worden Kims baarmoeder en de lymfeklieren daaromheen verwijderd en worden haar eierstokken ‘opgehangen aan haar lever’. “Dat klinkt heel gek, maar dat zorgt ervoor dat ik niet vervroegd in de overgang raak. Wel is mijn vaginawand dichtgenaaid en word ik nu niet meer nat als ik intiem ben met m’n partner. Ik heb vaak gehoord dat vrouwen wier baarmoeder verwijderd is zich minder vrouw voelen, maar daar heb ik gelukkig niet echt last van. Ik voel me prima vrouw.”
Na de ingreep is Kim er vrij snel weer bovenop. “Eind september werd ik gebeld dat ik geen uitzaaiingen had en dat mijn behandeling er eigenlijk op zat. Geen chemo of bestraling. De operatie zelf was ook niet zo heftig, maar alles daarna is wel één grote mindfuck. Ik was na de diagnose ontzettend hypochonder, waardoor ik mezelf vaak helemaal gek heb zitten maken. Ik ben me er heel bewust van dat het HPV-virus nog in mijn lichaam kan zitten en dat het ook andere vormen van kanker kan veroorzaken.”
Steffanie (31) had door HPV meerdere afwijkende cellen: 'Ik liep er mogelijk al jaren mee rond'
Een vaccin voor het virus heeft Kim nooit kunnen krijgen. “Ik kom uit 1991, dus die mogelijkheid was er nog niet. Als die er wel was geweest had ik zelf een weloverwogen keuze kunnen maken. Ik zou graag willen zien dat er ook voor mensen van mijn leeftijd een kans is om de vaccinatie alsnog gratis te krijgen, al zou ik me meer hard willen maken voor het vervroegen van het uitstrijkje. Ik ben er in principe hartstikke goed vanaf gekomen, ik heb drie prachtige kinderen, maar het had ook anders gekund.”
“Dat heeft me sinds de diagnose wel heel erg gefrustreerd. Mijn eerste reactie was ook: waarom is er toen ik 25 werd geen uitstrijkje gemaakt? Dan had dit misschien wel voorkomen kunnen worden. Ik begrijp de wetenschappelijke onderbouwing als het gaat over seksueel actief zijn en hoe lang het virus nodig heeft om onrustige cellen of zelfs kanker te ontwikkelen, maar dat wil je niet horen als je op je 28ste te horen krijgt dat je baarmoederhalskanker hebt. Ik had liever daarvóór twee uitstrijkjes voor niets gehad.”
Het is dan ook extra confronterend als Kim op haar dertigste verjaardag de uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek op de mat krijgt. “Ik dacht echt: deze komt twee jaar te laat. Eigenlijk vijf jaar. Het was onwijs mosterd na de maaltijd.”
“Ja, ik ben er relatief goed vanaf gekomen, maar ik had bijvoorbeeld wel graag zelf willen kiezen of ik nog kinderen wilde krijgen. Ik wilde niet dat die keuze voor mij gemaakt zou worden op deze manier. Daarnaast ben ik er heilig van overtuigd dat dit voorkomen had kunnen worden als ik eerder een uitstrijkje had gekregen. Dat is sowieso belangrijk voor iedereen die nog geen kinderen heeft kunnen krijgen.”
“Ik besef echt hoeveel geluk ik gehad heb. Een meisje dat ik volgde, dat rond dezelfde tijd ook de diagnose baarmoederhalskanker kreeg, is er niet meer. Er zijn heel veel mensen die dit geluk niet hebben. Dus laat alsjeblieft dat uitstrijkje maken als je de uitnodiging krijgt. Er is geen enkele reden om het niet te doen.”
Dit artikel verscheen eerder op LINDA.meiden in mei 2023.
Wij maken ons er bij LINDA.meiden hard voor om de leeftijdsgrens voor een gratis vaccinatie te laten verschuiven naar 30 jaar of de leeftijd voor het uitstrijkje te verschuiven naar 27 jaar. Ben jij het daarmee eens? Teken dan onze petitie hier.
Jullie reageerden massaal op ons HPV-dossier: 'De uitnodiging voor het uitstrijkje kwam twee jaar te laat'
Disclaimer: dit artikel gaat over een persoonlijke ervaring, en is geen medisch advies. Overleg altijd met je (huis)arts.
