Het leed dat daten heet. Redacteur Gaby heeft vaak genoeg in de situatie gezeten waarin ze dacht iemand heel leuk te vinden, maar erachter kwam dat dat helemaal niet zo was.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden hoe het er bij hen voor staat op het gebied van flirts, seks en relaties.
Als ik TikTok niet had, had ik denk ik nooit geweten waarom ik steeds denk dat ik verliefd ben op iemand die helemaal niet bij me past. Mijn hemel, wat heb ik vaak in een situationship gezeten waarna ik er zonder roze bril achterkwam dat hij totaal geen match voor mij was. Maar tóch dacht ik tijdens het daten dat dit weleens de man voor mij zou kunnen zijn. En dat heeft blijkbaar een logische verklaring.
Dat heeft te maken met rejection sensitivity. Zo heet het als je bij afwijzing geen afstand neemt, maar juist harder je best gaat doen. En daardoor het idee krijgt dat je degene voor wie je dat doet vast heel erg leuk moet vinden, want anders zou je niet zoveel moeite doen. Een soort mindfuck mede mogelijk gemaakt door je eigen brein. Hinderlijk.
Plus, als iemand eerst heel leuk doet en vervolgens afstandelijker lijkt te doen, vraag je je alleen maar af: ‘Wat heb ik fout gedaan?’ en begin je nog meer tijd in diegene te stoppen om goed te maken wat je zogenaamd niet goed hebt gedaan.
De waarheid is: waarschijnlijk is er precies niets wat je anders had kunnen doen. Als iemand jou echt heel leuk vindt, zijn er heel veel dingen die je kunt doen en zeggen voordat diegene de handdoek in de ring gooit. Daarnaast ben je dus oneindig veel moeite aan het stoppen in het contact met een persoon net zo goed bij jou past als *insert twee dingen die totaal niet bij elkaar passen*.
Ineens begin je bevestiging te vragen, probeer je vaker af te spreken, dubbel text je de ander als er geen contact vanuit hem/haar/hen komt óf ga je juist expres lang niet appen of afspreken om te zien hoe diegene reageert (waar je uiteindelijk alleen jezelf mee hebt).
En dat doe ik in zo’n situatie niet alleen bij mannen die ik oprecht leuk vind, – dat zijn er achteraf gezien namelijk niet zoveel – maar vooral bij mannen die ik denk leuker te vinden dan ze daadwerkelijk zijn.
Niets tegen die mannen trouwens, want er is vaak niet heel veel mis met hen. Maar als ik alle ‘gevoelens’ even aan de kant zet, zie ik al heel snel dat ik met het gros van die mannen niet eens een normaal, diepgaand gesprek kon voeren. Ondanks dat zei mijn hoofd: ‘Deze jongen is echt heel leuk, want *vul zelf een onbenullige reden in waar je nooit van je levensdagen een relatie op zou kunnen baseren*. Hij MOET jou leuk gaan vinden.’
Ik wilde niet eens een relatie met deze jongens, maar tóch wilde ik het wel. Dan waren ze wel grappig of aantrekkelijk en had ik het gezellig als ik bij ze was, maar romantiseerde ik de rest van de klik er gewoon bij. I know, ik lijk wel niet goed.
Nou, fast forward naar nu. Het helpt mij om die roze bril vroegtijdig af en toe af te zetten. Niet zo vaak dat je niet meer kunt genieten van een dating-fase, maar genoeg om er op tijd achter te komen of degene achter wie je als een geit aanhuppelt wel écht zo leuk is (voor jou).
Dat doe ik door alles met mijn vriendinnen te bespreken. Ja, echt álles. Geen afknappers verborgen houden. Niets mooier maken dan het is. Want in the end heb je daar helemaal niets aan. En als het echt fantastisch is, dan zul je zien dat je niets voor je vriendinnen hoeft achter te houden. Is het wel weer een gozer waar je blind achteraan rent zonder dat hij jouw kant uit komt sprinten, dan weet je dat ook snel genoeg.
Maar goed, ik weet ook dat, hoe vaak je die bril ook afzet, je gevoelens niet tegen kunt houden. Oók als ze totaal niet gegrond zijn en degene voor wie je ze voelt stiekem de slechtste match op aarde is. En dat je ondanks dat alles waarschijnlijk nog wel harder rent voor dat soort mensen, dan voor degenen die met alle liefde wél helemaal voor jou gaan.
Wat in ieder geval niet de oplossing is, is hard to get spelen en doen alsof die gevoelens er niet zijn. Je mag ze voelen en uitspreken. Als de ander dat heftig vindt, weet je in ieder geval dat die gevoelens (nog) niet wederzijds zijn. Of dat jullie op een andere manier jullie gevoelens uiten.
De grootste tip die ik kan geven is: kap het af op het moment dat je merkt dat jij je niet gewaardeerd voelt of merkt dat je meer aan het geven bent dan dat je krijgt. Jij verdient de wereld en geloof me: er is uiteindelijk iemand die écht voor je gaat. Degene waar je nu van denkt dat het je soulmate is, omdat je alle rode vlaggen negeert, is niets vergeleken met jouw echte soulmate. Mark my words.
En merk je dat de ander meer invested is dan jij? Ga vooral het gesprek aan en ga iemand niet aan een lijntje houden omdat je het gezellig vindt om aandacht te krijgen. Daar wordt uiteindelijk niemand vrolijk van. Oke, en nu lekker verder daten. Die grote liefde vind je op het moment dat je het ’t minst verwacht.
Gaby: 'Mijn bestie en ik zorgden ervoor dat mijn catfish werd opgepakt'
