Klaar met die constante ongegronde haat op de queer-community. Gaby is het zat dat ze – zelfs op coming out day – online moet lezen dat ‘homoseksualiteit door de strot wordt geduwd’.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden hoe het er bij hen voor staat in het leven.
Voordat je dit leest en hysterisch wordt: geen zorgen, je mag helemaal je eigen mening hebben over welk onderwerp dan ook. We hoeven het niet allemaal met elkaar eens te zijn, dat ga ik ook niet van je vragen.
Wat ik wél wil benadrukken is dat ik er elke keer weer van sta te kijken dat mensen die negatief tegenover de queer-community staan – en dan in het bijzonder de zichtbaarheid daarvan – elke keer exact dezelfde bewoording gebruiken om een punt te maken.
Zo zag ik afgelopen week, nota bene op coming out day, een thread waarin werd gevraagd of mensen konden onderbouwen wat ze nou écht niet oké vinden aan de lhbti+-community. Best gek om te vragen, maar het leek vanuit oprechte interesse te komen.
Het resultaat? Een rits aan reacties waarin voornamelijk ‘ze duwen het door onze strot’ te lezen was. Ik vraag me dan altijd af of mensen dat argument helemaal zelf hebben bedacht of dat ze dat ergens voorbij hebben horen komen en dachten: klinkt leuk, dat ga ik gebruiken. It’s giving ‘dat heb op Facebook gestaan’ en geeft me niet het gevoel dat er nog heel veel verder over nagedacht is. En dat vind ik jammer.
Gaby: 'Ik vroeg een superster me te helpen uit de kast te komen'
Want wat bedoel je dan precies met ‘iets door de strot duwen’? Het feit dat een zebrapad de kleur van de regenboog heeft? Verandert het lopen over een gaybrapad echt iets aan jouw dag als je niet gay bent (want als je gay bent voel je je waarschijnlijk juist gezien en gesteund)?
Ben je écht bang dat jouw kinderen ineens lesbisch thuiskomen als ze ook een keer andere relatievormen te zien krijgen op school? Waar komen al die homoseksuele kinderen dan vandaan, als ze eerder altijd alleen maar een vader en een moeder als norm hebben gezien? Denk je nu echt dat kinderen twee mensen van hetzelfde geslacht in een relatie zien en denken: laat ik homo worden?
Alsjeblieft zeg, denk even zelf na. Natuurlijk niet. Als je zo makkelijk je seksualiteit kon aanpassen waren er een heleboel queer mensen geweest die er met alle liefde voor hadden gekozen om binnen de norm te vallen. Dat scheelt namelijk enorm in de hoeveelheid mensen die – doordat ze zich totaal niet geaccepteerd voelen – kiezen voor suïcide.
Het mooie aan die representatie vanaf jonge leeftijd is juist dat niet-heteroseksuele en niet-cisgender kinderen zien dat hun gevoelens er mogen zijn. Dat de optie om op hetzelfde geslacht te vallen bestaat. Dat je je misschien een meisje voelt, maar eruit ziet als een jongen. Dat je je geen jongetje én geen meisje voelt, of juist allebei.
Dat dat ene kind dat opgroeide met het idee dat ze niet mocht bestaan, nu weet dat er opties zijn om zich wél volledig zichzelf te voelen.
Robbert Rodenburg hield trauma over aan coming-out: 'Nooit 100 procent bij stilgestaan'
Als je vindt dat Pride, regenboogzebrapaden en de inclusieve lessen op basisscholen er juist voor zorgen dat de lhbti+ community niet geaccepteerd wordt, wil ik dat je denkt aan het volgende. In de duizenden jaren hiervóór heeft de maatschappij geprobeerd om alles wat anders was dan heteroseksualiteit zo veel mogelijk te negeren. Als je er al voor uit durfde te komen, werd je uitgespuugd, afgestoten, gemarteld of zelfs vermoord.
Dus waarom denk je dat het nu zou werken als we – ja, ik ben ook een proud member – ons op de achtergrond houden? Dat heeft hiervoor ook niet gewerkt, dus geef ons nu de ruimte om te laten zien hoe mooi het is als niet iedereen zich binnen de huidige norm bevindt. Dat niemand hetzelfde is zou de norm moeten zijn, maar tot we daar zijn is bijvoorbeeld Pride nog heel hard nodig.
Dus als ik die opmerking nog één keer hoor, mag je wat mij betreft lekker gaan fietsen. Niet door de stad met Pride though, want dan ga je het heel slecht naar je zin hebben. Maar als jij je bedreigd voelt door een mens in een glitterstring (of een andere iconische outfit) die zich voor één dag in diens leven vrij en veilig voelt op straat, omdat diens seksuele geaardheid gevierd wordt door duizenden mensen? Dan wil ik echt dat je je even afvraagt waarom dat zo veel met je doet.
Wat verandert het geluk van die ander aan jouw dag? En waarom wil je zo graag dat dat geluk niet bestaat? Niemand is moedwillig jouw kind homo aan het maken, no worries. Ze zijn met alle liefde die ze in zich hebben aan het proberen dat jouw kind zich geaccepteerd zal voelen als het onderdeel blijkt te zijn van de community. Alles om te zorgen dat de volgende generatie, en iedereen die zich ‘anders’ voelt en daar nog niet voor uit durft te komen, het makkelijker krijgt dan zij.
If anything mag je ze dus vooral dankbaar zijn. Dat wilde ik je even door de strot duwen.
Stijn de Vries: 'Er waren tijden dat ik ging bidden om maar niet gay te zijn'
