Het ene moment leert Danique nog volop voor haar eindexamens van de HAVO en het andere moment zit ze in een rolstoel, omdat de linkerhelft van haar lichaam is verlamd.
Danique Melsen (29) belandt op zestienjarige leeftijd in een rolstoel nadat ze meerdere herseninfarcten krijgt.
“Het was 13 december 2008, bijna dertien jaar geleden nu. Ik was met mijn familie op het verjaardagsfeest van mijn opa die tachtig werd. De hele week voelde ik me al niet lekker. Na het feest brachten we opa en oma naar huis en viel ik midden in hun kleine flatje, door zware epileptische aanvallen, neer.”
“Toen ik wakker werd, zag ik allemaal ambulancebroeders om me heen en kon ik de linkerkant van mijn lichaam niet meer bewegen. Mijn naam wist ik nog wel, maar kon ik niet uitspreken. In het ziekenhuis kwamen ze er na allerlei onderzoeken achter dat ik meerdere herseninfarcten had gehad en hersenbeschadiging had opgelopen in het concentratie- en geheugengebied.”
Vanaf dat moment verandert het leven van Danique in één klap. “Dat was wel echt de tijd van de schooldisco’s, spijbelen en feestjes. Iedereen denkt na over wat ze gaan doen na hun examens en dat kon ik plotseling niet meer. Ik had geen normale puberteit meer. Ik ging van puber naar peuter, want ik kon niets meer alleen. Niet meer naar de wc, niet alleen onder de douche en ik was gebonden aan mijn rolstoel.”
Haar ouders zijn op dat moment haar rots in de branding. “Het eerste half jaar na de herseninfarcten ben ik niet naar school gegaan. Mijn moeder heeft haar baan opgezegd om voor me te zorgen en mijn vader ging iedere avond na zijn werk met mij in mijn rolstoel op pad.
Samen met hem ben ik gaan trainen om weer te kunnen lopen. Eerst drie stappen, toen vijf, toen zeven en soms ook weer drie. We hebben destijds tegen elkaar gezegd dat we ooit de Nijmeegse Vierdaagse zouden gaan lopen en dat hebben we acht jaar later ook gedaan.”
Niet alleen daar is Danique vastberaden in; ook haar HAVO-examen wilde ze, ondanks de gemiste maanden, graag halen. “Ik dacht: niet geschoten, altijd mis. Toen heb ik het wonder boven wonder gewoon gehaald, al heb ik er geen herinnering meer van hoe dat is gelukt.”
Helaas was teruggaan naar school niet makkelijk. “Ik was in dat halve jaar heel veel aangekomen door de medicijnen en er was een groot deel van mijn haar uitgevallen. Ik zag er niet goed uit, dus daar maakte ik me best wel zorgen om toen ik terugging. Dat is uiteindelijk echt een pijnlijke ervaring geweest. Sommige leerlingen hebben me uitgelachen en gepest. Gelukkig had ik ook genoeg fijne vriendinnen die heel begripvol waren, maar die tijd was wel heel lastig.”
Na het behalen van haar HAVO-diploma kan Danique nog steeds niet alles zelfstandig, waardoor studeren nog geen optie is. “Daarna ben ik op de middelbare school gebleven om het VWO te doen. Ik ging een paar uur per dag naar school en heb er uiteindelijk drie jaar over gedaan.” In de maanden daarna trekt de verlamming bij, kan ze weer lopen en kan ze steeds meer zelf.
Nu, dertien jaar later, gaat het goed met haar. “Alles waarvan artsen in eerste instantie dachten dat het me niet ging lukken, is me toch gelukt. Ik woon en leef zelfstandig, ik heb een baan, een leuke relatie en ik voel me goed. Het enige waar ik nog last van heb zijn sommige prikkels, zoals lichtflitsen en harde geluiden. Met de bioscoop doe je mij geen plezier.”
“Ik heb na mijn herseninfarcten nog wel vaak nachtmerries gehad, omdat ik bang was dat ik weer het gevoel aan mijn linkerkant zou kwijtraken. Nu probeer ik dat los te laten, al word ik soms nog wel geconfronteerd met wat er in het verleden is gebeurd. Zo kon ik daardoor bijvoorbeeld niet zomaar mijn rijbewijs halen. Dan merk je wel dat je wat extra hoepels door moet.”
Al die ervaringen (en meer) heeft Danique opgeschreven in haar boek Onderschat worden? Dat is leuk, dat op 13 december, precies dertien jaar nadat haar leven compleet veranderde, uitkomt. “Het boek gaat over de inzichten die ik tijdens mijn revalidatieperiode heb opgedaan. Ik beschrijf bijvoorbeeld de periode dat ik gepest werd op school en hoe ik daarmee om ben gegaan, maar ook over andere zaken, zoals hoe je met een gebroken hart kunt omgaan, wat voor veel vrouwen herkenbaar kan zijn.”
“Het boek bevat elf hoofdstukken met elf ‘life-hacks’, waarvan de boodschap eigenlijk altijd is: je kunt meer dan je zelf denkt, wat anderen ook zeggen. Ga ervoor, maak jouw dromen waar. Wat er is gebeurd, was natuurlijk een dieptepunt voor mij, maar het heeft me wel gevormd tot wie ik vandaag de dag ben. Ik wil laten zien dat je de heftige dingen die je meemaakt kunt omzetten in iets positiefs en het geen zwakte hoeft te zijn, maar juist een kracht. Het maakt je een completer mens.”
Benieuwd naar Onderschat worden? Dat is leuk? Je bestelt ‘m vanaf 13 december in alle online boekwinkels.
Jantine (34) schrijft boek over verspreiding naaktfoto's: 'Ze hingen door de aula heen'
