Regisseur en schrijver Joosje Duk (29) heeft al een aardig cv opgebouwd. Van het maken van haar eigen speelfilm tot het meewerken aan de serie Máxima. Nu staat ze op de Forbes 30 Under 30-lijst.
LINDA.meiden kletst met Joosje over deze lijst, (inspiratie voor) haar werk, sterke vrouwen in de filmwereld en veel meer.
Het Amerikaanse zakentijdschrift Forbes stelt ieder jaar een lijst samen met invloedrijke jonge ondernemers (onder de dertig). Joosje staat dit jaar op de Europese lijst in de categorie entertainment. Een grote eer, maar voor Joosje in eerste instantie een verrassing: “Ik hoorde het nieuws op hetzelfde moment als de lijst werd gepubliceerd. Ik was in Cannes voor de première van Máxima, dus het was al een feestelijke week. En toen werd ik wakker met een mail van Forbes. Dat voelde heel overweldigend, want het is een mooie lijst met allemaal mensen die ik zelf bewonder. Ik kreeg meteen een soort imposter syndroom.”
Forbes prijst Joosje onder andere voor haar debuutspeelfilm Happy Ending, die vorig jaar een grote hit werd op Netflix. Ze schreef niet alleen het script, maar deed ook zelf de regie. “Ik deed mee aan een scenarioschrijfwedstrijd van Netflix Nederland. Toen werd mijn script in optie genomen. Ik hoopte al wel dat ik het zelf zou mogen regisseren, maar ik had geen idee of Netflix mij die kans zou geven. Toen dat mocht was het dubbel zo leuk.”
Deze afwisseling tussen schrijven en regisseren is wat Joosje het leukst vindt aan haar werk. “Schrijven is ergens wel een helse tocht door je onzekerheid. Het is een eenzaam proces dat zich in je hoofd afspeelt. Ik ben juist wel een sociaal dier. Dan is regisseren een feestje, want je staat elke dag met veel mensen op de set iets moois te maken. Maar een draaiproces kan ook heel intensief zijn, waardoor ik daarna juist weer de behoefte heb mezelf terug te trekken.”
Ready, set, binge: 11 x films gemaakt door regisseurs van kleur die je moet zien
Het ene schrijfproces is het andere niet. Joosje schreef in 2020 haar roman Ik zie je bij de uitgang, een dagboek van haar vaders ziekteproces op de intensive care in de coronaperiode. “Hier is het schrijven me overkomen. Ik begon puur met schrijven om de dagen te kunnen verwerken, omdat alles zo overweldigend en emotioneel was. Het was helemaal niet mijn intentie om een boek te schrijven, maar hoe langer hij op de ic lag, hoe meer verhalen er waren en hoe sterker de behoefte werd om dat op papier te zetten.”
Het schrijven van deze roman is voor Joosje een mooie les. “Omdat ik dit met een ander doel schreef dan een script, heb ik geleerd veel minder in mijn onzekerheid te blijven hangen.” Toch zal ze niet snel aan een tweede roman beginnen. “Als maker voel ik me meer op mijn plek in de filmwereld. Ik ben eerder geneigd voor scripts te kiezen. Maar ik zeg nooit nooit, ik sta er zeker voor open.”
Wat ze ook maakt of schrijft, er zit altijd een persoonlijk randje aan. Ze haalt de inspiratie uit haar eigen omgeving. “Ik merkte dat als ik het met vriendinnen over liefde en seks had, dat een heel ander perspectief was dan de media portretteren. Daarom voelde ik sterk de behoefte een bepaalde echtheid te schetsen. Zo is Happy Ending bijvoorbeeld ontstaan. Ik merk dat ik de combinatie tussen het persoonlijke en het maatschappelijke altijd wel op zoek.”
Deze combinatie komt ook terug in haar werk voor de serie Máxima, waar Joosje de gedeeltes in New York mocht regisseren. “Ik had al eerder samengewerkt met de producent. Ze dachten aan mij omdat ik zelf als jonge vrouw in New York heb gewoond en gestudeerd.” Hoewel ze geen kroonprins aan de haak heeft geslagen, kon ze zich goed inleven in het verhaal van Máxima.
“Ik weet hoe het voelt om als jonge vrouwe met dromen en ambities in een grote stad te zijn. Bij Máxima vertel je ergens een intiem liefdesverhaal, maar tegelijkertijd gaat het om iets groters; politiek, de monarchie. De combinatie van die verschillende lagen vind ik superinteressant.”
Toch kan Joosje niet helemaal haar eigen gang gaan, want voor Máxima werkt ze samen met een aantal andere regisseurs. “We hebben echt als team moeten overleggen om binnen een bepaalde stijl te blijven. Mijn scènes worden gemonteerd met de scènes van andere regisseurs. De kijker mag natuurlijk niet het verschil zien. Als maker ben je je niet altijd bewust van je eigen stempel, maar mijn vrienden zeggen dat ze precies kunnen zien welke beelden van mij zijn.”
Hoe omschrijft Joosje haar stijl? “Ik houd van een speelse cameravoering. En dus die bepaalde echtheid. Ik probeer de intimiteit niet in een picture perfect manier te laten zien, maar blijf dicht bij de realiteit. Daarnaast schuw ik nooit het kleurrijke.”
Eloise kan niet wachten om naar New York te verhuizen: 'Filmen in de sportschool bespeur ik vanuit mijn ooghoek'
Hoewel nog niet eens alle afleveringen van Máxima op Videoland staan, is de serie een grote hit. Er is zelfs al een tweede seizoen aangekondigd, waar Joosje ook de regie gaat doen. Én kunnen we in de toekomst andere dingen van Joosje verwachten. Ze is onder andere bezig met het schrijven van een nieuw script.
Zo’n set in New York smaakt ook naar meer. “Het zou wel een grote droom zijn om te werken aan een internationale productie”, zegt ze lachend. Joosje blijft bescheiden. “Ik ben iemand die stapje voor stapje droomt. Ik ben al superdankbaar voor de dingen die ik de afgelopen jaren heb mogen doen. Ik wil daar nu nog even van genieten.”
Eén ding is zeker: the future is female. “Ik ben pas veel later in mijn carrière gaan beseffen dat ik achter de schermen iets betekenisvols kon doen. Dat kwam omdat ik voornamelijk mannen in dit werk zag. Ik kijk bijvoorbeeld heel erg op tegen vrouwelijke regisseuses als Phoebe Waller-Bridge, Greta Gerwig of de Nederlandse Eva Crutzen. Ik vind het geweldig om te zien dat er de laatste jaren steeds meer vrouwen in zulke leidende rollen mooie dingen maken.”
Stemactrice Manou (20) spreekt al sinds haar 7e films, series én speelgoed in: 'Ook Frozen'
