Afgelopen dinsdag en woensdag organiseerden we in samenwerking met Slachtofferhulp Nederland twee lotgenotengroepen, waar je als slachtoffer van seksueel misbruik aan kon deelnemen.
Redacteur Gaby, zelf ook slachtoffer, sluit aan om haar ervaring daarna met jou te delen. Ze schrijft daarbij alleen over zichzelf, niet over de anderen, omdat alles wat we bespreken vertrouwelijk is zodat iedereen vrijuit kan praten.
Dit artikel is onderdeel van het LINDA.meiden-dossier over seksueel geweld. Meer weten?
“Praten over jouw ervaring met seksueel misbruik kan ongelooflijk moeilijk zijn. Zelfs ik, iemand die vrijwel alles op het internet heeft staan wat dat betreft, herken dat. Want hoewel ik weet dat wat mij al die keren is overkomen écht niet had mogen gebeuren; nog steeds kamp ik dagelijks met gevoelens van schuld en schaamte.
Daarom ben ik afgelopen week aangesloten bij een lotgenotengroep die LINDA.meiden in samenwerking met Slachtofferhulp Nederland heeft georganiseerd. Een groep waarin je, je raadt het al, in gesprek gaat met lotgenoten; mensen die iets soortgelijks hebben meemaakt. Hopelijk een ervaring waar je door de herkenning meer van je eigen gevoelens begrijpt of je minder alleen voelt.
Voordat ik aanschuif bij de online meeting spreek ik Tobias, één van de begeleiders die bij het gesprek aanwezig zal zijn. Iedereen die onderdeel gaat zijn van de groep wordt van tevoren gebeld om kort wat punten door te nemen. Hoe ben je bijvoorbeeld in een groep; vind je het spannend om jouw verhaal te vertellen of wil je liever vooral luisteren? Zo weten zij wat jouw behoeften zijn en kan jij aangeven wat je fijn vindt.
Tobias geeft aan dat hij en zijn collega Eva het gesprek vooral zullen begeleiden, maar dat de lotgenoten bepalen hoe dat gesprek eruit gaat zien. Er zullen in eerste instantie elf meiden aansluiten, maar – en dat is ook iets wat van tevoren wordt aangegeven – uiteindelijk zijn dit er zeven. Het is namelijk nogal een stap om je zo kwetsbaar op te stellen in een groep vreemden, dus er haken vaak nog mensen last minute af.
Gaby: 'Ook bij fileflirten is consent van toepassing, maar daar had hij geen boodschap aan'
Tijdens het voorstelrondje merk ik dat er best wat spanning in de lucht hangt. Heel begrijpelijk natuurlijk, het is niet niks. Iedereen deelt kort haar leeftijd en woonplaats en er mogen vast een aantal vragen voor de groep gedeeld worden. Zo hebben de begeleiders een leidraad voor de verschillende onderwerpen die besproken kunnen worden. Aan bod komen bijvoorbeeld nachtmerries, schuld en schaamte, hoe kun je mannen weer vertrouwen, coping (manieren om om te gaan met trauma), therapie, etc.
De eerste vraag die behandeld wordt, gaat over het getriggerd worden van het trauma op het moment dat je serieus aan het daten bent, en hoe anderen daarmee omgaan. Als enige met een relatie deel ik mijn gevoelens rondom het onderwerp en hoeveel moeite ik in het begin had om dat vertrouwen weer te voelen. En hoe de communicatie vanuit en met mijn vriend me erg heeft geholpen om daar overheen te komen.
In de gesprekken die volgen en de vragen die daarna gesteld worden, blijkt dat iedereen in de groep op verschillende plekken in hun proces zit. En het laat ook zien welke manier de meiden hebben gebruikt om met hun trauma’s om te gaan. Omdat ik alleen voor mezelf wil spreken kan ik het voorbeeld dat ik gebruikte tijdens het gesprek delen. Mijn coping na het trauma was namelijk dat ik de grip op mijn seksualiteit terug wilde krijgen, juist door seks te hebben met mensen. Zelf kunnen bepalen of ik wel of geen seks heb, nadat iemand mij die keuze had afgenomen.
Een niet helpende copingstijl, omdat ik achteraf voel dat ik mijn eigen grenzen daarmee tekort heb gedaan. Van dat soort niet helpende copingstijlen worden er nog meer gedeeld in het gesprek. Gelukkig worden er ook tips gegeven om deze om te buigen naar een helpende versie. Zo helpt volgens één van de meiden schrijven heel goed. Voor een ander heeft Fristi heel erg geholpen. En knuffelen met een huisdier blijkt ook een wondermiddel te zijn.
Het gesprek wordt steeds iets losser en er worden persoonlijke, heftige verhalen gedeeld. Fijn is wel dat er niet heel specifiek op de gebeurtenis wordt ingegaan, maar vooral op de gevoelens die daarna volgden. Mocht je dus moeite hebben om over jouw eigen misbruik te vertellen, dan hoef je niet bang te zijn dat je daar in een lotgenotengroep iets over moet zeggen.
Uiteindelijk bespreken we nog veel meer, zoals het proces van aangifte doen, omgaan met victim blaming vanuit je directe omgeving en het in gesprek gaan met de dader. Aan het einde wordt me gevraagd wat ik nog voel na tien jaar trauma. Helaas zijn er nog bijna dagelijks gevoelens van schuld, maar ik ben blij dat ik kan delen dat de rest in de afgelopen jaren steeds meer is afgezwakt. Er zijn nog steeds momenten dat ik getriggerd word, maar het wordt echt beter.
We sluiten de meeting af met een bedankje aan de anderen en gaan ieder ons eigen weg. Als je na deze call nog vragen hebt of iets wilt delen, dan is Slachtofferhulp Nederland altijd te bereiken.
Het was bijzonder om dit gesprek bij te kunnen wonen. Voor mij persoonlijk merkte ik wel dat ik al best ver ben gekomen in mijn eigen verwerkingsproces, en hoop ik vooral dat mijn tips en die van de anderen de mensen kunnen helpen die nog niet zo ver zijn. Zeker een aanrader als je merkt dat je behoefte hebt aan een gesprek met gelijkgestemden, als je vragen hebt of alleen al wilt luisteren naar hoe lotgenoten erin staan.
Wil je hier meer over weten? Via de site van Slachtofferhulp Nederland vind je meer informatie en kun je je aanmelden. Jouw verhaal doet ertoe, dus voel je niet bezwaard om het te vertellen.”
Redacteur Gaby confronteert man die haar aanrandde: 'Ik begrijp dat het eng en bedreigend is geweest'
