Hospiteeravond

Amira komt tegelijkertijd met een paar andere meiden aan bij het studentenhuis. “Er waren acht meiden uitgenodigd op de hospi en toen iedereen er was, werd ons verteld dat we met iedere huisgenoot een praatje moesten maken. Anders ging je sowieso niet door naar de tweede ronde.”

Na een kort voorstelrondje begint Amira daarom gesprekken met alle vijftien bewoners van het pand. “Ik merkte al snel dat ik niet helemaal mezelf kon zijn. Ik was bang dat ze me dan niet leuk genoeg zouden vinden.” Na een poosje werden er vier meiden naar huis gestuurd, maar zij mocht blijven. “Tijdens de tweede ronde merkte ik dat de sfeer in het huis omsloeg. De hospiteeravond werd een soort huisfeest en iedereen moest meerdere keren hun drankje adten.”

Goed nieuws

Amira was zelf alleen niet echt op zoek naar een huis waar ze veel dronken en feestten. “Misschien dat ik het daarom gedurende de avond moeilijk vond om met ze te levelen.” Toch had ze naar haar idee een goede indruk achtergelaten. “Ik had met veel mensen gesproken, maar dacht niet dat ze mij zouden kiezen – zeker omdat het mijn eerste hospi ooit was.”

Eenmaal terug op het station moet Amira rennen om haar trein te halen. “Tijdens mijn sprintje werd ik gebeld door het huis. Ik was het geworden. Half buiten adem en half geschrokken van het nieuws reageerde ik met: ‘Oh wat leuk… en wat nu verder? Hoe zit dat dan met andere hospi’s? Moet ik die dan afzeggen? En moet ik nu meteen een keuze maken?’ De vragen die ik stelde waren oprecht uit onwetendheid, maar de meid aan de andere kant van de lijn reageerde ietwat teleurgesteld op mijn vraag over de andere hospi’s.”

Yasmine (22) zit dagen zonder water door uit de hand gelopen feest: 'Iemand reed in op de leidingen'Lees meer

Niet enthousiast genoeg

Na iets te zijn bedaard van het onverwachte belletje, belt Amira blij haar moeder en vriend. “Mijn moeder was verbaasd en blij voor me, maar mijn vriend was wat sceptisch nadat ik vertelde over de drankcultuur. Ook ikzelf had wat twijfels, maar vond dat ik niet te kritisch mocht zijn omdat zoveel anderen de kamer ook hadden gewild.”

In de trein werd Amira opnieuw gebeld door het huis. “De meid aan de telefoon zei: ‘Ja… uhm… we denken toch dat we iemand anders gaan kiezen, want we vonden je reactie een rode vlag’. Ik kon mijn oren niet geloven en reageerde best overstuur. De meid legde uit dat ze iemand wilden kiezen die er honderd procent voor ging. Mijn reactie was niet enthousiast genoeg.”

Amira vraagt verward of ze het wel zeker weten, waarna ze na een tijdje de huisoudste aan de lijn krijgt. “Hij was best boos en zei: ‘We willen dit echt niet hebben in ons huis’, waarna de telefoon niet veel later werd opgehangen. ”

Beter zo

Amira voelt zich verward, afgewezen en boos als ze door haar moeder wordt opgehaald van het station. “Terwijl ze gefeliciteerd zei, barstte ik in tranen uit. De hele situatie had me onzeker gemaakt over mezelf en de eerstvolgende hospi’s voelde ik me ongemakkelijk.”

Gelukkig was Amira die week door vier verschillende huizen uitgenodigd. “Het laatste huis koos mij en gaf me alle tijd om over mijn keuze na te denken. Daar woon ik nu – en achteraf is dit huis een veel betere match dan het huis van mijn eerste hospi.”

Oproep

Heb jij net als Amira een gek verhaal over hospiteren? Of een vervelende huisgenoot, verschrikkelijke huisbaas of smerige kamer waar je alles over wilt delen? Mail dan je verhaal en leeftijd naar anne.schiphof@linda.nl onder vermelding van ‘Kamer en Kwel’.

*Amira’s naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

Inbrekers gebruikten het huis van Nina (23) als vluchtroute: 'Dag later vonden we een rugzak'Lees meer