Online lessen vermeed ze tijdens corona zoveel mogelijk, omdat ze haar tics niet wilde laten zien. Tóch studeert Hanna Maris (23) aan de pabo om voor de klas les te geven. Inclusief tics.
LINDA.meiden belde haar om te vragen hoe de Tourette haar leven beïnvloedt. Op Europese Tourettedag delen we haar verhaal opnieuw.
Pas op haar negentiende werd Hanna gediagnostiseerd met Gilles de la Tourette. “Tot die tijd had ik geen idee dat de tics, die ik vanaf mijn tiende al heb gehad, daar vandaan kwamen. Het was nooit in me opgekomen dat dat het kon zijn.”
Hanna heeft zowel motorische als vocale tics. “De motorische tics zijn spiertrekkingen waardoor ik schokkende bewegingen maak, van m’n hoofd tot m’n tenen. Mijn vocale tics zijn plop-, tik-, blaas- en keelgeluiden. Af en toe maak ik ook bepaalde ademhalingsgeluiden.” Hanna doet de geluiden voor aan de telefoon en vertelt dat ze met het leggen van de focus erop wel meer drang krijgt het te doen.
De vocale tics gebeuren niet enkele keren per dag, maar iedere minuut wel een paar keer. “Van de motorische tics doe ik de kleine bewegingen het meest. Die zijn vaak niet te zien als mensen het niet weten. De grotere bewegingen heb ik ook, maar die gebeuren minder vaak en kan ik goed onderdrukken.” Ook heeft Hanna dwanggedachten en -handelingen die haar af en toe in de weg zitten. “Als ik bijvoorbeeld iets met mijn ene hand aanraak moet het ook met de andere hand. Ik krijg daarvan hetzelfde gevoel als wanneer ik een tic heb.”
Gelukkig hebben haar tics verder niet heel veel invloed op haar dagelijkse bezigheden. “Ik heb geen tics waardoor ik vloek, dus dat scheelt heel erg. Ik heb wel veel last van het psychische gedeelte. Door de Tourette heb ik heel veel depressieve gevoelens en last van een obsessieve-compulsieve stoornis waardoor ik veel angstklachten heb. Ook kan ik me door de neurologische stoornis niet goed concentreren, maar daar slik ik inmiddels medicatie voor.”
In het begin van corona, toen ze veel les kreeg vanuit huis, heeft de Tourette Hanna wel heel erg belemmerd. “Online les vond ik heel eng, omdat ik dan in beeld was en mijn tics niet durfde te doen. Daardoor heb ik veel lessen vermeden. Het resultaat daarvan is dat ik een jaar over moet doen.”
Op dit moment studeert ze aan de Pabo en heeft ze eerder lesgegeven aan groep 5 t/m 8 van de basisschool en aan klas 1 en 2 op de middelbare school. “Ik vind het vooral belangrijk dat mensen mijn Tourette niet zien als een ziekte of iets dat me tegenhoudt. Tics zijn iets mentaals. Het betekent niet dat ik niet een goed functionerend persoon kan zijn. Mijn leerlingen heb ik gewoon verteld wat er aan de hand is. Ze waren heel geïnteresseerd en stelden veel vragen, dus dat was heel leuk.”
“Soms krijg ik een tic-aanval, als ik bijvoorbeeld veel spanning of stress heb. Als ik zo’n aanval krijg terwijl ik voor de klas sta, doe ik met mijn leerlingen een body break. Dan mag iedereen opstaan en alles eruit schudden. Dat is voor de leerlingen een fijn moment om hun energie eruit te laten en dan kan ik in die tijd mijn tics doen. Want hoe graag ik ook wil dat het normaal is, zo’n aanval leidt best wel af. Daarna kunnen ze weer geconcentreerd verder.”
“De kleine tics doe ik trouwens wel voor de klas, al probeer ik dat ook zoveel mogelijk in te houden.” Het inhouden van tics zorgt er wel voor dat Hanna vaak moe is aan het einde van de dag. “Dan moet ik me even terugtrekken om alles eruit te laten.
Dit artikel verscheen eerder op onze site.
Steeds meer tienermeisjes ontwikkelen tics door naar TikTok-filmpjes te kijken
