Redacteur Gaby heeft al jaren een instabiele relatie met haar lichaam. Nooit is ze echt tevreden met hoe ze eruit ziet; al valt ze vijftien kilo af, dan nog blijven er punten waar ze zich aan ergert.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden hoe het er bij hen voor staat op het gebied van flirts, seks en relaties.
Trigger warning: onderstaand artikel bevat omschrijvingen van issues met zelfbeeld.
Als ik nadenk over waar ik in mijn leven ontevreden over ben, is dat lijstje echt extreem kort; ik ben bijna bangmakend gelukkig. Toch is er één relatie waar ik dagelijks mee struggle: de relatie met mijn lichaam. Een lichaam dat me tot nu toe echt alles heeft gegeven wat een mens nodig heeft. Ik ben fysiek – afgezien van wat kleine kwaaltjes – altijd gezond geweest, heb nog nooit één bot gebroken, ben misschien een beetje doof aan één oor, maar heb voor de rest echt niets te klagen.
Toch ben ik al sinds ik me kan herinneren elke dag best wel een beetje pissig op datzelfde lijf. Want hoewel het me qua gezondheid nooit heeft laten zitten, ben ik – zonder uitzonderingen – elke dag bezig met hoe het eruitziet. En van al die dagen zijn de dagen dat ik op zich wel tevreden was echt maar op één hand te tellen. Dat is echt heel weinig.
De dagelijkse fittie die ik heb, gaat eigenlijk het grootste deel van de tijd over m’n buik. Plat is-ie niet – en ik denk sinds ik 10 was ook niet meer geweest. Moet-ie plat zijn om gezonder te worden? Totaal niet, want volgens mijn BMI zit ik, na ruim vijftien kilo afgevallen te zijn, op een gezond gewicht en dat laagje vet zit er nog steeds. En juist omdat ik qua gewicht gezond ben, baal ik er zó erg van dat ik niet gelukkig kan zijn met hoe ik eruitzie. Alleen maar door dat buikje.
Een buikje dat heel veel andere vrouwen hebben, maar toevallig niet de vrouwen die ik jarenlang op mijn socials voorbij heb zien komen. De afgetrainde sportievelingen die er in elke outfit uitzien alsof het voor hen gemaakt is. De afgetrainde sportievelingen wier lichaam ik (en ik ben bang heel veel anderen met mij) heel graag zou willen hebben. Maar waarom wil ik precies dat lichaam in godsnaam?
Wat mij vooral frustreert is dat ik, om dat lijf te krijgen, nog meer moet sporten dan ik dagelijks al doe én nog minder (of anders) moet eten. Naast mijn fulltime baan heb ik daar – als ik verder geen verplichtingen zou hebben – echt wel tijd voor, maar dat is gewoon niet hoe ik m’n leven wil indelen. En ik weet inmiddels echt wel dat de vrouwen die ik online zie, met die (volgens de maatschappij) perfecte lijven, dit waarschijnlijk professioneel doen en daarvoor heel veel dingen opgeven. Dus het is ook niet realistisch om datzelfde lichaam te hebben, terwijl ik ook nog heel graag McDonalds in m’n smoel schuif.
Gaby: 'Ik hoop altijd dat mijn schoonouders ook op het feestje zijn'
Ik wil in een wereld leven waar het me helemaal niet uitmaakt hoe mijn lichaam eruitziet, zolang het gezond is en werkt zoals het hoort te werken. Toch zijn de momenten dat ik thuis (of eigenlijk overal) voor een spiegel beland, nagenoeg altijd een opsomming van negatieve gedachtes over die zak met spieren en botten waar ik in woon.
Even m’n shirt omhoog om te kijken of ik tevreden ben (spoiler: nee). Hetzelfde geldt voor m’n weegschaal en de stappenteller op m’n telefoon. Als ik het idee heb dat ik te weinig bewogen heb (lees: minder dan 10.000 stappen gezet heb), trek ik m’n hardloopschoenen aan en ren ik, vaak op dat moment met tegenzin, nog even een rondje van vijf kilometer.
