Het leed dat daten single zijn heet. Onlangs verhuisde redacteur Misha naar een nieuw paleisje, maar dit zorgde er ook voor dat ze een nieuw niveau op de ladder der vrijgezel zijn aantikte.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden over hoe het er bij hen voorstaat op het gebied van flirts, seks en relaties.
Ik heb nieuws: na een maandenlange huizenjacht, uitgelachen te zijn door meerdere makelaars én plannen B tot Z te hebben uitgedacht, heb ik een nieuw huis! Wie had dat gedacht? Ik in ieder geval niet. De afgelopen twee weken hebben voor mij in het teken gestaan van verhuizen en alles wat daarbij komt kijken. Ik moest loslaten – lees: verzamelde meuk, buren en een vertrouwde plek – en omarmen – lees: een nieuwe ruimte, vreemde geluiden en een hoop verhuisdozen, inpakpapier en bubble wrap.
Hoewel ik me er fysiek op had voorbereid om mijn spullen naar de andere kant van de stad verschepen en me daar ook te vestigen, had ik over het mentale aspect nog niet nagedacht. Niet alleen had ik de eerste week last van first-night syndrome, waardoor ik amper sliep, ik voelde me op mijn meest single ooit.
Misha: 'We onderhandelen niet met terroristen, we daten niet met klootzakken'
De online data liegt er niet om: verhuizen staat in de top drie (op de derde plek, trouwens) van de meest stressvolle gebeurtenissen in een mensenleven. Je zou denken dat je er bij de elfde verhuizing inmiddels aan gewend bent, maar dat is bij mij niet het geval. Ik heb een enorme issue met controle loslaten en verandering – wat klinkt als een probleem voor mijn psycholoog – maar merk ook dat ik helemaal ontworteld ben. Daar komt bij dat ik dit in alle hectiek en molen vol grote gevoelens allemaal in mijn eentje moest doen.
Daarmee bedoel ik niet dat ik mijn bank twee hoog naar beneden en vervolgens weer naar boven moest zeulen. Ik bedoel dat ik geen mentale support kreeg van een (potentiële) partner. De allerliefste vriendinnen die ik me kon wensen, vroegen constant hoe het met me ging, boden aan om te komen in- en uitpakken en stelden voor leuke dingen te doen om er ‘even uit te zijn’. Maar ik miste gewoon iemand om tegenaan te klagen over dat het internet nog steeds niet werkt. Of iemand die de eerste nacht met mij in het nieuwe huis sliep, zodat het een beetje vertrouwd aanvoelde. Dit is een heel nieuw level op de trap der vrijgezel zijn. En ik zal je wat verklappen: I don’t like the view from here.
Misha: 'Mijn business lag letterlijk op straat, daarmee bedoel ik de gebruikte condooms'
Zoals ik wel vaker heb verteld, ben ik op sommige momenten blijer om vrijgezel te zijn dan op andere. De verhuizing behoorde tot de categorie ‘andere’. Toch probeer ik mezelf eraan te herinneren dat ik een baddie ben, hoe eenzaam het soms ook voelt.
Ik heb misschien geen vaste partner om het huis mee in te wijden, maar ik heb dit gewoon gedaan. Alleen. Ik heb zelf een huis gevonden. Ik betaal zelf de exorbitante rekeningen met het geld dat ik uit mijn eigen onderneming verdien. Daarnaast heb ik zelf een bedrijf dik betaald om mijn hele hebben en houwen te verhuizen. En zoek ik nu zelf een klusser die de lampen komt ophangen.
Van buitenaf ziet mijn verhuizing er misschien bad ass uit, maar van binnen (in mij) voelt het met vlagen een beetje leeg. En daar mogen we het ook best eens over hebben.
Misha: 'Wat als ik (n)ooit de liefde van mijn leven vind?'
Misha is 33 jaar en woont alleen in Amsterdam. Ze heeft een relatie van vier jaar en één van zes maanden gehad. Inmiddels is ze zeven jaar single.
