Het leed dat daten heet. Redacteur Gaby vindt het helemaal gezellig als mensen haar contactgegevens vragen, maar wat is er toch met gasten die op zo’n moment vol overtuiging vragen om je Snap?
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden hoe het er bij hen voor staat op het gebied van flirts, seks en relaties.
Ik voel me oud als ik dit zeg, maar deze millennial begrijpt af en toe geen fuck van de manier waarop GenZ probeert te flirten. I mean, ieder z’n ding, maar als je, nadat je me net hebt ontmoet, als eerste vraagt: ‘Mag ik je Snap?’, dan ben ik meteen kurkdroog.
En ik weet, het is ook een beetje mijn eigen schuld omdat ik vaker met mannen (lees: jongens) date die iets jonger zijn dan ik. Dat is nu eenmaal de generatie die is opgegroeid met Snapchat als belangrijkste communicatie-app. Maar als je iemand tegenkomt van wie je denkt: ‘Die wil ik beter leren kennen’, is bovenstaande vraag dan écht het enige wat je kunt verzinnen?
Misschien heeft het te maken met hoe ik Snapchat zie. Ik snap niet wat er leuk is aan verdwijnende gesprekken, foto’s die je maar één keer kunt bekijken en het idee dat je alleen maar een foto stuurt om je streak te behouden. Ja, ja, ik snap dat Snapchat perfect is voor het sturen van geile foto’s, omdat dat de meest ‘veilige’ manier lijkt. En ja, daar heb ik de app ook weleens voor gebruikt, maar misschien heb ik juist daarom zo’n negatieve associatie met Snap. Alsof alles wat je daarop doet geheim is.
Als iemand me vraagt om mijn Snap, vraag ik eigenlijk altijd of diegene vijftien is. Ik neem je gewoon niet serieus. Is dat hard? Misschien. Blijf ik het doen? Zeker weten. Maar dat komt meer doordat ik het zo onaantrekkelijk vind. Wat ik het chillst vind als ik op een festival sta en iemand wil daarna nog met me in contact blijven, is het volgen op Instagram (lekker laagdrempelig) of het geven van een telefoonnummer.
Over Instagram gesproken, nog iets wat me de zieke ick geeft: de regels van het flirten via Insta. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik hou niet per se nauwlettend in de gaten wie mijn foto’s liket. Maar blijkbaar is het dus een ding dat wanneer iemand drie foto’s liket, jij een paar foto’s terug moet liken om te laten zien dat je diegene ook wel ziet zitten. Vervolgens gaat de ander je volgen en pas daarna begint een gesprek (of zoiets, ik weet het ook niet precies).
Zo heb ik blijkbaar al meerdere mannen ‘misgelopen’, omdat een dm sturen waarin je laat weten iemand aantrekkelijk te vinden teveel moeite lijkt. Of is de generatie onder mij zo conflictvermijdend dat ze eerst willen checken of ze überhaupt een beetje in de smaak vallen? En als het antwoord ‘nee’ is (lees: ze krijgen geen likes terug) het blauwtje dat ze lopen niet zo heftig is als een directe afwijzing via dm?
Better safe than sorry: zó date je veilig met je datingapp-match
Daarnaast is elkaar in het echt ontmoeten veel chiller. Tipje van mij als je iemand in het wild tegenkomt en niet intimiderend wilt overkomen (take notes), maar wél wil laten weten dat je interesse hebt: vraag of die ander het oké vindt om jouw nummer op te slaan en geef hen de optie om ermee te doen wat ze willen. Bellen/appen ze niet? Dan weet je genoeg.
Het kan namelijk best lastig zijn om ‘nee’ te zeggen als iemand jouw nummer vraagt. Een ‘nee’ wordt namelijk niet altijd geaccepteerd, dus je bent vaak huiverig voor de reactie die kan komen als je het toch zegt. Als diegene daarna ook nog eens direct belt om te controleren of het wel echt jouw nummer is, voelt het soms alsof je niet de kans hebt om te weigeren als je eigenlijk geen interesse hebt.
Hetzelfde geldt als je iemand mee op date vraagt. Dat contrast zag ik afgelopen weekend toen ik op een festival was. Een jongen vroeg om mijn Instagram en zei daarna: ‘Wij gaan daten’. Ik wilde dat niet, maar ‘nee’ zeggen voelde op dat moment ook lullig.
Door iemand mede te delen dat je met haar gaat daten, in plaats van haar te vragen of ze dat zou willen, geef je haar de volgende opties: of ze zegt ‘nee’ en moet gaan uitleggen waarom ze dat niet wil. Óf ze doet aardig, wuift het weg en hoopt dat hij er niet op terugkomt. En in het slechtste geval voelt ze zich geforceerd toch op date te gaan. Vooral als je vervolgens via social media of WhatsApp op dezelfde voet doorgaat.
Een andere jongen wist wél hoe hij het moest aanpakken. Ik vroeg hem of ik hem mocht volgen op Instagram. Hij stemde toe en vroeg of hij ook mijn nummer zou mogen. Vervolgens zei hij dat hij het leuk vond om een drankje met me te gaan doen en voegde daaraan toe: ‘Als dat je leuk lijkt, natuurlijk’. Zoiets simpels, eigenlijk ook best wel normaals, gaf mij het gevoel dat ik alle ruimte had om zijn vriendelijke aanbod af te slaan. Heb ik niet gedaan, maar had gekund.
Samenvattend: mijn Snapchat vragen is een no go, maar werkt misschien wel bij m’n nichtjes (al vinden zelfs zij het kinderachtig), Instagram-flirt technieken snap ik niet (kan iemand me het uitleggen), iemand je nummer geven is voor sommige mensen chiller dan andersom en een date afdwingen is nooit een goed idee. Nou, genoeg gezeikt. Ik ga me klaarmaken voor m’n date.
Gaby: 'Als hij de eerste date betaalt, voelt het alsof ik hem iets verschuldigd ben'
