Het leed dat daten heet. Redacteur Misha is er klaar mee dat anderen zeggen dat ze pas liefde verdient als ze volledig van zichzelf houdt en niet eerder. Onzin, zegt ze.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden voor ‘Hoe date ik het’ over hoe het er bij hen voor staat op gebied van flirts, seks en relaties.
Oh, liefde. Wat is het ingewikkeld allemaal, hè? Inmiddels heb ik zeven jaar op mijn single-teller staan en daar ben ik het van tijd tot tijd totaal niet mee eens. Waarom zie ik iedereen in mijn omgeving de (tijdelijke) liefde van hun leven vinden en blijf ik moederziel alleen achter? Toen ik dit onlangs met een vriendin besprak, drukte ze me op het hart: “Er is nog zó iets leuks voor jou gepland. Je krijgt het wel pas als jij niet voor minder gaat en van jezelf houdt.”
Iemand kan pas van je houden als jij volledig van jezelf houdt, is de bottom line. Ook ik heb deze uitspraak in verschillende variaties uit mijn mond horen komen, maar is dat écht zo? Verdien ik pas liefde als ik volledig en geen greintje minder van mezelf houd? Ik denk dat het onzin is, iets om de schuld opnieuw in de schoenen te schuiven van de persoon die er alles aan doet om de beste versie van zichzelf te zijn. Want indirect wordt met deze uitspraak gezegd dat wat ik doe het vooralsnog niet genoeg is om een ander ook van mij te laten houden. Dat mijn huidige versie niet voldoende is om een ander aan te trekken en hun liefde mee te delen. En wat is genoeg, wanneer is het genoeg? Precies, niemand die het weet.
Dus daarmee wil je mij vertellen dat iedereen die een goeie relatie heeft (in welk vorm dan ook) volledig geheeld is, uit zijn voegen knapt van de zelfliefde én absoluut geen onzekerheden meer heeft? Want dat is de definitie die wij aan zelfliefde hebben gehangen, toch? Dikke onzin, als je het mij vraagt. Begrijp me niet verkeerd, zelfliefde is enorm belangrijk. Maar het is ook een proces dat je levenslang zal blijven aangaan. Je kunt nu eenmaal niet op alle momenten evenveel van jezelf houden. En sommige dingen, problemen of trauma’s zijn niet in je eentje, met je psych of vriendinnen op te lossen.
Zeker als we kijken naar relatietrauma’s. Soms weet je niet eens dat je ze hebt tot je weer iemand tegen het lijf loopt en de spanning in je lichaam voelt stijgen. En dat is oké. Ben jij in het verleden veel afgewezen (en met jij bedoel ik mezelf), dan is de kans groot dat je daar angstig voor bent in je volgende relatie. Slechts een partner die jou keer op keer laat zien dat ‘ie voor jou gaat én je niet de deur zal wijzen om het minste of geringste, kan je helpen dit trauma te verwerken.
Het feit dat we alles maar alleen moeten oplossen, zit ingebakken in de generaties die nu aan het daten zijn. Toon geen zwakte, want dat is niet aantrekkelijk. Zelfstandigheid is je grootste bezit, luidt onze strijdkreet. Maar heel soms is het fijn om dingen samen te kunnen doen. En dan heb ik het niet alleen over de leuke dingen zoals naar de bioscoop gaan en seksen, maar ook over de moeilijke momenten delen, tranen laten vallen, herhaaldelijk bespreken wat je dwars zit en waarom.
Zo ben ik onzeker over mijn “nieuwe” lichaam waar sinds een paar jaar zo’n vijftien kilo en rugvetjes bij zijn gekomen. Maar hoe lang ik ook in de sportschool sta, het gewicht op de weegschaal zie dalen of praat met mijn vriendinnen, het idee blijft hangen dat mijn toekomstige partner dat niet sexy zal vinden. Tot er iemand komt die mijn rolletjes kust en zegt dat hij mij het geilste wijf op aarde vindt, gaat die gedachte geen kant op. Het is oké om soms iemand nodig te hebben, om bevestiging nodig te hebben en je kwetsbaar op te stellen. Jij verdient altijd liefde, ongeacht hoeveel je van jezelf houdt. Knoop dat maar in je oren als iemand je weer een tegeltekst voorschotelt.
Misha is 32 jaar en woont alleen in Amsterdam. Ze heeft een relatie van vier jaar en een van zes maanden gehad, inmiddels is ze zeven jaar single.
Misha: 'Hierdoor liep ik weg bij een trio met mijn beste vriendin'
