Het is vandaag Coming-Outdag: de dag waarop we stilstaan bij iedereen die openlijk voor hun seksuele geaardheid of genderidentiteit uitkomt, oftewel ‘uit de kast’ komt.
Een coming-out kan voor iemand veel betekenen. Toch zou zo’n 89 procent liever zien dat je niet meer iedereen hoeft te vertellen wat je geaardheid is.
De Internationale Coming-Outdag ontstond door een protestmars op 11 oktober 1987 in Washington, om meer aandacht te vragen voor de Gay and Lesbian rights. Ze demonstreerden tegen een uitspraak van het federale hooggerechtshof, waarin de rechtmatigheid van een verbod op sodomie (zo werden onder andere homoseksuele handelingen vroeger genoemd) erkend werd.
Zo zijn er meerdere organisaties ontstaan die beseften dat er een jaarlijkse feestdag georganiseerd moest worden om op te komen voor hun rechten. Die kwam precies een jaar later op 11 oktober. In 2009 waaide het idee over naar Nederland, met het doel om de sociale acceptatie van LHBTQIA+’ers te bevorderen.
Deze dag staat in het teken van ‘uit de kast komen’, maar de vraag is of dat nog wel nodig is. Negen op de tien jonge LHBTQIA+’ers vindt namelijk dat het niet nodig zou moeten zijn om uit de kast te komen, blijkt uit een onderzoek van 3Vraagt. Het is volgens hen vooral een maatschappelijke verwachting dat je aan je omgeving vertelt op wie je wel of niet valt.
Op social media speelt deze vraag ook. ‘Waarom doen we nog steeds alsof het zoiets bijzonders is. Waarom komen hetero’s niet uit de kast?’, valt er te lezen. ‘Ik ging ook niet naar mijn ouders en vrienden om te vertellen dat ik hetero ben’, staat er in een andere tweet.
Socioloog Laurens Buijs, die onderzoek doet naar anti-homogeweld en homo-emancipatie, legt aan NRC uit waarom het idee van coming-out in twijfel wordt gebracht. “Deze jongeren hebben moeite met het concept, omdat je daarmee een label op jezelf plakt. Ze willen niet worden opgesloten in het homoseksuele hokje”, aldus Buijs.
Sociale wetenschappers noemen hen ‘postgays’: ze geloven niet in het klassieke onderscheid tussen homo en hetero, of dat tussen man en vrouw. Daarnaast willen zij zich niet hoeven te verantwoorden voor hun seksuele geaardheid.
Maar volgens de socioloog heeft het fenomeen ‘uit de kast komen’ in het grootste deel van de samenleving nog wel een belangrijke functie. Het schept ruimte om erover te praten, om het verder te onderzoeken en om gelijkgestemden te ontmoeten.
Hoewel veel jonge LHBTQIA+’ers vinden dat een coming-out niet nodig is, willen ze het belang ervan ook niet zomaar wegwuiven. Ze zien in dat dit moment veel voor iemand kan betekenen. “Voor mij was het heel belangrijk om uit de kast te komen als transgender, omdat het een nieuwe stap was in mijn transitie. Pas vanaf dat moment kon ik mijn nieuwe naam gebruiken”, geeft een deelnemer van het onderzoek aan.
Volgens Philip Tijsma van het COC is het vooral belangrijk dat je doet waar jij je zelf fijn bij voelt. “Geef eerst je proces en wie je bent een vorm. Doe wat bij jou past en doe het op jouw moment. Je hoeft helemaal niet uit de kast te komen. Iedereen mag een term gebruiken die bij hem, haar of die past.”
Op Coming-Outdag zijn er geen grote feesten zoals met de Pride en Roze Zaterdag, maar worden er in meerdere plaatsen activiteiten georganiseerd.
Gaby: 'Ik vroeg een superster me te helpen uit de kast te komen'
