Dit is geen boek van een meisje zonder armen & benen. Dat is de titel van het allereerste boek van presentatrice (en nu dus ook schrijfster) Eva Eikhout. Alles wat zij meemaakt in een jaar komt aan bod.
Van werk, dates, feesten, presentatieklussen en Facetimen met haar ouders, tot pgb-frustraties, verhuizen, koffiedrinken, televisieoptredens en verliefd worden.
LINDA.meiden wil graag weten waarom Eva dit boek wilde schrijven, maar we komen er al snel achter dat dit verre van haar eigen idee was. “Een boek schrijven zat altijd wel in m’n hoofd, maar dat stond op de planning voor wanneer ik oud en wijs zou zijn. Dus toen ik door uitgeverij Lebowski werd gebeld, vroeg ik ook meteen: ‘Hoe kom je erbij dat ik dat kan?'”
Toch gaat ze koffie met hen drinken en na een drie uur durend gesprek besluit Eva dat ze het gewoon gaat doen. “Bij de eerste afspraak kwam ik binnen met de opmerking: ‘Dit gaat geen boek worden van een meisje zonder armen en benen’. Ze zeiden meteen dat dat de titel van het boek moest gaan worden.”
De titel blijkt perfect bij de uiteindelijke inhoud van haar boek te passen. “Want ik heb ze wel, dus het is een soort knipoog naar het feit dat veel mensen zeggen dat ik ze helemaal niet heb. En het laat zien dat mensen snel in een hokje worden geplaatst. Ik ben namelijk meer dan dat; ik leef niet vanuit mijn beperking, maar vanuit het feit dat ik Eva ben. Een persoon.”
En dat laat ze zien, in alle kwetsbaarheid, want Eva laat niets onbesproken. “Niet alleen mijn problemen met de bureaucratie, maar ook dat ik het bijvoorbeeld jammer vind dat ik mijn benen voor een onenightstand niet snel even zelf kon scheren. Maar ook hoe ik afveeg als ik zonder hulp buitenshuis naar de wc moet. Ik wilde juist die kleine dingen in dit boek beschrijven.”
Maar waar begin je dan? “Mijn uitgever zei dat ik gewoon moest opschrijven wat ik meemaakte. Op een gegeven moment kwam er een rode draad en merkte ik dat ik het zo wilde opschrijven dat alle meiden van mijn leeftijd zich erin zouden herkennen. En zien dat hun leven niet zo gek veel verschilt van het mijne.”
Met haar boek wil Eva laten zien dat haar beperking, doordat-ie zo zichtbaar is, een grote invloed líj́kt te hebben, maar dat iedereen te maken heeft met zijn of haar eigen struggles. Oók als jouw armen en benen wel lang zijn. “Die randvoorwaarden heeft iedereen, al uit zich dat bij mij vaak in praktische zaken. Een aangepaste auto en persoonlijke zorgverleners bijvoorbeeld. Maar dit is voor iemand anders misschien wel een bepaald medicijn, therapie of heel veel sporten; dat wat je nodig hebt om zo fijn mogelijk door het leven te gaan.”
Haar psycholoog leerde haar ooit dat er een verschil is tussen vanuit het ‘wie’ en vanuit het ‘wat’ leven. “Mijn ‘wie’ is Eva die houdt van fashion, make-up, feestjes en extravert is. Mijn ‘wat’ is het feit dat ik een vrouw ben, verkorte ledematen heb en blonde haren, een witte huid en blauwe ogen. Zij vertelde dat vanuit welke van de twee je leeft veel invloed heeft op hoe je je voelt. Daarom laat ik niet alles draaien om mijn beperking. Ik voel me pas gehandicapt als mijn rolstoel of bus kapotgaan. Het leven is veel te kort om alleen maar bezig te zijn met mijn beperkingen. Toch kan ik niet zonder mijn beperking leven, dus dat heeft altijd een bepaalde wisselwerking op elkaar.”
En nu is haar boek echt helemaal af, de deadlines zijn voorbij en de eerste exemplaren liggen in de winkel. “Twee jaar geleden zijn we begonnen waarna ik negen van de tien keer mijn deadlines miste. Toch zaten we voor m’n gevoel ineens in de afrondende fase en moest ik echt knopen gaan doorhakken. Je moet op een gegeven moment zeggen: ‘Dit is het’.”
Naast de moeilijkheden waar Eva het in haar boek over heeft, worden er ook een heleboel mooie herinneringen uitgelicht. Want hoewel het hebben van verkorte ledematen kan zorgen voor obstakels, haalt ze er ook veel uit. “Ik denk dat ik op jonge leeftijd onbedoeld toch al sneller levenslessen heb geleerd die ik anders misschien pas later of überhaupt nooit had geweten. Daarnaast denk ik ook dat ik kleine dingen veel meer waardeer, zoals ergens naar de wc kunnen. Ik weet wat ik belangrijk vind in het leven en probeer zoveel mogelijk te doen waar ik gelukkig van word.”
Én de liefde. “Joost had ik niet gekend als ik deze beperking niet had gehad, net als heel veel andere mensen in m’n leven. Én dan had ik waarschijnlijk een andere carrière gehad. Dus ik heb er óók heel veel aan te danken.”
Benieuwd geworden naar het debuut van Eva Eikhout. ‘Dit is geen boek van een meisje zonder armen & benen’ ligt vanaf nu in de winkel.
Eva Eikhout (27) over relatie met Joost: 'Hij gaat nooit mijn zorgverlener worden'
