Na jaren sparen en wachten mocht Liz Weekers (25) eindelijk haar borstvergroting ondergaan. Nog geen twee jaar later moeten de implantaten er door heftige kapselvorming alweer uit.
Met deze beslissing kiest ze voor haar gezondheid, maar makkelijk is het niet, vertelt ze.
“Ik was qua borstgroei al een laatbloeier. Gelukkig ook maar, want in die tijd moest ik er niet aan denken om borsten te krijgen”, vertelt Liz. “Ik turnde als kind heel veel en denk dat het best daardoor kon komen dat ik minder snel een grotere voorgevel kreeg dan mijn leeftijdsgenoten. Toen ik uiteindelijk wel borsten begon te krijgen, probeerde ik die zo veel mogelijk te verhullen door strakke hemdjes aan te doen.”
“Maar naarmate ik ouder werd en ik net als de andere meisjes de aandacht wilde trekken van jongens, had ik het idee dat de meiden mét borsten die aandacht veel sneller kregen. Met mijn kleine cup-AA dacht ik dat dat mij niet lukte, dus ging ik maximizer-bh’s dragen. Dat had tot gevolg dat ik niet meer naar het strand durfde met mijn vriendinnen, niet ging logeren en al helemaal niet intiem durfde te zijn met jongens. Want stel je voor dat ze erachter zouden komen dat ik kleine borsten had.”
“Dit heb ik mijn hele middelbare schooltijd volgehouden. In mijn studententijd bleef ik best wel extreem bezig met mijn uiterlijk en werd ik verliefd op een jongen. Met hem durfde ik op een gegeven moment wel naar bed te gaan, maar ik hield mijn bh aan. Het was allemaal leuk en aardig totdat hij me vertelde dat hij best een borstvergroting voor me wilde betalen.”
“Ik weet niet of daar het zaadje is gepland om ook echt concreet iets aan mijn borsten te laten doen, want ik heb er altijd naar verlangd, maar ik had tot dat moment nooit actief naar middelen gezocht om er ook daadwerkelijk iets mee te doen.”
“Tijdens mijn studie ging ik ook nog eens van dagelijks trainen naar drinken en niets doen. Ik merkte dat ik was aangekomen en begon heel veel te fitnessen. Dit liep helaas uit op een serieuze eetstoornis en werd de verschrikkelijkste periode uit mijn leven. Ik viel heel veel af, waardoor ik uiteindelijk gewoon een skelet was met een velletje eroverheen. En met al het vet wat ik verloor, was er steeds minder van mijn al kleine boezem over.”
Liz spaart al het geld voor een operatie bij elkaar en ondergaat in 2018 de borstvergroting waar ze al zo lang op wacht. “Ik nam wel echt een kleine variant, want meer kon er bij mij ook niet in. Ik ben heel smal en tenger, dus ik ging voor 190cc per borst. Dat paste goed bij mijn lichaam. Achteraf realiseer ik me dat ik destijds nog niet volledig was hersteld van de eetstoornis. Ik had nog steeds ondergewicht én ik zat mentaal ook nog erg in de knoop met mijn lichaamsbeeld.”
Maar Liz kan helaas niet lang genieten van haar nieuwe borsten. Er ontstaat zulke heftige kapselvorming (littekenweefsel rondom het implantaat doordat het lichaam het afstoot) dat er verhardingen om de prothese ontstaan. “Je verwacht gewoon niet dat dat bij jou gebeurt als fit en gezond persoon. Laat staan dat het binnen één jaar al zo veel klachten geeft. In mijn borsten zit het weefsel vooral aan één kant van de borst, wat trekt en steekt. Ik heb er heel veel last van tijdens het sporten en als ik op mijn buik slaap.”
Al heeft Liz niet direct door dat dat de reden van haar klachten is. “Ik dacht niet dat het iets ergs was dat ik mijn protheses zo voelde zitten. Ik heb ze op de borstspier laten plaatsen en had al weinig vetweefsel van mezelf, dus vond het eigelijk wel logisch. Maar eigenlijk wilde ik wilde er gewoon niet aan geloven dat er eventueel iets mis kon zijn. Ik heb echt mijn kop in het zand gestoken en de klachten genegeerd, omdat het schoonheidsideaal dat ik wilde nastreven veel zwaarder woog dan wat dan ook. ”
In de herstelperiode van haar eetstoornis is Liz uiteindelijk veel bezig met haar persoonlijke ontwikkeling. “Ik zit in een soort persoonlijk ontwikkeltraject waarbij ik mijn drie kernwaarden op papier had gezet. In de top drie stond ‘gezondheid’. Ik dacht: what the fuck, waarom schrijf ik dit en ik handel er niet naar? Ik heb gewoon iets in mijn lijf zitten dat toxic is en hoe confronterend het ook was; ik voelde meteen heel sterk dat ik daar iets mee moest gaan doen.”
“In eerste instantie zou ik mijn implantaten eruit laten halen en er nieuwe voor in de plek krijgen, maar de kapselvorming zou alleen maar erger worden. Ik vroeg mezelf af of ik tot mijn zestigste elke twee jaar deze operatie zou moeten willen ondergaan. Uiteindelijk kwam ik terecht bij de geweldige holistisch esthetisch chirurg Frank Niessen, die me op mijn gemak stelde en ervoor zorgde dat ik oké werd met het idee om de implantaten er gewoon helemaal uit te halen.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Afgelopen jaar liet Liz haar implantaten verwijderen en zijn haar borsten opgevuld met vetweefsel uit haar eigen lichaam. Iets wat nog vrij lastig was, omdat Liz erg afgetraind is en daardoor weinig vet heeft om mee op te vullen. Inmiddels gaat het hartstikke goed met haar. “Ik voel me verlost doordat m’n geweten niet meer aan me knaagt. Ook kan ik weer op mijn buik slapen en ik ben een echte buikslaper dus dat is geweldig. Daarnaast voelen mn (kleine) borsten echt weer ‘van mij’. Ik besef me nu pas hoe disconnected ik was met die twee harde jeu de boule ballen op mijn ribben.”
