Van pissebedden eten tot geïmporteerde pillen slikken – mensen met hooikoorts verzinnen van alles om hun klachten te verminderen. Zo ook: een spierprik waar BN’ers vorig jaar razend enthousiast over waren.
LINDA.meiden-redacteur Misha probeerde het uit. “Het voelde niet helemaal legaal, al was het dat wel.”
Disclaimer: dit is geen medisch advies. Dat deze methode bij sommige mensen effect heeft, betekent niet automatisch dat dit ook voor jou het geval is. Ga niet zomaar experimenteren, maar doe dit in overleg met een gediplomeerd arts.
Iedereen met ernstige hooikoortsklachten kent het probleem: je zou het liefst met je hoofd tegen een betonnen muur slaan, als het maar ophoudt. Dikke ogen, kriebel in je keel, drukkende hoofdpijn en dat constante genies.
Toen ik hoorde van een wonderprik, was ik er als de kippen bij. Een vriend vertelde mij over zijn afspraak bij de arts die een groot deel van de BN’ers van hun klachten af hielp. Dat wilde ik ook. Na meer uitleg kwam ik erachter dat ik ingespoten zou worden met 1 milliliter Kenacort-A 40. Dat hoort bij de groep corticosteroïden (bijnierschorshormonen) en wordt in de spieren gespoten om ontstekingsreacties van weefsel te onderdrukken. Klonk niet als iets wat ik nodig heb. Toch dacht ik: kom maar door. Het feit dat ik geen verwijsbrief van de huisarts nodig had, maakte dit nog makkelijker.
Ik kwam aan bij een fysiotherapiepraktijk in Amsterdam Zuidoost en meldde me bij de balie. Dat ik hier ingespoten ging worden met een stof die me van mijn klachten moet afhelpen, voelde alles behalve legaal – al is het dat wel.* De receptionist vroeg me plaats te nemen in de wachtruimte. Een paar minuten later mocht ik de behandelkamer binnenstappen. Ongemakkelijk schudde ik de hand van de arts (of fysiotherapeut, het was nogal onduidelijk) en hij gebaarde me te gaan zitten.
Na een korte voorstelronde en nogmaals een korte uitleg, stelde hij me drie vragen. De eerste: “Kampt u met overgewicht?” Terwijl ik mijn lichaam bekeek, zei ik: niet dat ik weet. Hij knikte en ging verder. “Maakt u gebruik van andere medicatie, naast mogelijke anticonceptie?” Ik schudde mijn hoofd. Als laatste: “Bent u hormoongevoelig? Dit middel kan er namelijk voor zorgen dat u wat in gewicht aankomt.” Ik schrok, maar antwoordde dat ik daar niet zeker van was. Het zou zomaar eens kunnen. Omdat hij liever het zekere voor het onzekere nam, besloten we samen maar een halve dosis in te spuiten. “Voor de veiligheid”, voegde hij eraan toe. Het was allesbehalve geruststellend.
Terwijl hij in een lade rommelde en er een flacon plus naald uit tevoorschijn toverde, vroeg ik me af waar de prik gezet wordt. “In uw bil”, luidde het antwoord, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. “Dus broek omlaag en kom maar staan.” Geschrokken deed ik wat van me gevraagd werd en binnen een paar seconden was het voorbij. Ik mocht trouwens nog wel even 80 euro afrekenen – in cash.
Hallo zon, halló zakdoek: hooikoortsseizoen staat weer in volle bloei
Toen ik naar buiten liep begon ik meteen te niezen. De verwachting dat ik per direct van mijn hooikoorts af zou zijn, bleek op niets gebaseerd. Door de lagere dosering kon het volgens de arts een aantal weken duren voor ik verschil ging merken. Een week later was ik nog niet helemaal overtuigd van dit ‘wondermiddel’. Ik werd weliswaar wakker zónder dikke ogen en ook de hoofdpijn was minder, maar de kriebel in mijn keel en oren bleef aanwezig. En ook een niesbui overviel me nog iets te vaak voor mijn gevoel. Misschien dat de verminderde klachten wel gewoon te danken waren aan het weer van de afgelopen dagen…
Ik mocht op een later moment de tweede helft van mijn dosis (kosteloos) ophalen. Toch vond ik het zo’n vreemde ervaring dat ik daar nog een beetje aan twijfelde. Was het een aanrader? Niet per se, al waren mensen in mijn omgeving erg enthousiast. Dit was ook maar één ervaring natuurlijk.
We zijn nu een klein jaar verder sinds ik de ‘wonderprik’ haalde en ik moet zeggen dat het hartstikke goed heeft gewerkt. Hoewel de verwachtingen erg laag waren, merkte ik na een paar weken dat ik zonder moeite op grasvelden kon zitten. Niet meer dagelijks de ogen uit mijn kassen krabde. En ook het niezen beperkte zich tot maximaal eens per dag.
Misschien was de werking zelfs iets té goed. Onlangs liet ik een allergietest uitvoeren in de hoop er op deze manier achter te komen welke voedselwaren ik maar beter kon vermijden. Naast noten, tropische vruchten en andere welbekende producten die reacties konden oproepen, werden ook verschillende pollen op mijn huid aangebracht. Tot ieders verbazing reageerde ik nergens op. Ook niet op de boom- en graspollen waarvan mijn bloedtesten uit het verleden aangaven dat ik daar allergisch voor was.
Gistermiddag kreeg ik een herinnering om ook dit jaar mijn prik te halen. Of ik dat ga doen, weet ik nog niet. Het feit dat ik hormonen inspuit zit me niet lekker. Maar de sterk verminderde (of zelfs verdwenen) hooikoortsklachten, daar ben ik wél groot fan van.
*Kenacort-A 40 is compleet legaal, maar werd tot voor kort slechts gebruikt waar het voor bedoeld was: het verminderen van ontstekingsreacties in spieren bij onder andere topsporters.
Hooikoorts-enquête: 44% van 3760 deelnemers functioneert bijna niet
