Tijdens de ‘Amsterdam Dakar Challenge’ rijden teams binnen drie weken van Amsterdam via Dakar (Senegal) naar de Gambiaanse hoofdstad Banjul. Een uitdaging waarbij ‘de mannen zich scheiden van de jongens’, maar niet als het aan Eva Spigt (33) ligt.
Zij gaat vanaf 5 november laten zien dat vrouwen ook door weer en wind kunnen racen met een oude auto.
Terwijl Eva aan het roadtrippen is, komt ze op het idee om mee te doen aan de Dakar Challenge. “Ik ben gek op autorijden – en dan het liefst net iets te hard. Terwijl ik over de bergen aan het slalommen was in Portugal dacht ik: ‘Ik kan beter een keer meedoen aan een race, dan heb ik ook geen last van boetes’.
Eenmaal thuis struinde ik Google af naar een race-uitdaging. Al snel kwam ik op de website van de Amsterdam Dakar Challenge terecht. Ik las dat dit een uitdaging was die mannen scheidt van jongens. De rebel in mij zei meteen dat ik móést meedoen – want waarom zou dit iets zijn waar alleen mannen aan mee kunnen doen?”
Die ‘dat kan ik ook’-mentaliteit heeft Eva al van kleins af aan. “In groep acht deed ik mijn presentatie over vrouwenemancipatie en wilde ik het liefst sporten doen waarbij ik jongens kon inmaken. Ik heb altijd een drive gehad om te bewijzen dat vrouwen net zo veel kunnen als mannen.
Daarnaast gaan de opbrengsten van de challenge elk jaar naar een goed doel. Dit jaar gaat het geld naar de Bright Future Foundation; een organisatie die meisjes in Gambia aanmoedigt om op school te blijven. Als vrouw wil ik me daarom juist dit jaar tijdens de challenge inzetten voor vrouwenrechten.”
Eva besluit de organisatie te bellen om zich in te schrijven. “Zij vertelden me dat de inschrijfdeadline al voorbij was en dat ik niet meer mee kon doen. Maar ik bleef volhouden – ik heb ze echt een soort van gestalkt – totdat ze een extra plekje voor mij vrijmaakten. Mijn stalk-sessie toonde volgens hen doorzettingsvermogen en dat konden ze goed gebruiken in de woestijn.
Na de inschrijving begon ik me daarentegen pas te realiseren waar ik aan ga beginnen. Ik dacht: je gaat gewoon een beetje racen door de woestijn, maar de Dakar Challenge is veel meer dan dat. Het is geen competitie, maar een uitdaging waarbij alle teams elkaar helpen. Soms rijd je wel twaalf uur per dag om daarna in een tentje midden in de woestijn te slapen. Je moet weten hoe je door zand rijdt, hoe je banden vervangt en wat er allemaal onder de motorkap gebeurt – ik heb tot nu toe nog geen flauw idee als ik eerlijk ben.”
Loodgieter Iris (19) over werken in de bouw: 'Het gaat niet alleen over sex en shag'
Daarom wil Eva zich gaan voorbereiden door verschillende cursussen te volgen. “In Den Bosch heb je een garage genaamd de Dames van Hurkmans, waar alleen maar vrouwen werken. Het lijkt mij superleuk om daar een cursus te volgen, omdat ik ook van plan ben met een volledig vrouwelijk team mee te doen aan de Dakar Challenge.
Daarnaast woon ik dicht bij het strand en ga ik daar leren crossen in het zand. Dat is echt een heel andere manier van rijden namelijk, zo moet je bijvoorbeeld je banden zachter maken voordat je begint met rijden.
Dat zijn de dingen waar ik voornamelijk tegenop zie. Niet om het te doen, maar om alles te plannen. Ik moet bijvoorbeeld ook mijn definitieve team nog doorgeven en letterlijk al mijn benodigdheden verzamelen. Van een tent tot eten en drinken, maar ook verzorgingsproducten. Er staat echt geen douche langs de weg in de woestijn waar je je even kunt opfrissen. Voorbereiding is key, maar voor de challenge zelf ben ik gek genoeg niet zo bang.”
“Ik ben al vaker alleen gaan survivallen en krijg daar juist een kick van. Veel mensen denken dat ik dat als blonde vrouw met blauwe ogen niet kan, maar ik ben juist best wel een rauwdouwer. Ik vind het heerlijk om zonder make-up te banjeren in de natuur, en om soms dagen niet te douchen – al klinkt dat alsof ik heel vies ben, dat is niet zo. Ik maak me dan ook weinig zorgen om de leefomstandigheden tijdens de rit.
Het enige moment waarop ik dacht ‘oei’, was toen ik hoorde dat we ook een stuk door Mauritanië gaan rijden. Dat is een oorlogsgebied waar zelfs mijnen liggen. Toch ben ik goedgelovig en denk ik dat het universum me er wel doorheen slaat.
Dat bleek al toen ik een teamnummer toegewezen kreeg. Ik had tegen mijn vriendin gezegd dat ik per se het engelennummer 1111 wilde. Maar ik heb daar niet eens om hoeven vragen, want dit was het eerste nummer dat ze mij gaven. Ik zie dat als een teken, maar sommigen verklaren me voor gek. Vooral mijn vader vindt het gestoord dat ik mee ga doen aan deze challenge, maar tegelijkertijd weet hij dat deze bizarre uitdaging helemaal in mijn straatje past.”
Wil je namens Eva’s team geld doneren? Dan kun je mailen naar teamdakar1111@gmail.com
Melati (20) zet zich sinds haar twaalfde al in voor klimaat: 'Vroeger lag onze handdoek naast bergen plastic'
