De Russische Irina heeft in Nederland haar droombaan gevonden: straten maken. Hoewel sommige mensen er toch wat vreemd van opkijken, vindt ze dat ze prima in de ‘mannenwereld’ past.
“Ik moest mezelf bewijzen dat de mannen het mis hadden.”
Irina is stratenmaker: 'Ik werd door andere mannen uitgelachen'
Irina: ‘We lachen veel’
Twee jaar geleden is Irina begonnen aan haar baan als stratenmaker. “Mijn man heeft een bouwbedrijf. Er waren soms wat mannen ziek, dus ben ik een paar keer voor hen ingevallen. Ik heb het een paar dagen gedaan en wilde het steeds vaker gaan doen. Het verdient goed en ik vind het juist heel fijn dat ik omringd ben door mannen. Mannen vind ik vaak wat ‘simpeler’ om mee te werken en we lachen heel veel.”
“Wat ik zo fijn vind aan mijn werk is dat ik nooit alleen ben. Meestal werk ik met veel andere collega’s, maar dat ligt eraan hoe groot het project is. Ook kom ik steeds op andere locaties en ben ik lekker buiten: zo zie ik steeds weer nieuwe plekken en dieren.”
Vol aan de bak
Irina zegt elke dag wat anders te doen. “Ik werk vijf dagen in de week. Soms zijn dat er zes als het een heel groot project is, maar dat verschilt per dag. Om vijf uur ’s ochtends gaat de wekker en om zeven uur moet ik op de werkplaats staan. We zijn meestal rond drie uur klaar. Eerst was het vooral mijn taak om stenen en afval te verzamelen, wat ik vervolgens weg moest brengen. Maar nu mag ik veel meer doen. Zo mag ik stenen in de grond leggen en bestuur ik de machine. Alleen de grond glad maken kan ik nog niet.”
Irina benadrukt dat ze als stratenmaker zeker niet alles goed kan. “Soms kom ik op de werkplaats aan en hebben collega’s al een straat voor me voorbereid en hoef ik het alleen nog af te maken. Ik ben nog steeds aan het leren, maar dat is juist een van de redenen dat ik zo van deze baan houd; het leren stopt nooit. In het begin vond ik dat echt heel moeilijk, maar gelukkig konden mijn collega’s me altijd kalmeren en zeiden ze dat het mijn challenge is. Ik word gelukkig nooit gepusht om te veel dingen te doen. ”
Caithlyn (22) is al vanaf haar 18e rijinstructeur: 'Ik praat met leerlingen over uitgaan en Tinder'
Fysiek zwaar
“Na een jaar werken als stratenmaker ben ik veel sterker geworden. Het is fysiek zwaar werk, maar dat is natuurlijk niet alleen als stratenmaker zo: er zijn heel veel zware beroepen. Het klopt ook niet dat ik de hele dag alleen maar stenen aan het leggen ben, dat zou heel slecht voor mijn lichaam zijn. Wel is het een van de redenen waarom ik me dit niet mijn hele leven zie doen. Mede door de gehoorschade en de stof die vrijkomt, is het werk eigenlijk niet goed voor je.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Wel is Irina nog steeds erg blij met haar baan. “Als ik zou stoppen zou ik het erg missen. Het voelt echt als een soort therapie voor mij. Ik ben heel trots op bepaalde projecten die ik heb gedaan; over vijftig jaar lopen mensen nog over dezelfde straat die ik met mijn eigen handen heb gemaakt.”
Irina is wel gewend aan flink doorpakken. “Ik ben opgegroeid in Rusland, hard werken zit in mijn nature. In Rusland werkte ik namelijk elke dag. In Nederland judgen mensen me niet, maar in Rusland had ik dit werk nooit kunnen doen. Daar wordt het niet als een ‘womens job‘ gezien.”
Vooroordelen
“Mensen snappen niet hoe zo’n ‘kleine vrouw’ dit werk kan doen”, zegt Irina. “Ik moet zeggen dat ik ook niet veel vrouwen ken die dit werk doen, de bouw is echt een mannenwereld. Hoewel mensen niet begrijpen hoe ik dit kan, krijg ik ook heel veel complimenten. Veel mensen zeggen dat ik echt een stoere vrouw ben; best goed voor m’n ego.”
Irina heeft wel eens van mannen van een ander bouwbedrijf vervelende opmerkingen gekregen. “Ze dachten dat ik er voor de grap werkte en lachten me uit. Ze geloofden niet dat ik stratenmaker kon zijn, dus ik moest mezelf eerst bewijzen dat ze het mis hadden. Daarna respecteren ze me en schudden ze mijn hand pas. Dat vond ik in het begin heel lastig om mee om te gaan.”
Idske (22) is stuurvrouw op een schip: 'Ik werk acht weken achter elkaar'