Ja, ik ben me ervan bewust dat dat een probleem is. Ja, ik heb het hier met mijn omgeving over gehad. En ja, ik ga dit proberen op te lossen. Want hoewel lekker sporten en goed eten hartstikke gezond is voor mijn lichaam, merk ik dat de manier waarop ik dat – haast dwangmatig – doe, me mentaal soms opbreekt. Dat vind ik zo zonde van m’n tijd en energie, want ik heb zoveel leukere dingen om me op te focussen in mijn leven.
Misschien nog wel interessant om te benoemen waar dat negatieve zelfbeeld bij mij vandaan komt. Zoals ik al eerder benoemde is social media een groot probleem. Waar het bij sommige mensen stamt uit hun opvoeding (bijvoorbeeld door een moeder die obsessief met diëten bezig was of door een omgeving die je pest om je uiterlijk), merk ik dat het me al van jongs af aan triggert als ik dunne/afgetrainde lijven in de media – en de laatste jaren ook op Instagram en TikTok – zie. Mede daardoor heb ik ooit deze column geschreven over het destructieve effect dat een lijst als de FHM500 op het zelfbeeld van vrouwen kan hebben.
Gaby: 'De ultieme relatietest kwam pas toen we al maanden samenwoonden'
Mede daarom ben ik zó blij dat mijn For You Page en ontdekken-pagina steeds vaker bestaan uit video’s en foto’s van vrouwen die tonen hoe ze er niet geposeerd uitzien. Of vrouwen die laten zien hoe hun lichaam door de dag heen verandert – het laat me oprecht minder slecht voelen als ik in de avond langs een spiegel loop en zie dat ik er niet meer zo uitzie als in de ochtend. Of vrouwen die laten zien dat hun lijf door de jaren heen verandert, omdat schommelingen in gewicht heel normaal zijn. Of vrouwen die laten zien hoe hun lijf eruitziet als ze ongesteld zijn, omdat hormonen heel veel doen. Of vrouwen die een zelfde soort lijf hebben als ik, waardoor ik met andere ogen kijk naar hoe ik er zelf uitzie. Hen vind ik namelijk prachtig. Waarom kan ik dat bij mezelf niet zo zien?
Een probleem om hard aan te werken, merk ik. En daarbij zit het ‘m er niet in dat ik ineens veel minder moet gaan sporten of weer alles moet gaan eten wat ik ooit at, maar echt in het mentale aspect waarbij ik op zoek ga naar een manier om van het uiterlijk van mijn lichaam te gaan houden in welke staat het ook verkeert. En ook om mezelf niet te gaan zitten opvreten op het moment dat ik niet kan sporten of even een paar dagen slechter heb gegeten. Sporten is niet ongezond, gezond eten is niet ongezond, maar zo destructief en negatief denken is dat wel.
Conclusie: het dunne lijf dat je in de media en op social media zit is niet het lijf waar je naar zou moeten willen streven om erbij te horen. Er moet geen waarde hangen aan hoe afgetraind jouw lijf is, alleen omdat de maatschappij het ooit zo bedacht heeft. Als je veel wilt sporten om er wél zo uit te zien, is dat natuurlijk óók helemaal goed. Maar wel alleen zolang het niet gepaard gaat met (mentaal) ongezonde patronen.
Zolang jouw lichaam jou je hele leven helpt te komen waar je wilt komen, is dat alles wat je ervan zou moeten verlangen. En hoewel ik niet weet of ik ooit helemaal content ga zijn met wat ik in de spiegel zie, is dat wel waar ik naar ga streven. Welk getal er ook op de weegschaal staat.
Dit artikel verscheen eerder op onze site.
Gaby: 'Kreeg ik ineens ruzie met degene die mijn voetfoto's wilde kopen'
