Begin 2022 is Demi (23) bijna niet meer wakker te krijgen nadat ze is flauwgevallen. Wat blijkt? Ze heeft een vorm van bloedkanker en moet gelijk met chemotherapie beginnen.
“Ik dacht: is dit het dan?”
Demi (23) heeft levensbedreigende bloedkanker: 'Ik heb geen tijd te verliezen'
Bloedkanker
Het begint met vermoeidheid, buikpijn, misselijkheid en hartkloppingen. De huisarts ziet er geen kwaad in, totdat Demi begin januari 2022 flauwvalt en daarna moeilijk wakker te krijgen is. Ze besluit naar het ziekenhuis te gaan. De artsen zien bloedpuntjes en blauwe plekken, en besluiten meteen onderzoek te doen.
De volgende ochtend komt de arts haar ziekenhuiskamer binnen met slecht nieuws: Demi heeft acute lymfatische leukemie (ALL) en moet per direct behandeld worden. “De artsen zeiden dat ik geen tijd te verliezen had.”
“Het eerste wat ik dacht was: ‘Ga ik dood? Is dit het dan?'”, vertelt Demi aan LINDA.meiden. Ze zit al in een vergevorderd stadium van de levensbedreigende ziekte en wordt meteen vijf weken opgenomen. Omdat het zo abrupt is, komt het besef niet helemaal binnen: “Ik kon niet eens huilen, want ik had niet het idee dat het over mij ging.”
Myrthe (27) heeft leukemie en kon eitjes niet invriezen: 'Ik heb een grote kinderwens'
Onmenselijke chemo
Via een infuus, spuiten en tabletten krijgt ze haar eerste chemokuur toegediend. “Het is bijna onmenselijk wat chemo met je doet”, vertelt ze. Want ondanks dat het haar beter moet maken, maakt het ook haar goede cellen kapot. “Het was nog maar de vraag of ik het ging overleven, het was zo zwaar en intens.”
Tekst loopt verder onder de foto.
Demi woonde samen met haar vriend, maar moet na de ziekenhuisopname noodgedwongen intrekken bij haar ouders vanwege haar zorg en financiën. “Ik ben dankbaar dat dat kon, maar het moment dat we ons appartement opzegden was heel verdrietig. Dat voelde echt als tien stappen terug.”
‘Gatver, een pruik’
Door de chemokuren dunt het haar van Demi enorm uit. Daarom besluit ze om haar hoofd kaal te scheren, in het bijzijn van haar dierbaren. Haar moeder krijgt de taak om uiteindelijk niet alleen bij haar, maar ook bij haar broertje en vader met de tondeuse over het hoofd te gaan. “Dat vond ik niet nodig, maar het is een mooi gebaar; samen staan we sterk.”
Ook komt er een haarspecialist bij haar in het ziekenhuis langs om te kijken naar pruiken. “Ik had daar nog helemaal niet over nagedacht, ik was meer bezig met de dag doorkomen. In het begin dacht ik: ‘Gatver, een pruik’. Maar uiteindelijk ben ik er hartstikke blij mee, want ik voel me meer mezelf met een pruik op.”
Toch heeft ze haar haarstuk lang niet altijd op. Haar eigen haar groeit, ondanks de chemo, weer terug. “En de laatste tijd accepteer ik m’n korte koppie meer.”
Tekst loopt verder onder de foto.
Toekomst
Als alle behandelingen over anderhalf jaar achter de rug zijn, hoopt ze op het beste. Huisje, boompje, beestje: dat is hoe ze het voor zich ziet. “Hievóór keken mijn vriend en ik al naar de toekomst, dus ik hoop ook hierna weer samen te wonen en naar onze kinderwens te kijken.”
Door de plotselinge diagnose bloedkanker was er geen tijd om haar eitjes in te vriezen. “De kans is groot dat ik onvruchtbaar ben door de chemo. Maar ondanks dat probeer ik hoop te houden en vast te houden aan positieve voorbeelden.”
Meike (18) kan door maagverlamming nooit meer 'normaal' eten: 'Mis de smaak van pasta en sushi'
