Woonsituatie

Sacha is 25 als ze besluit dat het tijd is om uit huis te gaan. Door het woningtekort komt ze al snel op ellenlange wachtlijsten te staan. Een vriendin tipt haar dat ze zich ook kan inschrijven voor antikraak woningen. Nadat ze zich heeft ingeschreven, wordt ze binnen een paar dagen gebeld. Ze mag een ruime antikraak-studio midden in de stad komen bezichtigen en heeft na een week haar sleutels in handen. Spannend, maar Sacha heeft hoge verwachtingen. Waar ze alleen niet over heeft nagedacht, is dat alleen wonen best wel wennen kan zijn.

Alleen op de bank

Hoewel Sacha haar sleutels al in augustus ontvangt, trekt ze eind september pas echt in in haar nieuwe huis. “De stap om alleen te gaan wonen voelde gewoon zo groot aan. Het inrichten en klussen met vrienden en familie vond ik geweldig, totdat ik ’s avonds alleen met m’n theetje op de bank zat.”

Sacha’s nieuwe huis staat heel dicht bij het huis van haar moeder, wat voor haar – na 25 jaar daar wonen – veel meer als thuis voelt. “Mijn moeder en ik zijn eigenlijk ook beste vriendinnen. Als we allebei een dagje vrij hadden, gingen we altijd samen iets leuks doen. En als ik ’s avonds thuis kwam, kon ik tegen haar kletsen over m’n dag.”

Verwachtingen

Toch lijkt het Sacha in eerste instantie een leuk idee om een eigen huis te hebben. “Het was ook wel tijd, want ik kreeg steeds vaker ruzie met mijn moeder. Alleen had ik er geen rekening mee gehouden dat ik binnen een week moest beslissen of ik m’n woning wilde. Ik had me nog helemaal niet kunnen voorbereiden op het idee.”

Sacha dacht dat ze het heerlijk zou vinden om alleen te wonen. “Als ik bij m’n moeder alleen thuis was, vond ik dat heerlijk. Dan kon ik helemaal mijn eigen ding doen. Mijn nieuwe huis voelde alleen niet alsof het thuis was. Alsof ik na werk in een vreemd huis thuiskwam en dan in m’n eentje moest koken, eten en chillen. Ik voelde me heel erg eenzaam.”

Niet zo makkelijk als het lijkt

Inmiddels voelt Sacha’s huis wel iets meer als haar eigen plek. “In het begin sliep ik nog vaak bij m’n moeder, maar na verloop van tijd wende het meer. Ik ben erachter gekomen dat de inrichting van mijn huis echt bepalend is voor hoe ik me voel, dus ik heb wat dingen aan het interieur veranderd. Ook zorg ik dat ik alles zelf lekker schoon houd en dat ik gezellig wat kaarsjes aansteek als ik alleen thuis ben.”

De meeste vriendinnen van Sacha gingen meteen samenwonen. “Dat is natuurlijk ook een uitdaging, maar alleen wonen is toch anders. Ik heb één vriendin die ook alleen woont en zich ook eenzaam voelde in het begin. Zij heeft twee katten genomen en dat hielp haar enorm. Ik heb ook een tijdje over een kat getwijfeld, maar omdat ik niet weet hoe de aankomende jaren gaan lopen, is dat geen goed idee. Voor nu is het daarom gewoon een kwestie van accepteren, maar ik blijf het moeilijk vinden.”

Oproep

Heb jij net als Sacha struggles met voor het eerst op jezelf wonen? Of een vies huis, gekke huisgenoot of eindeloze kamerzoektocht waar je alles over wilt delen? Mail dan je leeftijd en een samenvatting van je verhaal naar anne.schiphof@linda.nl onder vermelding van ‘Kamer en Kwel’.

*Sacha’s naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.