Het leed dat daten heet. Sinds redacteur Misha haar relatiestatus van ‘het is ingewikkeld’ naar ‘single’ veranderde, heeft ze een hoop lessen geleerd. En die deelt ze graag met (toekomstige) alleenstaanden.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden hoe het er bij hen voor staat in het leven.
Je hebt vrijgezel, single AF en dan heb je mij. Ja, ik ga al zeven jaar als alleenstaande door het leven. Natuurlijk mis ik af en toe een warm lichaam om tegenaan te kruipen, maar er gaat niets boven als een zeester in je eigen bed liggen. Ik heb geen liefje om toestemming aan te vragen, plannen mee te checken of rekening mee te houden. Ik weet dat dit voor sommige mensen als muziek in de oren klinkt, maar ik zou mijn vrijgezellentijd bestempelen tot de meest leerzame periode ooit. En het niet inruilen voor al het geld in de wereld. Oké, misschien voor al het geld in de wereld, maar niet voor minder.
Wat heb je dan zoal geleerd, hoor ik je denken. Laat me je dat eens haarfijn uitleggen. Dít zijn de negen dingen die ik leerde sinds ik single ben en waarschijnlijk niet had meegekregen als ik onderdeel van een stel was geweest. (P.S. Er is niets mis met een relatie hebben. Do you, boo!)
Misha: 'Pas toen ik mijn relatie verbrak, leerde ik mezelf écht kennen'
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: als je ongelukkig bent in je relatie en geen manier ziet om weer gelukkig te worden mét je partner, get out! Een break-up is nooit makkelijk, maar al die jaren geleden koos ik ook voor mijn eigen geluk. En dat was de beste keuze die ik had kunnen maken.
De rekening splitten met een liefje zit er niet meer in als vrijgezel. En holy cow, wat is het leven duur als alleenstaande. De supermarkten duwen me groentepakketten voor twee door de strot, hotels laten me betalen voor een stel terwijl ik in mijn eentje de kamer bezet en dan nog maar te zwijgen over de torenhoge huur, gasrekening en andere woonlasten die ik van mijn single salaris moet betalen. Het gaat niet altijd over rozen, maar wel over keiharde euro’s.
Vroeger dacht ik altijd dat ik beste vriendinnen met mezelf was, maar pas jaren nadat ik mijn relatie verbrak werd dat ook werkelijkheid. Doordat ik op mezelf aangewezen was, kon ik me slechts druk maken over wie ik was, wat ik wilde en hoe ik dat ging bereiken. Alleen zijn met je gedachtes is confronterend, maar ik heb mezelf zo veel beter leren kennen. Die kennis zou ik niet willen missen, omdat mijn focus verlegd was naar een ander levend wezen met een slurf tussen zijn benen.
Als single is mijn seksleven een speelveld vol nieuwe, glanzende actiefiguren. Ik zit niet vast aan één setje geslachtsorganen (lees: die van een levenspartner), maar mag van alles proberen, proeven en voelen. Mét consent, natuurlijk. Soms heb ik geen zin in dat gehannes via WhatsApp of geflirt in een club. Oplossing: de Satisfyer. Het roze speeltje staat altijd paraat om mij tot een hoogtepunt te brengen en dat zonder nep-gekreun of egostrelende praktijken. Ik zie het zelfs als een volwaardige sekspartner. (P.S. De Airfryer heeft me meer orgasmes bezorgd dan alle mannen met wie ik het bed heb gedeeld bij elkaar, just saying.)
Ik word soms raar aangekeken als ik vertel dat ik geen liefde tekortkom. ‘Maar je bent alleen?’, wordt er dan gezegd. Ja, dus? Romantische liefde, hoe leuk het ook kan zijn, is niet het eindstation van mijn leven en zeker niet de enige plek waar ik liefde uit put. Voor mij staat een levenspartner niet per definitie gelijk aan een overvloed op dat gebied. Sterker nog, bij mij regent het liefde van vrienden, familie en mezelf. Ik denk dat het zelfs een gezondere manier is om te voorzien in mijn behoefte. De taak om mij gelukkig te maken rust niet op de schouders van één persoon en dat neemt, denk ik, een hoop druk van de ketel.
Gaby: 'Twee ex-dates, die elkaar niet kenden, stuurden me ineens een selfie samen'
Als je zo lang single bent als ik ga je je tijd indelen, as you please. Ik hoef geen rekening te houden met bezoekjes aan de schoonfamilie op zondagen, de laatste dag van de week is nu geblokkeerd om uit te rusten en soms uit te brakken. Ik durf zelfs te bekennen dat ik soms uren tekortkom in mijn week en dat terwijl ik ze allemaal aan mezelf besteed. Waar moet ik extra minuten vandaan halen om me ook nog om een ander te bekommeren? Ik weet dat als ik ooit weer een relatie aanga, dat er plots ruimte ontstaat in mijn dagelijkse planning. Tot die tijd is alle tijd Misha-tijd.
Oftewel mijn non negotiables. Nummer één: respect, kan je geen respect voor mij, mijn vrienden of familie opbrengen – of zelfs voor vreemden – dan gaat dit niet werken. Het is iets wat aan de basis van menselijke interactie staat en als je dat al aan je laars lapt, ben ik bang voor wat er nog meer komt. Nummer twee: grenzen. Nee is nee, ’tot hier en niet verder’ betekent niet ‘laat ik mijn zin doordrammen’ en privacy is een recht, geen optie. Nummer drie: vertrouwen. Ook ik heb in relaties gezeten waarin ik niet zeker wist of ik mijn partner vertrouwde. Dat veranderde iets in mijn kern en sindsdien ben ik nooit meer dezelfde geweest. Het leven dat je met een ander opbouwt, kent zijn fundering in vertrouwen. Als dat er niet is, is het tijd om het eens onder de loep te nemen óf je spullen te pakken. Aan jou de keuze.
Knoop dit in je oren: je bent niet zielig als je single bent en je bent niet minder dan iemand met een relatie. Het is mij de afgelopen jaren opgevallen dat vooral anderen problemen hebben met mijn single-status. Ze zien mij als een puzzel om op te lossen en verloren schaap dat teruggeleid moet worden naar haar kudde. Nee! Dat zij een relatie hebben maakt hen niet plots alwetend of oppermachtig, het maakt ze niet beter of sterker. Dus heb jij een relatie en probeer je je vrijgezelle vriend(in) aan iemand te koppelen, bedenk dan het volgende: misschien wil-ie dat helemaal niet. Je bent niet de uitvinder van het liefdeswiel die anderen moet verrijken met deze kennis. Maak jij je vooral zorgen om jezelf, dan doen wij singles dat ook.
Er werd mij altijd verteld: als de seks minder wordt, loopt je relatie ten einde. Bij mij was dat nooit het geval, want in de slaapkamer kon ik het altijd goed vinden met mijn toenmalige vriendjes. Daarbuiten was het een ander verhaal. Ruzies, problemen en wantrouwen; ik sloeg het allemaal in de wind omdat ik het plaatje van onze relatie met een knalroze stift bleef inkleuren. Op een gegeven moment werkte dat niet meer en liep het stuk. En dat is, achteraf gezien, maar goed ook.
Dit artikel verscheen eerder op onze site.
Misha: 'Zwarte vrouwen worden altijd als pispaal gebruikt, zelfs door mannen uit eigen gemeenschap'
