Twee dagen voor haar 26e verjaardag wordt Danielle Schreurs (27), samen met twee collega’s, slachtoffer van een verschrikkelijk auto-ongeluk waarbij ze een dwarslaesie oploopt.
Dik een jaar later spreken we haar over het moment dat haar leven compleet veranderde.
Op 20 januari 2020 zit Danielle met twee collega’s in de auto. Ze is onderweg van Den Haag naar Amersfoort voor een verdiepende training bij een detacheringsbureau. Danielle doet op dat moment onderzoek naar huiselijk geweld en kindermishandeling bij stichting VeiligThuis.
“We hadden al een lange werkdag achter de rug.” Het is vrij druk op de weg en er ontstaat een stilstaande file. Een vrachtwagenchauffeur ziet de file te laat en raakt de auto van achteren. Danielle zit achterin en vangt de eerste klap op. “Ik kan me daar niets van herinneren. Ik werd pas na drie weken wakker op de medium care.”
Danielle breekt haar nek, rug, schouder en elleboog en verbrijzelt haar rechterarm bij het ongeluk. Ze loopt een T3 dwarslaesie op waardoor ze vanaf haar borst tot haar tenen verlamd is.
“‘We hebben je benen niet kunnen redden’, zei de arts toen hij me vertelde dat ik een dwarslaesie had”, vertelt Danielle. “Op dat moment snapte ik nog helemaal niet wat dat betekende. Ik was ongelooflijk getraumatiseerd en in shock. Het enige wat ik dacht was dat ik zo snel mogelijk naar huis wilde.”
Sanne (24) kreeg een dwarslaesie: 'De enige die ik ben verloren, is m'n ex'
Maar dat is niet mogelijk. Danielle moet nog tien maanden herstellen en revalideren in een revalidatiecentrum. “Daar werd het me pas echt duidelijk: de dingen die ik een paar weken terug kon, zal ik nu nooit meer kunnen. Als ik meiden van mijn leeftijd daar zag werken, dacht ik: ‘Ik was kortgeleden nog net zoals jullie’.”
Tijdens haar herstel loopt er een rechtszaak tegen de vrachtwagenchauffeur die de drie meiden heeft aangereden. “Hij zegt dat hij de borden die waarschuwden voor de file niet heeft gezien door een schemering van het licht. Door de rechtbank is besloten dat hij veel te hard reed en het ongeluk had kunnen voorkomen. Daar is hij voor gestraft. Toch heb ik nooit wrok gekoesterd. Hij deed dit niet opzettelijk. Wie gaat er nou expres drie meiden aanrijden?”
Tekst gaat verder onder de foto.
Inmiddels is Danielle twee maanden thuis. “Het voelt soms zo machteloos, omdat iedereen doorgaat met z’n leven. Nu iedereens leven door corona net zoals het mijne ‘stil staat’, moet ik zeggen dat de pandemie me wel een bepaalde rust geeft. Alleen denk ik nu weleens: er komt ooit een einde aan corona, en al lijkt dat ver weg; er komt voor jullie allemaal een tijd dat het weer mogelijk is om bijvoorbeeld naar festivals te gaan. Voor mij is dat voor altijd aangepast. Ik krijg nooit meer mijn leven terug zoals het was.”
Danielle wil met haar verhaal ook duidelijk maken dat er bij een dwarslaesie meer komt kijken dan alleen niet meer kunnen lopen. “Ik kan me niet meer zelfstandig kleden, ik kan niet eens alle kleding zomaar aan, ik kan voor de ontspanning niet even een wijntje drinken met vriendinnen door de medicijnen die ik slik, ik kan niet meer sporten en door de hoge laesie werken mijn buikspieren niet meer zoals ze horen te werken.”
“Die spieren zitten er niet voor niets: ze reguleren je ademhalingsspieren en duwen je longen en organen op de juiste plek. Doordat dat weg is gevallen heb ik meer moeite met ademen en kan ik niet meer hoesten. Daarnaast zijn mijn longen veel zwakker en behoor ik tot de kwetsbare doelgroep voor wie corona extra gevaarlijk is. Ik zou er echt alles voor over hebben om ook in deze lockdown te zitten, maar dan met een gezond lichaam.”
Aicha (27) brak haar rug na val van paard: 'Ze checkten met satéprikkers of ik verlamd was'
De toekomst is iets waar Danielle moeite mee heeft om over na te denken. “Ik vind het eng. Dat vind ik best moeilijk om uit te spreken, omdat mensen vaak willen horen dat ik altijd positief blijf. Soms is dat gewoon niet de realiteit en vind ik het niet eerlijk om daarover te liegen. Je zou eens in mijn schoenen moeten staan, waarbij je alles in één klap kwijt bent.”
Op dit moment is Danielle nog niet toe aan een nieuwe baan, maar ze hoopt op een gegeven moment wel iets te vinden waarin ze haar ei kwijt kan. “Mijn oude baan zou ik niet meer willen, maar ik wil wel graag mensen helpen. Misschien kan ik dat door wat ik heb meegemaakt nog beter tot uiting brengen.”
Celine (19) brak haar nek bij auto-ongeluk: 'Ik wilde dood als ik een dwarslaesie had'
