Als Demi (27) op een ochtend onder de douche een afwijking in haar rechterborst lijkt te zien, is dat het begin van maanden vol chemotherapie, bestralingen en een operatie. Ze blijkt op jonge leeftijd borstkanker te hebben.
Anderhalf jaar later is ze kankervrij. Omdat het in oktober borstkankermaand is, doet ze haar verhaal.
Het is eind januari 2023 en Demi neemt ’s ochtends een uitgebreide douche na een avond stappen met haar vriendinnen. “Terwijl ik daar stond, keek ik naar beneden en viel het me op dat m’n rechterborst een gekke vorm had. Dat was me nooit eerder opgevallen. Ook omdat ik eigenlijk niet eerder op een controlerende manier aan m’n borsten had gevoeld. Er bleek een grote, harde schijf in te zitten en ik wist: dit is niet goed.”
De eerste die ze belt is haar beste vriendin, wiens moeder eerder was genezen van borstkanker. “Als iemand me op dat moment advies kon geven, dan was zij het wel. Ze kwam meteen naar me toe.”
Aangezien ze zelf in het ziekenhuis werkt, neemt ze ook meteen contact op met een collega, die direct een echo regelde. “Het is fijn dat het zo snel kon door de connecties die ik had, want daardoor heeft het veel minder lang geduurd dan normaal.” Tijdens de echo is de radioloog lang stil. “Ze zei: ik ga eerlijk zijn, maar ik denk dat het foute boel is. Drie dagen later zou ik de uitslag krijgen van de biopten.”
De ouders van Demi zijn op dat moment op vakantie op Bonaire, dus ze twijfelt of ze het hen wil vertellen voor ze terug zijn. “Maar als ik zelf kinderen had gehad, had ik het ook willen weten als er iets met hen aan de hand was. Ze hebben de eerstvolgende vlucht naar huis geboekt en zijn die dag samen met mijn vriend mee geweest toen ik de uitslag kreeg.”
Tijdens de afspraak valt de chirurg meteen met de deur in huis. “Zij zei: ‘Je hebt borstkanker en het zit ook al in de lymfeklieren van je oksel’. Ik begon natuurlijk keihard te huilen en zei tegen m’n moeder: ‘Mam, ik wil nog niet dood’. Daar was ik meteen heel bang voor. Mijn oma en haar moeder hebben allebei borstkanker gehad. Uit het onderzoek om erachter te komen of ik drager van het gen was, kwam niets. Het is pure pech geweest.”
Een week na de diagnose krijgt ze te horen dat er gelukkig geen verdere uitzaaiingen waren. “Wel bleek uit die scan dat in de linkerborst helaas een voorstadium van kanker zat.”
Vanaf daar begint de medische rollercoaster. “Bij jonge mensen wordt er meteen nagedacht over een eicel traject, omdat ze niet weten of je door de chemo onvruchtbaar zal worden. Uiteindelijk heb ik twee weken hormonen moeten spuiten om mijn eitjes te kunnen weghalen en in te vriezen. Mocht ik later zwanger willen worden, dan is die optie er in ieder geval.”
Kirsten (22) heeft lymfeklierkanker: 'Mijn moeder zei: 'Had ik het maar, niet jij''
Dan is het tijd voor de behandeling: achttien chemokuren in blokken van drie weken. “De eerste week kreeg ik vier zakken chemo en twee immuuntherapieën, de tweede één zak met chemo en in de derde week had ik rust.”
In september 2023 is ze klaar met haar chemo-behandeling en laat ze beide borsten amputeren. “Ik had zoiets van: ik ben nog zo jong en ik wil nog heel lang mee. Haal alles er maar af. Als dat de kans zoveel kleiner maakt dat het ooit terugkomt, dan gaan we dat gewoon doen.” Tijdens die operatie wordt al haar borstweefsel verwijderd en worden er meteen protheses geplaatst. “Dat doen ze niet overal direct in dezelfde operatie, maar daar gelukkig wel. Het enige wat ik niet wilde, was zonder borsten wakker worden.”
In november wordt Demi nog drie weken bestraald. Iets wat wel effect heeft op de manier waarop haar borstprotheses helen. “Ik voel heel veel verschil in rechts en links. Links is mooi ingedaald en een stuk zachter, terwijl ik bij mijn rechterborst – waar er bestraald is – kapsel vorming voel. Daardoor is die borst een stuk harder en niet zo ingedaald als de ander. Dat is wel wat je er aan overhoudt als je de protheses voor de bestraling laat plaatsen. Dat stimuleert die kapselvorming namelijk. Toch ben ik super blij met het resultaat en had ik het niet anders willen doen.”
Afgelopen mei komt ze op controle, nadat ze het hele behandeltraject heeft afgerond. “Je zit een jaar lang in een sneltrein, dus als je klaar bent met de chemo’s en bestralingen denk je: oké, en nu? Officieel gezien zou ik over vijf jaar pas echt kankervrij zijn, maar tijdens een van de controles kreeg ik te horen dat ik geen kankerpatiënt meer ben. Dat wilde ik gewoon even horen. Het is gewoon klaar.”
De komende tien jaar blijft Demi onder controle in het ziekenhuis, want zolang heeft ze nog anti-hormonale therapie. “En om de drie maanden krijg ik een injectie om mijn eierstokken ‘plat te leggen’. Mijn soort kanker is namelijk hormoon en eiwit gevoelig. Om te voorkomen dat het weer oplaait is dat de komende tien jaar nog nodig.”
Over het algemeen voelt ze zich nu goed. “Afleiding helpt en erover praten ook. Wel wil ik hier nog met een professional over in gesprek. Mentaal is het namelijk ook een flinke klap geweest. Ik moet het wel echt nog een plekje geven. Maar fysiek voel ik me heel goed. Zo kan ik weer handballen na m’n operatie, wat heel fijn is. Ondanks alles ben ik nu hartstikke gelukkig.”
Omdat ze wil dat andere mensen dit bespaard krijgt, wil ze het volgende nog kwijt: “Onderzoek je borsten regelmatig onder de douche en zet door als je bij de dokter wordt weggestuurd. Je wordt nu eenmaal snel weggestuurd als je zo jong bent. Maar het kan dus wel. En mocht je wel de diagnose krijgen, weet dan dat het een zwaar traject is, maar dat het echt niet allemaal alleen maar negatief en klote is. Als je er positief in staat en er iets van probeert te maken, wordt het stukken draaglijker.”
Marije (31) is ongeneeslijk ziek: 'Had gewild dat doktoren me naar mijn seksleven hadden gevraagd'
