Jaimy

Voordat Jaimy de medische molen in gaat, duurt het een hele tijd voordat ze überhaupt geholpen kan worden. “Vorig jaar begon de ellende toen ik ineens een paar dagen geen ontlasting meer had. Toen dacht ik nog: dat is vast m’n blindedarm of iets dergelijks. Voor de obstipatie kreeg ik allerlei tips, waarvan er eentje uiteindelijk na twee weken hielp. Dat ging lange tijd goed, tot ik last kreeg van vaginaal bloedverlies.”

Het verliezen van bloed gaat gepaard met veel buikpijn en weer veel obstipatie. “Vrouwen zullen dit herkennen: eerst denk je gewoon dat je tussentijds ongesteld bent geworden of dat het een doorbraakbloeding tijdens het slikken van de pil is. Uiteindelijk werd het zo erg dat ik toch maar weer naar de dokter ben gegaan, en werd ik meteen doorverwezen naar de radioloog.”

Echo

Geen seconde gaat Jaimy er tot dat moment vanuit dat er iets ernstigs met haar aan de hand is. “Maar tijdens de echo die ze maakten, keek de arts zo ongerust dat ik er een slecht gevoel bij kreeg. Ik moest wachten in de wachtkamer en wist: dit kan niet goed zijn. Maar toen ik terugkwam in de kamer zei ze dat het allemaal oké was en dat ik lekker naar huis mocht.”

Toch blijft het slecht gaan met haar, dus tal van onderzoeken volgen. “Er hebben een stuk of zeven verschillende artsen inwendig naar me gekeken, maar niemand wist wat er was. Doordat ze dachten dat het endometriose kon zijn, ben ik naar een gespecialiseerde kliniek gegaan. Na een kijkoperatie kreeg ik te horen dat het echt niet goed was: ik heb eierstokkanker in een vrij ver stadium.”

Eierstokkanker

Op dit moment zit Jaimy in stadium 3c, wat betekent dat de tumor groter is dan 2 centimeter. “Het zit van mijn billen tot aan mijn middenrif. In mijn beide eierstokken, in de wanden van mijn baarmoeder, in het buikschort, maar gelukkig nog niet in mijn longen. Het is nog niet zo ver uitgezaaid dat ik ongeneeslijk ziek ben, dus ik zit op het randje van genezen. Daarin heb ik geluk, voor zover je dat zo kan noemen.”

Doordat het zo moeilijk is om te diagnosticeren, wordt eierstokkanker ook wel de silent lady killer genoemd. “Vrouwen zijn gemaakt om veel buikpijn aan te kunnen, waardoor we vaak pas veel te laat aan de bel trekken. Het is heel moeilijk om deze ziekte in een vroeg stadium te ontdekken. Dat is de pech van deze ziekte.”

Kinderen

Jaimy’s eerste vraag aan haar arts nadat ze de diagnose krijgt, gaat niet over haar gezondheid, maar over iets wat zij heel belangrijk vindt. “Of ik nog kindjes kon krijgen. Dat klinkt misschien gek, maar dat voelde zo definitief, terwijl de ziekte nog over kan gaan – tenminste, zo sta ik erin. Helaas kreeg ik meteen te horen dat dat ‘m niet meer gaat worden. De eitjes waren te ziek om daar nog iets mee te doen en ik moest meteen aan de chemo. Aan het einde van de maand worden mijn eierstokken en alles eromheen verwijderd.”

Inmiddels heeft ze drie chemo’s achter de rug – al ging ook dat proces niet van een leien dakje. “Na de eerste chemo kreeg ik last van huiduitslag, al zagen we daarna wel dat de tumorwaarde voor de helft gedaald was. Super positief, maar we zagen wel dat ik steeds slechter op de chemo ging reageren. Het bleek dat ik allergisch was voor een stofje dat erin zat, dus moest ik tussentijds stoppen. Daardoor was de laatste scan iets minder positief. Inmiddels ben ik bezig met mijn derde kuur, waar dat stofje niet in zit. Tot nu toe gaat dat goed.”

Positief

Jaimy probeert positief te blijven in deze spannende tijd, ook omdat doktoren weinig loslaten over haar overlevingskansen. “Op zich ik voel me wel oké. Natuurlijk heb ik ook mindere dagen, maar ik probeer ook zo veel mogelijk leuke dingen te doen. Zo ben ik afgelopen week een paar dagen naar Ibiza geweest. Want hoewel ik niet meer zo kan leven als voorheen – ik ben heel snel moe – wil ik het leven nog zo veel mogelijk vasthouden. Ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt. Na regen komt zonneschijn, ook nu.”

Eva (25) over haar deelname aan 'Over Mijn Lijk': 'Ik word herkend in de supermarkt'Lees meer